Dit dus wat de hoofdlijnen van de procedure
betreft; eenvoudig van opzet, maar in werke
lijkheid een ontzagwekkende opgave voor lei
ding en medewerkers van het Land Cadaster
Program.
Uitvoering
De uitvoering van het Micronesian Land Ca
daster Program ligt in handen van de afdeling
Lands and Surveys van de Trust Territory of
the Pacific Islands. Deze strekt zich uit over
een achttal onderdelen, nl.:
1. een fase waarin de bevolking vertrouwd
wordt gemaakt met het nut van de landre-
gistratie;
2. de opleiding van Microniërs voor de uitvoe
ring van alle werkzaamheden in alle ambte
lijke functies;
3. de uitvoering van een fotogrammetrische
opname van de voornaamste eilanden, met
inbegrip van het leggen van driehoeksnetten
van de le en de 2e orde;
4. identificatie, opmeting, grensafpaling en
kaartering op grote schaal van alle land in
privé bezit en in gemeenschapseigendom;
5. vaststelling van de eigendomsrechten;
6. uitgifte van de certificaten van eigendom;
7. vaststelling van de gebruiksgeschiktheid van
de grondstukken en registratie van de hui
dige gebruikstoestand;
8. invoering van een grondboekhouding.
Voor ons in Nederland lijkt het vertrouwd ma
ken van de bevolking met het nut van landre-
gistratie een nogal overbodige zaak. Zelfs in
deze tijd, waarin honderdduizenden landgeno
ten in de afgelopen twintig jaren al of niet
noodgedwongen overgingen tot het kopen van
een nieuwgebouwd huis en zodoende voor het
eerst van hun leven als stadsmens (een dorpe
ling is meer vertrouwd met de landmeter) met
het Kadaster in aanraking komen, wordt docu
mentatie voor de nieuwbakken huiseigenaren
over de feitelijke doelen van het Kadaster hier
te lande nog overbodig geacht. Hoe anders in
Micronesia.
Vanaf het begin is er getracht, de bevolking van
de betekenis hiervan te doordringen. Doordat
de meeste Micronesiërs ver van de districtcen
tra wonen, was het uitzonderlijk moeilijk deze
mensen allen te bereiken. Door middel van de
radio, de televisie, weekbladen, tijdschriften,
aanplakbiljetten, voordrachten in scholen en bij
kerken werden de werkzaamheden voor de op
richting van het Kadaster toegelicht. En niet
te vergeten het praatje met de boer op zijn
land.
Geen geringe opgave, want zoals hiervoor ge
zegd: Micronesia kent negen geheel van elkaar
verschillende talen en daarbinnen een groot
aantal dialecten.
Voor wat het tweede genoemde onderdeel be
treft, o.a. de opleiding van inheemsen tot land
meetkundige schijnt men aardig te zijn geslaagd.
Al in 1966 werd propaganda gevoerd voor de
oprichting van een „technical training school"
voor landmeters en tekenaars, terwijl de bestu
ren van de High Schools werden aangezet, cur
sussen te geven in technisch tekenen, beginse
len van het landmeten en de verwante wiskun
dige vakken.
In de Cadaster Newsletter van april 1970 las
ik een van de resultaten in deze richting: toen
de wetgevende macht van het Ponapedistrict de
opmeting en kadastering van al het land op het
eiland Ponape (Carolinen) beval, konden al 22
Ponapeans als landmeter bij het werk worden
ingezet.
Bij de realisering van een driehoeksnet over ge
heel Micronesia is de hulp ingeroepen van de
United States Geological Service en voor de
2e orde punten van het Bureau of Land
Management. En in de gebieden, welke foto-
grammetrich zouden worden opgenomen, werd
assistentie verleend door het United States Na
val Heavy Photographic Squadron uit Guam.
De werkzaamheden van de ploegen, die hier
voor de hoekwaarnemingen moesten verrichten,
waren niet van gevaar ontbloot voor mens en
materiaal. Haast alle vervoer moest per boot
geschieden en daarbij waren ervaren schippers
onontbeerlijk. De meeste eilanden zijn omringd
door een beschermende koraalrif, waarbuiten
de zee extreem verraderlijk kan zijn. Binnen de
lagune moet men een scherp oog hebben voor
het ontdekken van koraalkoppen, die net even
onder de waterlijn als het ware op de loer lig
gen om de boot open te scheuren.
De hoekmeetinstrumenten worden overgebracht
in waterdichte containers, voor het geval de
meetploeg bij een ongeval in het water terecht
komt. Daarnaast is er voor de instrumenten en
de radioapparatuur het gevaar van de corrosie
vanwege de hoge vochtigheid van de lucht en
vanwege het zeewater. Daarom zijn de instru
menten, wanneer ze niet gebruikt worden, op
geborgen in „hotlockers", voor het tegengaan
van schimmelvorming en voor de vermindering
van de relatieve vochtigheid. Immers, men moet
zoveel mogelijk voorkomen dat een deel van
het instrumentarium ter reparatie naar de plaats
van herkomst moet worden gezonden; de ploe
gen zijn immers voorzien van de meest mo
derne instrumenten die ter plaatse niet kunnen
worden gerepareerd: Wild T 3, T 2, T 16, geo-
32
