Toelichting op tabel 2:
Geo- en hydro kaart geografische- en hydro
grafische overheidskaarten
Bij een vuurtoren, lichtschip of -baken
aanwezig vanaf....
JS gevolgd door een nummer genoemd in de
"Vuren- en lichtenlijst" van Jacob Swart onder
het nummer achter JS
Kolom 2: De Britse hydrografische kaarten
werden uitgegeven als British Admiralty
Charts (BA kaarten).
P.P. King (1791-1856) is een bekend geworden
Brits hydrograaf, die jarenlang in de wateren
rond Australië opnemingswerkzaamheden
uitgevoerd heeft.
De bij Brits-Guyana genoemde nederzettingen
waren van oorsprong Nederlandse forten,
Berbice met Fort St. Andries en Nieuw A'dam,
Essequibo met Fort Zeelandia en Demerara
nabij Georgetown met Fort Willem-Frederik.
Berbice JS no 48 en 49, Demerara JS no 46 en
47 (afb. 2).
S. R.H. Schomburgk (1804-1865), hij con
strueerde in opdracht van de Britse overheid de
eerste driehoekskaarten van Brits-Guyana.
O. Capt. Richard Owen (1804-1892), Brits
hydrograaf, zijn kaart: Great Bahama Bank
(1839)
Kolom 3: De Franse hydrografische kaarten
werden uitgegeven door het "Dépot des cartes
de la Marine".
Een Franse hydrograaf voor het Verre-Oosten,
de Indische Archipel en Australië was
Vincedon C.A. Vincedon-Dumoulin (1811-
1858), hier van belang is zijn Carte de
I 'Archipel Solo en Plan de la rade de Soog (ile
Solo), (1839) vanwege de Nederlandse rijks
grens met de Spanjaarden.
Tardy L.F.M. Tardy de Montravel (1811-
1864), deze hydrograaf heeft ondermeer met
zijn vakgenoot K. C.P. de Kerhallet 1809-
1863) de voor de Surinaamse rijksgrenzen
belangrijke: Carte réduit des Cötes des
Guyanas.... (drie delen, 1846, 1852 en 1863)
geconstrueerd. Deze hydrografische metingen
werden weer chronometrisch met die van
Nederlands- en Brits-Guyana gekoppeld.
Van belang voor Nederlands-Britse grenzen
van Nieuw-Guinea en de vaarweg door de
Torrestraat is Tardy's kaart van Fort Dubus en
de Tritonbaai 1845, kaart 1081).
Kolom 4: Melvill P. Melvill van Carnbee
(1816-1856), hij was marineofficier/hydrograaf
die in de Oost, evenals zijn collega's J. van
Gogh (1817-1885) en Gregory F.A.A.
Gregory (1814-1891), trigonometrische
kaarten construeerden waarop de rijksgrenzen
met de Britten en met de Spanjaarden afgeba
kend werden.
Het in de tabel 2 genoemde licht nabij Anjer kan
aangemerkt worden als de start van de kustver-
lichting in Nederlands Oost-Indië. De totale
vernieling van de vuurtoren van het vierde punt
in 1883 is te zien in de documentaire "Krakatoa:
Vulcano of destruction" (2007).
Müller dr Salomon Muller (1804-1864),
Kaart van de Z-Wkust van Nieuw-Guinea
volgens opnemingen Zr.Ms. Dourga, Triton
Siren en Postillion 1826-1835. (1840)
J. Vos (1817-1884) heeft de hydrografische
Kaart van Nederlandsch-Guyana (1845)
geconstrueerd. In 1847 is in de Surinamerivier
een nieuwe betonning gelegd.6
Kolom 5: De voor de Spaanse overheid
werkende hydrograaf M. A. Malaspina
(1754-1810), hij relateerde zijn, als British
Admiralty kaart uitgegeven Plan of the Bay of
Manilla (1798), aan de kathedraal van Manilla
als primair triangulatiepunt. Hij was tijdens
zijn hydrografische wereldreizen in 1783 en in
1792 in Manilla voor opnames.
De Deense hydrograaf C.C. Zahrtmann (1793-
1853) heeft in de periodes 1825-1826 en 1833-
1834 zijn reizen door West-Indië (chronome
trisch) gekoppeld aan de sterrenwacht van
Altona en daarmee aan die van Greenwich en
alle overige Europese, nationale sterren
wachten.7 Tevens koppelde hij, chronome
trisch, de Nederlandse-Antillen met Europa.8
Het Venuzuelaanse licht van Maracaïbo werd
in werking gesteld op 9 april 1840. Zie verder
JS 40 t/m 42.
De Spaanse lichten op Cuba werden vrijwel
gelijktijdig opgericht, zie JS 17 t/m 25 (afb. 3).
65
6 D. Bijl de Vroe, Nieuwe betonning in de monding der Surinamerivier, in: Tindal en Swart (1847) 683-685
7 J.L. Tiarks, Lagenunterschiede zwischen Altona, Bremen, Helgoland und Greenwich durch Chronometer bestimmt, in:
Astronomische Nachrichten 5 (1827) 225-228. Meer over Zahrtmann in DHC (dec. 2006)121
8 Zahrtmann's chronometereizen en zijn berekeningen zijn terug te vinden in Astronomische Nachrichten.
