120
Henderson per prauw weer terug naar Kiun-
ga. We hebben zeer veel aan hem te danken
gehad.
De barst liep van het boord van de prauw tot
iets onder de waterlijn. We werkten er cocos-
vezel in. Daarna kwam er een strop om de
prauw, die we met een dwinger zo strak aan
konden halen, tot de barst zo goed mogelijk
was dichtgedrukt. Nadat het restant zand er
in was geladen bleek hij vrijwel niet te lekken.
We hadden hier dus een prachtige laadprauw
aan.
Om 7 uur 's morgens van de 15e augustus
vertrokken we uit Angamurut met bestemming
Domongi.
In Ambodweng hielden we ons even op om
het bestelde grind over te nemen. Zestien zak
ken in totaal. Alles werd gestort in de laad
prauw. die dat zonder bezwaar bleek te kun
nen hebben. Dit was niet zulk mooi schoon
grind als dat van Kiunga. We hebben het
daarom alleen maar voor de fundering ge
bruikt.
In het dorp Kuam, enkele uren bovenstrooms
van Domongi, ging mr. Senior aan de wal om
te trachten arbeidskrachten voor ons te wer
ven. Zijn entree aan land was niet martiaal,
want hij zakte spontaan door de steiger. Dit
nam niet weg dat zijn missie een succes werd,
want later in Domongi kregen we inderdaad
volop hulp van deze mensen.
Die avond bereikten we Domongi niet. We
ankerden bij een verlaten Nederlandse missie
post iets bovenstrooms ervan.
Toen we de volgende morgen vroeg Domongi
voorbijstoomden bleken er mensen te zijn.
Desgevraagd riepen ze ons toe, dat ze zouden
komen werken. In afwachting daarvan voeren
we alvast naar het voorlopig verzekerde me-
ridiaanpunt, teneinde daar alles schoon te
gaan kappen. Ook moest er nog een zons-
azimut komen om de meridiaan te controleren.
Inderdaad kwamen een uurtje later de Do-
mongiërs opdagen. Feitelijk hoorden ze thuis
in Mipan, een dorp enkele uren stroomaf
waarts. Dit was blijkbaar een familie, die in
Domongi rechten had, waar ze van tijd tot tijd
gebruik van maakten.
Toch was er nog genoeg te doen, wilden we
vóór de nacht gereed zijn om nog een kansje
te wagen op de sterren. Er moest o.a. een ge
heel nieuw instrumentenbivak gebouwd wor
den. Dit betekende veel stammetjes hakken
en splijten. Bij deze laatste bezigheid gleed
Hoets bijl af, met het gevolg, dat zijn grote
teen over de gehele lengte opengespleten
werd.
Aan boord spoelden we de wond zo goed mo
gelijk schoon. Daarna ging er sulfapoeder in.
Bij gebrek aan hechtgerei, trokken we de ran
den van de wond zo dicht mogelijk bij elkaar
met een stijf verband. Hoet ging te kooi om
zijn voet rust te gunnen, al sulfa slikkende om
de kans op infectie te verkleinen.
Mr. Dent zou 's nachts zijn plaats innemen
als observator. Het is daar evenwel niet van
gekomen. Het was weer het oude liedje: vol
komen helder tot zonsondergang en daarna
alles dicht.
De volgende morgen kregen we een reprise
van het bouwen van het monument in Anga
murut. Het verschil was echter, dat hier de
fundering vrijwel geheel in het grondwater
lag. Dit was voorzien en de vier achtergelaten
drums brachten de oplossing. Tijdens dit kar
wei kregen we versterking van de mensen uit
Kuam. Ze kwamen met liefst twee volbemande
prauwen afzakken. Het werd nu een enorme
baggerpartij. Maar het monument kwam ove
rigens zonder noemenswaardige bijzonder
heden gereed.
Anders was dat met de vastlegging aan de
overwal. Ook hier stond, evenals te Anga
murut, alles blank. Wel vonden we een be
trekkelijk ondiepe plek, maar de bodem bleek
te jong te zijn. Toen de drum was ingeslagen,
was de wet der communicerende vaten niet
uitgeschakeld. De grond was te poreus. Pas
toen we eerst een paar zakken zand en grind
hadden voorgestort en daarop bij wijze van
zinkstuk nog een zakje zand hadden neerge
laten, kon de gewone procedure verder wor
den toegepast.
De laadprauw had zijn dienst gedaan. Om
gekeerd, aan de grond verankerd en met de
buik witgeschilderd maakt hij thans deel uit
van het signaalkruis van de obelisk.
Omdat de afstand tussen beide Astro s groot
genoeg was om een rationele basis te kunnen
opleveren voor doeleinden van luchtkaarte-
ring, voorzagen we ook het Australische Astro
te Domongi van een signaalkruis. Dit Astro
ligt op een heuvelhelling. Hoewel er in prin
cipe geen bezwaar tegen bestaat om het kruis
gewoon op de helling te leggen, gaven we er
om enkele redenen de voorkeur aan om het
ongeveer horizontaal te bouwen. De armen
werden uitgevoerd als para para's. We schil
derden ook dit kruis wit.
Dit alles had een paar dagen in beslag ge
nomen.
