Doordat Nederland nog niet was toegetreden
tot de meterconventie van 1875, en ook door
de Eerste Wereldoorlog, duurde het nog tot
1921 dat de meetstaaf kon worden vergeleken
met de internationale meter van het "Bureau
International des Poids et Mesures" te Sèvres
nabij Parijs, en kon in 1923 uiteindelijk
worden vastgesteld dat de in het RD-net
voorkomende lengten met 1 micron/meter
zouden moeten worden vergroot. Gezien het
uitermate geringe verschil werd besloten dat
deze verschillen in Nederland verwaarloosd
konden worden en hield men de oorspronke
lijke berekeningen aan.
De basis lag op de toenmalige Rijksstraatweg
tussen Amersfoort en Apeldoorn, nabij Stroe.
Met behulp van GPS is in 2002 nog eens
geprobeerd om de basiseindpunten te recon
strueren, maar het bleek al snel dat ze zich
geheel onder het asfalt en midden in een
drukke rijbaan van de verbrede weg bevonden
(afb. 3).
De Loenermark
De IJkbasis Loenermark is aangelegd als
gevolg van besluiten die zijn genomen op de
10e Algemene Vergadering van de Union
Géodésique en Géophysique Internationale in
Rome (1954). Daar stond in een aangenomen
resolutie onder andere:
dat wordt geacht dat elk deelnemend
land een standaardbasis aanlegt volgens de
Vdisdld-methode om verzekerd te zijn van een
eenduidige schaalfactor in alle netwerken en
voor het kalibreren van invardraden en geodi-
meters."
Om zo'n meting te kunnen realiseren werd
door het Finse Geodetisch Instituut de Vaisala-
comparator beschikbaar gesteld. Ook zouden
op verzoek afspraken kunnen worden gemaakt
met ervaren wetenschappers van dit instituut
om bijstand te verlenen bij het opzetten van de
ijkbasis.
Afb. 3. Reconstructie basiseindpunten Stroe met GPS anno 2002
b
