dimeters, distomats, radio-telefoon, lichtsigna
lering e.d.
Ook de taak van de landmeters en van de Land
Commission is omvangrijk en zwaar. Bij voor
beeld die van het Yap-district moeten alleen al
de zakelijke rechten en hun uitgebreid vaststel
len en registreren van 200.000 afzonderlijke
grondstukken verwerken, daarna alle grens-
knikpunten doen afpalen, opmeten, in kaart
brengen, 200.000 eigendomsbewijzen officieel
doen uitreiken
Elders verzwaren andere omstandigheden de
taak van de uitvoerders van het Land Cadaster
Program. Op Moen is men het vorig jaar be
gonnen met de vaststelling van de grenzen van
de eigendommen en met de opneming van de
namen van de eigenaren. Maar er wordt soms
monnikenwerk verricht om te weten te komen
welk subject (rechthebbende) bij welk object
(grondstuk) behoort. En aangezien met name
bij het plaatsen van officiële grenstekens op de
bouwlanden in de Tanapagstreek (aldus een be
richt) de landeigenaren allen aanwezig moeten
zijn en het een heksetoer is om de eigenaren
te kunnen registreren en de tijden van de ge
zamenlijke oculaire inspectie op het terrein te
arrangeren, vordert de landregistratie maar heel
langzaam.
Vanaf de hoogste leiding tot de nederigste land-
meetassistent is men er van doordrongen, dat
men zich niet mag concentreren op een maxi
mum productie in termen van aantallen vaste
punten dat men heeft gedraaid, de kilometers
grens die gemeten werden, de aantallen hecta
ren grond en gebouwen, die werden teboekge-
steld. Integendeel, men staat er op, een solide
basis te leveren voor een efficiënt meerdoelen-
kadaster, dat volkomen betrouwbaar is en ook
in de verre toekomst nog geheel bruikbaar.
Een dergelijke kadastrering is te vergelijken
met een van de best uitgevoerde Nederlandse
hermetingen, waarmee ik in mijn kadastrale
loopbaan te maken had, nl. met die van een
deel van de gemeente Soest. Het Bureau voor
Buitengewoon Landmeetkundig Werk te Utrecht
nam hier niet alleen de moeite, de over
vloed van aan de oude en materieel slechte
kadastrale kaart ten grondslag liggende gege
vens te brengen binnen het raam van ons drie-
hoeksnet, maar ook werden met behulp van het
„oude veldwerk" de knikpunten van de per
ceelgrenzen op het terrein uitgezet, aan de eige
naren aangewezen en met financiële hulp van
deze laatsten zichtbaar gemaakt door lange be-
tonstenen, de in Soest welbekende „kadaster
paaltjes". Ongetwijfeld zal menig landmeetkun
dige elders in Nederland nog wel een dergelijk
voorbeeld weten van een dergelijke manier van
werken, die bij de afwikkeling wel niets met het
modieuze profijtbeginsel van doen had, doch er
tot in lengte van dagen voor zorg draagt dat
onzekerheid over de perceelgrenzen (voor het
allergrootste deel eigendomsgrenzen) tot de
zeldzaamheden kan worden gerekend.
Onzekerheid is nooit bevorderlijk geweest voor
een tamelijk rustige en planmatige ontwikke
ling. Het schijnt een zeer menselijke eigenschap
te zijn, dat men wil weten waar men aan toe
is, de hele wereld door. In Iran besteedt de
Sjah van Perzië miljoenen ten behoeve van de
kadastrering van uitgestrekte landstreken welke
door hem bij de landhervorming aan duizenden
boeren-gebruikers zijn geschonken. In geheel de
Verenigde Staten van Noord-Amerika hebben
de eigenaren van zakelijke rechten op onroe
rend goed miljoenen dollars over voor de Title
Insurance, waarover ik indertijd in dit tijd
schrift heb geschreven. Enkele voorbeelden uit
vele, die opheffing of vermindering van onze
kerheid tot doel hebben.
In Micronesië ging men nog verder dan het
geval was bij de best-uitgevoerde Nederlandse
hermetingen. Men zorgde er niet alleen voor
een (ook in een groeiend aantal andere staten
wettelijk voorgeschreven) degelijke zichtbare af
bakening van de rechtsgrenzen, maar tevens
voor de openbare uitgifte aan de rechthebben
den van een certificaat van eigendom, voorzien
van een officiële maatschets van het onder
havige grondstuk.
Nauwelijks vier jaren na de inwerking treding
van de wet, die tot het Land Cadaster Program
voerde, werd een eerste mijlpaal bereikt. Op 28
februari 1970 nl. verwierf Silvestre V. Castro
in het dorp San Roque in het noordelijk deel
van het Zuidzee-eiland Saipan als eerste Micro-
nesiër een wettelijk Title to Land, eerste tast
bare begin van de stroom van resultaten van de
vaststellingen en opmetingen voor het nieuwe
stelsel van Land Cadaster, in bewerking op de
eilanden, welke samen vormen de Trust Terri
tory of Micronesia.
Bronnen:
33
Paul D. Dennis, The Micronesian Land Cadaster
Program, Saipan 1971.
Paul C. Herdon and Grover B. Torbert, Surveying
Micronesia Cadaster Newsletter, jg. 1970.
Land Commissions Act, Public Law No. 2-1, Second
Regular Session, 1966 Congress of Micronesia.
James B. Johnson, Land Ownership in the Northern
Marianes Islands, 1969.
Highlights, jg. 1969, 1970; Tijdschrift uitgegeven door
het Hoge Commissariaat van de Trust Territory.
James B. Johnson, My Land - I Tanoho, Trust Ter
ritory Publications Office, 1971.
