Het Snuffelprogramma
door J. F. de Waard, assistent.
Wat onmiddellijk opvalt, wat naar buiten steekt
als een grote neus, is het woordje „snuffel".
Wie het weet, mag het zeggen, maar ik laat
die neus in het midden, wat ook wel zo mooi is.
Het snuffelprogramma bestaat bij de gratie van
de auto, daar helpt geen lieve moeder aan. Als
mij in het hiernavolgende soms wat zure op
merkingen over de auto ontsnappen, dan moet
u wel bedenken, dat ik niets tegen autobezitters
persoonlijk heb (en zeker niet als ik mee mag
rijden). Ik wil u zelfs allemaal van harte feli
citeren met het 40-jarig bestaan van de Meet
kundige Dienst.
Onlangs zag ik een klein jongetje (dat dus nog
niet was doodgereden) een grote kiezelsteen te
gen een nieuwe auto aanschoppen. Hij keek mij
verschrikt aan (het moet toch langer geleden
zijn dan ik dacht) maar zag, dat het goed was.
Zoiets moet vroeg aangeleerd worden. Persoon
lijk schiet ik altijd met de rechterbuitenkant
van de rechterschoen. Dat geeft grotere con
trole en heeft met aanpassing te maken.
Ik trek wat langzaam op, maar nu kom ik toch
in de eerste versnelling: Zonder auto's geen
snelwegen en zonder snelweg geen voorlopig
tracé. Een voorlopig tracé, dat met behulp van
lineaal, passer en mallen moeizaam in een
meetkundig bepaalde lijn wordt veranderd, die
bij ons met het programma X-246 berekend
kan worden.
Snuffel begint nu, waar X-246 eindigt. Als een
lijn meetkundig onbepaald is, dan geeft X-246
een foutmelding, maar snuffel begint zich dan
pas te voelen als een vis in het water (maar
in welk water, dat wordt nog moeilijk zoeken).
De passers en de mallen kunnen dus wat snuffel
betreft, aan de wilgen worden gehangen. Vol
doende is nu het voorlopige tracé, geschetst op
een kaart met ruitennet en dan graag ook nog
de diverse dwanggegevens, zoals zoveel meter
uit dit natuurreservaat en zoveel meter uit dat
bos (maar als het een paar miljoen scheelt, mag
het er ook wel doorheen).
Het is nu koffiepauze, u mag even een paar
krantenkoppen lezen:
,,De huizen moeten op den duur helemaal ver
dwijnen om plaats te maken voor nieuwe we
gen".
W
Nieuwe verkeersweg gaat duinen verzieken"
De geschetste lijn wordt vakkundig in interval
len verdeeld en in ieder interval komen min
stens twee punten (nodig om een eerste bena
dering mogelijk te maken). De punten worden
in coördinaten van de kaart gelezen en kunnen
dan dienst doen als dwangpunten, harmonisch
over de kromme verdeeld of als voorlopige pun
ten, waaraan even wordt gesnuffeld, voordat
ze worden weggegooid.
Het gebrek aan gegevens (van X-246 standpunt
uit bekeken) compenseert snuffel met inge
bouwde voorwaarden, zoals continuïteit van
kromming en richting in de intervalovergangen
en de kleinst mogelijke krommingsverandering
over het gehele tracé (dan hoeft u zo min mo
gelijk te sturen). Ook is mogelijk de kleinst mo
gelijke hoekverandering (maar dat is dan weer
een ander snuffelprogramma), dan wordt de
wegas zo gestrekt mogelijk.
Na de eerste benadering worden in achtereen
volgende berekeningen de overblijvende ver
schillen (in o.a. de intervalovergangen) gema
len en gemalen en gemalen, tot ze door een
fijne zeef zijn verdwenen en dan ponst de com
puter laconiek: O.K. alsof 't géén zweet gekost
heeft.
Wat in snuffel (nog) niet verwerkt zit (en in
geen enkel wegenprogramma uiteraard) zijn de
esthetische eisen. Daardoor blijft het nog een
beetje mollenwerk of blindemannetje spelen,
want aan het eind van de keten (voedselketen
schreef ik bijna, dat gaat haast vanzelf tegen
woordig) zit altijd wel iemand met een grote
esthetische vinger in de pap, die, zoals bij het
ganzenborden, zegt: twee beurten overslaan en
opnieuw beginnen!
Het is nu lunchpauze. Misschien wilt u onder
weg eens uit de auto stappen en een kind aaien,
want u hebt eigenlijk wel ontzettend veel ruimte
van hem afgepakt. Hoewel, als u volgens het
nu geldende profijtbeginsel voor al die ruimte
moet betalen, dan bent u ook nog niet jarig.
Toch mag u van mij vanmiddag vrijhebben.
276
