Scliermerhorn als inspirator
en gemotiveerd. Hij leefde ons voor dat weten
schap en techniek een concrete verplichting
hebben: iets doen voor de mensheid.
3. Na mijn vertrek van het ITC
De tijd aan het ITC was voor mijn beroepsloop
baan en voor mij persoonlijk buitengewoon
belangrijk en beslissend. Ik heb deze ook als
bevrijdend en als de meest zorgeloze van mijn
leven ondergaan. Daaraan droegen de beroeps
successen bij, maar ook mijn zicht op de wereld
en op Duitsland en zijn geschiedenis.
Over mijn verdere toekomst heb ik lange tijd
niet nagedacht, hoewel een terugkeer naar
Duitsland niet meer te verwachten was. Nadat ik
desondanks een aantal aantrekkelijke aan
biedingen uit Duitsland ontvangen en afgewezen
had, werd ik tot mijn verrassing in 1965 op de
lijst van kandidaten voor de opvolging van prof.
Gotthardt in Stuttgart geplaatst. Gelijkertijd
kwam uit de VS de duidelijke uitnodiging om
mij te interesseren voor de leerstoel fotogram-
metrie aan de Ohio State University. Dat werd
een moeilijke beslissing, waarbij ik, na lang
nadenken, tot de benoeming in Stuttgart besloot.
Van deze beslissing heb ik nooit spijt gehad.
Op 1 april 1965 aanvaardde ik het professoraat
voor fotogrammetrie en landmeetkunde aan de
toenmalige TH Stuttgart en stichtte spoedig
daarna het Instituut voor Fotogrammetrie.
Met mijn instituut heb ik mij vooral op de
toepassing van computers in de fotogrammetrie
gericht en mij gewijd aan de verdere ont
wikkeling van de analytische en later de
digitale fotogrammetrie. Al deze onderwerpen
berustten op de aan het ITC gelegde grond
slagen.
Na mijn vertrek van het ITC hield ik nog lang
contact met het inmiddels naar Enschede
verhuisde instituut, en gaf nog ieder jaar een
college voor de MSc-cursus. De toenmalige
onduidelijkheid in de doelstellingen van het
ITC, speciaal wat fotogrammetrie betreft, kon
ik helaas niet verhinderen. Maar de laatste tijd
lijkt het ITC zich zijn unieke positie en de
daaruit voortvloeiende verplichtingen weer
bewust te worden en de weg weer gevonden te
hebben. Ik wens vanuit mijn persoonlijke
ervaringen en met respect voor zijn belangrijk
heid het instituut succes bij de verdere ont
wikkeling en realisering van Schermerhorns
visie en wensen.
profdrs. David Eckhart
Eerste kennismaking
Omstreeks september 1956 bereikte mij via
Henk Zorn het verzoek om contact op te
nemen met professor Schermerhorn, omdat
deze als directeur van het door hem gegrond
veste instituut, het ITC, besefte zich reken
schap te moeten geven van de computerkunde
en aanverwante zaken. Hij bleek bereid mij een
functie aan te bieden indien ik invulling zou
geven aan een drietal facetten:
leiding geven aan wetenschappelijk onder
zoek met wiskundige basis en het daarbij
betrekken van andere stafleden;
geven van wiskunde-colleges;
programmatuur verzorgen voor in het
bijzonder de geodesie en de fotogrammetrie.
Daarbij stelde hij bezig te zijn het ITC te doen
opwaarderen tot een internationaal universitair
centrum, dit liefst in het kader van een te
stichten Europese universiteit. Dit aanbod leek
mij daarom aantrekkelijk, ook al omdat ik de
faam van Schermerhorn kende als nuchter en
toch bevlogen politicus, bij iedereen bekend als
de eerste premier na Wereldoorlog II. Daarbij
had hij de wederopbouw van Nederland stevig
op gang gebracht. Ook was mij reeds bekend
dat hij als gewezen hoogleraar aan de
Technische Hogeschool Delft (nu Technische
Universiteit Delft) het ITC, Instituut voor inter
nationaal onderwijs en onderzoek op het
gebied van luchtkartering, had gesticht. In de
kortste keren maakte ik derhalve de overstap
13
