1960
(1959)
Werkzaam als particulier
landmeter of als ambtenaar
375
(358)
Leden, niet (of niet meer)
als landmeter werkzaam
158
(140)
Studerenden
285
(247)
Totaal
818
(745)
199
Le Landsurveyor en Nouvelle-Zélande
par Paul Terlinck, dr. h.c., géomètre-expert
immobilier et architecte; 63 biz. Prijs niet be
kend. Adres voor buitenlandse betrekkingen:
12, Sanderusstraat, Antwerpen.
In de serie „Etude sur le Statut du Géomètre
dans les différents pays" verscheen boven
staande studie van dr. Paul Terlinck, erevoor
zitter van de Belgische Orde der landmeters.
Zij is opgenomen in het nummer april-mei
1960 van ,,De onafhankelijke landmeter-ex
pert en landmeter-architect", het tweemaan
delijks tijdschrift van genoemde Orde.
De gegevens zijn verzameld in het tijdvak
1952-1960, met hulp o.m. van de heren H.
Esmond Greig van het N.-Zeelandse land
metersinstituut, R. G. Dick, surveyor-general
en de Belgische minister Nihotte.
Uit de geografische en historische gegevens
tekenen wij aan, dat N.-Zeeland voor het z.g.
vasteland-gedeelte een oppervlakte heeft van
268500 km2 (met ruim 2 miljoen inwoners)
en een eilanden-gedeelte van ruim 1500 vier
kante mijlen (waarop ruim 37000 inwoners,
het mandaatgebied Samoa niet meegeteld).
Abel Tasman ontdekte het in 1642; Cook
bracht het in 1769 in kaart. Sedert 1852 heeft
het gebied zijn eigen regering. In 1907 ver
kreeg het de staat van dominion, in 1931 trad
Nieuw-Zeeland in de Commonwealth.
Volgens de lijst van betalende leden van het
„New Zealand Institute of Surveyors"
(1960) zijn de aantallen leden als volgt ver
deeld:
Volgens het „Departmental annual report on
Surveys" (1959) zijn in de hele administratie
werkzaam: field assistants, tekenaars en
„trainees" inbegrepen 574 personen.
Er bestaat een Survey Board, gebaseerd op de
Surveyors Act van 1938, die alle zaken re
gelt, welke op het landmetersstatuut en op de
landmeters betrekking hebben, dus ook de
examens.
De leerling (cadet) werkt 4 jaar onder een
landmeter (patron). Van deze tijd moet 3
jaar te velde zijn doorgebracht.
Een perceelsgewijs kadaster, zoals in ver
scheidene Europese landen, vindt men in
Nieuw-Zeeland niet. Het begrip „kadaster"
omvat daar niet meer dan de resultaten van
landmetingen t.b.v. concessies, van Staats-
gronden, van Maori-land e.d. Van deze ge
deelten zijn plans vervaardigd als annexen
van akten, opgemaakt en geregistreerd in de
„Land title offices" of in de „Land Registra
tion offices".
Het overzicht geeft ons het gebruikelijke re
cept van opleiding en examens, publieke dien
sten, voorschriften op de afpaling en de trian
gulatie (de grond waarop de stations voor de
driehoeksmeting zijn gebouwd is land van de
Kroon en wordt als zodanig beschermd), ge
detailleerde mededelingen over de wijze van
toepassing van het Torrensstelsel etc.
Er is één vakblad: „The New-Zealand sur
veyor", Dit blad verschijnt tweemaal per jaar.
De studie, die veel wetenswaardigs bevat,
sluit met een korte bibliografie en enkele uit
treksels uit de voornaamste wetten.
Blijkens mededelingen van de auteur liggen
nog publikaties (op dit terrein) gereed be
treffende Griekenland, Tsjecho-Slowakije,
Unie van Zuid-Afrika en Joegoslavië.
W.K.
