Maastricht
Jaren later heb ik de stad Maastricht in kaart
moeten brengen, een mooie stad, maar ook één
met steile hellingen. Dat betekende veel lopen.
Ik verkende er ook het terrein van de ENCI en
het gebied van de Sint Pietersberg. Wat een
klus! Meestal onderbrak ik het werk in het stei
lere gebied door een redelijk vlak stuk terrein
op te zoeken en even bij te komen. En dan de
volgende dag de berg weer op.
Bij de voorbereiding in Delft had ik al door de
stereoscoop gezien dat boven op de Canneberg
bosschages stonden met een merkwaardige
ronde vorm. Dat leek niet natuurlijk. Ik ging
dus speciaal naar boven om te zien wat dit
voorstelde. De voorafgaande dag had ik het
aansluitende werk al gedaan en ik had toen een
legerofficier met een rode band om zijn pet
zien lopen. Toen ik beneden kwam, was hij,
vreemd genoeg, ineens verdwenen. Toen ik
boven aankwam, zag ik in de bosschages grote
buizen, blijkbaar om lucht aan te zuigen. Daar
na ben ik weer teruggelopen. Onder aan de
berg op het parkeerterrein stonden bussen met
militairen van de NAVO, die de berg ingingen.
Later bleek mij dat het een zeer geheim object
was. Alle vliegtuigen die richting Nederland
vlogen worden daar geregistreerd. De bosscha
ges waren dus bedoeld als camouflage.
Na een paar weken had ik de stad en het
buitengebied klaar en kreeg ik opdracht om
over de grens een snelle verkenning in België
uit te voeren, hoofdzakelijk gericht op de
wegen. Om van Maastricht niet iedere dag een
grote omweg te moeten maken heb ik aan de
sluiswachter toestemming gevraagd om over
de stuw in Bergharen te mogen. Dat was goed.
Werk aan de winkel in Amsterdam
Enkele jaren later kreeg ik bij de werk
verdeling weer eens de schrik in de benen. Ik
moest gaan verkennen in Amsterdam. Ik liet
niet blijken er tegenop te zien, maar er ging
beslist wel wat door mij heen. Eerst werkte ik
vanuit een pension in Badhoevedorp. Fietsend
over de nieuw-aangelegde rijksweg heb ik het
grote klaverblad aldaar ingetekend. Tijdens dat
werk stopte op een gegeven moment een kan
tonnier van Rijkswaterstaat naast mij en vroeg
wat ik aan het doen was. Hij nodigde mij uit
om na het gereedkomen naar de directiekeet te
komen voor koffie met gebak, want het klaver
blad zou die dag geopend worden. Wat een ge
luk had ik weer gehad, want net zo makkelijk
kom je een dag later en dan raast het verkeer
aan alle kanten langs.
Voorzichtigaan ben ik daarna begonnen met
een stuk van de grachtengordel, tot ik een tele
gram kreeg voor een bezoek van de heer
Geudeke, die toen nog maar kort bij de dienst
was. We spraken af voor het Olympisch
Stadion, we begroetten elkaar en hij vroeg of
hij met mij mee mocht lopen om te zien hoe ik
dit werk nu wel precies deed. Samen gingen
we straat in en straat uit op zoek naar post
kantoren, kerken, namen van straten en
pleinen, tramlijnen, hoogbouw, ziekenhuizen.
Wat is er al niet te vinden in zo'n grote stad.
En dan ook nog het Amsterdamse Bos met al
z'n paden, dubbele paden, fiets- en voetpaden
vlak naast elkaar. We kwamen door een straat
waar de verloofde woonde van de heer
Geudeke, die later zijn vrouw is geworden (en
hij werd dus mijn directeur). Zo hadden we
samen een paar leuke uren.
Daarna heb ik een onderdak gevonden in
Buitenveldert, dichter bij de binnenstad. Dat
was een heel werk, waarbij je ook nog heel
goed op het verkeer moest letten en drie keer
kijken voordat je het op de luchtfoto zet. Ik
bleek een gave voor dit werk te hebben. Als ik
het goed had bekeken, bleef het in mijn geheu
gen hangen en kon ik het zelfs na enkele dagen
nog goed uittekenen. Het is allemaal goed ge
komen met die stad, hoewel ik de binnenstad
wel smerig vond, maar ook zo mooi en apart.
Na Amsterdam heb ik nog meer grote steden
in kaart gebracht. Ik kwam steeds weer andere
dingen tegen, zoals Rotterdam met veel hoog
bouw, radarposten langs de rivier. Ze waren in
die periode bezig om de spoorlijn ondergronds
te maken. Zie er dan maar eens achter te ko
men wat ze met de oude baan gaan doen.
Bovendien kreeg ik vaak van mijn collega's
nog diverse briefjes mee met vragen over hun
deel van het werk, dat op mijn werk aansloot.
Schiermonnikoog: een prachtig eiland
De Waddeneilanden waren weer eens aan de
152
2020-4 De Hollandse Cirkel
