Toen Ir. Roeleveld, bijgestaan door een werk
groep van Hoofden van diverse bij het onder
zoek betrokken diensten, met zijn onderzoek
begon, was een principiële vraag; is het wen
selijk de gehele methode van voorbereiding
zodanig te veranderen dat een mechanische
werkwijze mogelijk wordt, of moet worden
uitgegaan van de bestaande methode en be
keken welk onderdeel zich leent voor elektro
nische verwerking. De voorkeur ging zeer be
slist uit naar de tweede mogelijkheid, omdat
er dan geen revolutionaire omschakeling van
de werkmethode nodig zou zijn en ook omdat
dan op korter termijn resultaten van de me
chanisatie mochten worden verwacht. Deze
vrijwillige beperking heeft er inderdaad toe
bijgedragen om na betrekkelijk korte tijd te
komen tot een zeer positief resultaat. Soort
gelijk als dat in de afgelopen jaren is ge
schied met de mechanische verwerking van
de loonadministratie, verwacht men ook hier
het proces van voorbereiding in fasen succes
sievelijk te automatiseren.
Om nu antwoord te kunnen geven op de
vraag welk onderdeel van de werkzaamhe
den zou kunnen worden gemechaniseerd,
diende eerst een analyse te worden gemaakt
van de lange weg die er ligt tussen het ont
vangen van de opdracht en de voltooiing van
het plan. Ir. Roeleveld is daarom begonnen
bij de betrokken afdelingen een soort stage
door te brengen. Hierdoor raakte hij ver
trouwd met de werkmethoden van de Ko
ninklijke Nederlandsche Heidemaatschappij.
Hij kreeg nu een inzicht in de vele hande
lingen die elkaar opvolgden en legde dit vast
218
Foto K.N.H.M.
De „elektronische coördinatograaf" in actie. De lijn die op de foto wordt aangewezen wordt juist getrokken door
de pen van de tekenmachine; deze pen bevindt zich onder het buisje.
