ZEISS
Dahlta (genoemd naar de Noorse landmeter/
initiatiefnemer Dahl) en een jaar later de
reductietachymeter Redta met horizontale
meetlat, waarvoor de Zwitserse kadasterland
meter Bosshardt de ideeën had ontwikkeld. In
de 60er jaren komt een eind aan de productie
van optische afstandsmeters door de komst van
de electro-optische afstandsmeter, die in 1965
gestalte krijgt met de EOS en met de electroni-
sche tachymeter de EOT 2000 in 1977. Na
1980 worden de electronische afstandsmeters
gecombineerd met electronische richtingsme
ters m opeenvolgend vier telkens verbeterde
versies tot 1991, waarbij op het richtpunt een
reflector wordt geplaatst. Het laatst beschreven
instrument is de systeem-tachymeter Elta S
10/20, waarbij een bewegende reflector auto
matisch gevolgd wordt en indien op een
bepaalde manier ingesteld ook afgelezen. Dit
apparaat kan deel uitmaken van een totaalsys
teem.
Ik mis in dit laatste hoofdstuk de invar basislat
van 2 m, die in 1959 voor onder andere poly
goonmetingen door Jenoptik werd aangeboden.
Dr. Feist geeft in zijn slotopmerkingen echter
aan dat hij een selectie heeft moeten maken om
de 90-jarige geschiedenis van het vervaardigen
van landmeetkundige instrumenten door de
Zeiss-fabrieken inzichtelijk te houden. De bij
drage kan een hulpmiddel zijn om een instru
ment uit deze periode in de juiste tijd te plaat
sen tegen de achtergrond van de technische
ontwikkelingen van dat moment.
Na 1999 is de geodetische afdeling van Zeiss
een samenwerkingsverband aangegaan met het
Zweedse bedrijf Spectra Precision onder de
naam ZSP Geodatische Systeme GmbH.
De geodetisch diplom-ingenieur dr. Wieland
Feist was van 1961 tot 1999 wetenschappelijk
medewerker bij Zeiss-Jena op het gebied van
geodetische instrumenten en wat daarmee
samenhangt.
UEDU KTÏ0NS TACH YMÊT KI!
MSSHABDT
Afb. 2. ...en inhoudsvoorbeeld
19
