95
Van nacht tot nacht werd het minder aantrek
kelijk om weer met de voeten in het water te
gaan. Kwam er nu maar eens even een nach
telijke opklaring. Maar het leek wel of al dit
water 's nachts tot wolken werd. Meerdere
malen bleef het tot zonsondergang helder. Vol
hoop maakten we alles gereed. Maar nee hoor,
binnen het uur zat alles dicht.
Juist de stroming van het water maakte dit
definitief tot onze vijand. Op zichzelf maakt
het weinig verschil als de driepoot in het water
staat. Maar dit wordt anders als dat water
stroomt. En daar waren hoegenaamd geen af
weermiddelen tegen te bedenken.
Het was een troost, dat de tijd die met wach
ten op de sterren moest worden doorgebracht,
nuttig kon worden gemaakt.
Allereerst met de triangulatie. Deze gebeurde
met een Wild T2. Er werd uitsluitend cen
trisch gemeten, meestal via boomstompen. In
het midden van de afgehakte kop boorde men
verticaal een gat, waarin de punt van de jalon
kon worden geplaatst. Moest het instrument
er op, dan werd in dit gat een lege geweer
patroon gedreven, zover, tot juist de rand
voor de patroontrekker er boven uit stak.
Doordat de grondplaat van het instrument
verwijderd werd, kon met een nippel, die
daarvoor met het scheepsgereedschap was
gemaakt, het instrument aan de patroon en
daarmee aan de boom dus, worden ver
ankerd.
Ook werd de rivierbodem en een stroomop
waarts gelegen heuvelgroep op de aanwezig
heid van zand en grind onderzocht. Tever
geefs overigens. Op zondagmorgen 29 juli
kwam er een schip stroomaf varen van de
,,linevangelised Field Mission". Dit schip, de
,,Maino", maakte op uitnodiging van Mr. Se
nior langszij de ..Jonmac" vast. We maakten
kennis met de zending-schipper Mr. Marx.
Over en weer werd er gebuurt. We namen er
een genoeglijke zondagmorgen van. Mr. Marx
vertelde dat hun missiepost te Atkamba, aan
de Aliceriver, op een steenheuvel is gebouwd.
De Aliceriver kan vrij plotseling vallen, maar
als Mr. Senior er op bedacht bleef om zijn
schip niet in te laten sluiten, zouden we het
kunnen riskeren om daar rotssteen te gaan
hakken.
Dan was er nog de jacht. De meest spectacu
laire buit was een wild varken. Dank zij de ijs
kast hebben we er met z'n allen 4 dagen van
genoten. Telkens slaagde men er in nog weer
een lekkerder variant op te dienen. Verder
kwam er nog een jonge casuaris, een soort
struisvogel, op tafel. In dit geval had men
misschien de juiste toebereiding niet getrof
fen. Zo ja, dan kan men naar mijn smaak deze
dieren beter laten leven. Hetzelfde geldt naar
mijn mening voor de „koesoes", waarvan er
ook een paar aan onze eetlust ten offer zijn
gevallen. De koesoes is een buideldier met aan
de voorpoten handjes. Hij heeft grote, ver
schrikte ogen. Zijn vlees smaakt bovendien
vrij sterk. Allemaal argumenten om dit beestje
niet naar het leven te staan. Dat men het toch
doodt komt wel voornamelijk omdat zijn bont
een begeerd artikel is.
Pas de achtste nacht konden we 2 sterren
observeren. Uit de berekening bleek, dat de
voorlopige coördinaten goed geweest waren.
Hieruit mochten we verwachten, enerzijds, dat
we inderdaad dicht bij de meridiaan waren,
anderzijds dat er weinig tegenspraak gevon
den zou worden tussen de beide Astro s.
Verder kwam aan het licht, dat we in deze
streken in sommige uren van de nacht geen
voldoende ontvangst hadden om een tijdsein
te kunnen nemen. Gelukkig beschikten we
ook nog over een transistorontvanger. Als we
de antenne uitbouwden met alle draad dat
maar beschikbaar was konden we met een
combinatie van beide ontvangers juist een vol
doende ontvangst bereiken. Hierdoor zijn ons
latere teleurstellingen bespaard gebleven.
In de nacht van 30 op 31 juli maten we iets na
middernacht, zij het niet in sets, 6 sterren. In
de avond van 31 juli nog een.
In totaal hadden we dus 9 sterren. Hieruit kon
een voorlopige standplaats worden berekend.
Uit de bijberekende nauwkeurigheid bleek
echter, dat die standplaats nog niet voldoende
scherp was bepaald.
Ondertussen vonden er nog enkele nuttige ge
beurtenissen plaats.
Om te beginnen stelden we ons onder behan
deling van Besaj, die de kunst van haarknip
pen meester bleek te zijn. De operatie vond
plaats op de slachtbank van de krokodillen
op het achterdek. Het duurde uren, want het
was voor Besaj geen alledaagse bezigheid,
terwijl alles moest gebeuren met een twijfel
achtige schaar. Tot beloning kreeg hij een
extra pot bier. Ontdaan van de vacht, voelden
we ons merkbaar opgelucht.
Verder slaagde Hoet er in om een 20 liter olie-
blik om te bouwen tot een veldoventje. Dit
kon dan op de primus gestookt worden. Van
nu af aan hadden we voortreffelijk eigen ge
bakken brood. De papoeahanden die het deeg
