Column: landmeters in gedichten
'Van alle ingenieursvakken speelt de landmeetkunde misschien wel de grootste rol in de
literatuur.' Zo begon in TUDelta van 13 april 2006 de bespreking van de roman 'Het meten
van de wereld' van Klehmann. Die recensie memoreerde ook het beroemde gedicht 'De Land
meter' van Rutger Kopland. Met een parodie op de laatste zin daaruit kan gezegd worden dat
'nog niet alle gedichten over landmeters zijn waargenomen
De kadastrale geodeet Jan Loman vroeg in 1982 voor het jubileumboek 'Op Goede Gronden'
van zijn dienst een aantal bevriende schrijvers en dichters een speciaal kadastraal gelegen
heidsvers te maken. (Zie voor de bewondering van Holsbrink voor Loman de rubriek
'Historisch nieuws' in dit nummer.) De iandmeet-gedichten' van Rutger Kopland, Gabriël
Smit, Theun de Vries, Gerrit Komrij, Dick Jorritsma, Maurits Mok, Hendrik Herman ter
Balkt, Hans van de Waarsenburg, Nico Scheepmaker, Wiel Kusters, Freark Dam en Gerrit
Krol belandden later ook in diverse andere uitgaven. Er ontstonden er daarnaast meer en het
gaat nog door. Ze zijn ook weieens 'objectiever' dan die in een jubileumboek. Van Durk van
der Ploeg bijvoorbeeld verscheen in 2003 de gedichtenbundel 'Troch kadastrale ljilden' met
als eerste deel 'De lamnjitter'. Was dat minder toegankelijk in het Fries, hetzelfde jaar schreef
de Texelse dichter Willem Kikkert het kritische gedicht 'Landmeter in gemeentelijke dienst'.
Gezien zijn overlijden op 11 mei 2010 citeer ik hem met ere van VKBlog De Volkskrant.
Landmeter in gemeentelijke dienst
Nu ben ik toch tot landmeter verheven
En wel over m 'n eigen land en zand
Wat is er met ons eiland aan de hand
En waar mag het kadaster zijn gebleven
Een ambtenaar had wel wat opgeschreven
Maar dat bleek dus een misverstand
Het kaartje klopte van geen kant
En ik, als leek, moest hier nu uitkomst geven
Zo loop ik mijn bezit dan uit te voeten
Met meterspassen, want de heren moeten
Het beste weten en misschien nog beter
Dan denk ik aan Klaas Kok, die ook als leek
Qua buurmans geld niet op een nultje keek
Dus roes ik bij de laatste millimeter
Voor het geval er toch lezers zouden zijn met moeite hiermee tot slot nog iets over een andere
poeet van (ver) na 1982.
'Die Houtschild liep als dichter niet over een nacht ijs, was niet tevreden met een paar haastig
zo maar neergeschreven dichtregels. Nee, als een bezeten landmeter bepaalde hij nauwkeurig
de afstand, de plaats en de draagwijdte van zijn woorden aldus zijn leraar Nederlands bij de
presentatie in 2006 over de eerste dichtbundel Landmeter in de ban van de afstand van
Culemborger Marco Houtschild (1962). Phi heet het poëzie-uitgeefVehikel van deze dichter.
Het fonds bestaat vooralsnog uit een drietal titels. Landmeter in de ban van de afstand 11,-)
bevat een keuze uit de ruim tweehonderd gedichten die hij in de eerste jaren van het nieuwe
millennium schreef. Voor bestellingen en/of informatie: info@phi-culemborg.nl.
Adri den Boer
M ARCO HOUTSCH LLD
LntiJmt'lL'niiili'ljun
van de afiuinrf
128
