o)
gpT)=(up(gij).("P*
(gpTU-YT) (-yp)
(-yt) (g\pu-yp)
(£j)= feij).(up.*(-FT)
(X') (x' P)
(ebXe-ï) teiT)-<^Tp)-(e^j)
(G«) feij) - (e'),(ej)*
e_= -y*-g -y
Nu hebben de formules de vorm T T - D.A7X.C,
zodat het reductieprincipe kan worden toegepast
voor de berekening van de genoemde grootheden.
De gegevens worden in een gids ondergebracht op
onderstaande wijze:
vóór reductie:
b
1
m
Fig. 2
G
y
B
y*
0
0
B*
O
O
b - aantal voorwaarde-
vergelijkingen
m aantal
waarnemingen
m reductie (b maal):
0
-e
e*
O
"öee
(2)
(3)
(1) —ej=y*G~l.y
(2 )e^=~B*.G~l.y
3)-Qee=B*.G~l.B
315
GEGEVENS:
KERNLETTER-NOT ATIE:
OFFICIËLE NOTATIE:
beschikbare wng. greep:
kansmodel:
voorwaardemodel:
gelineariseerd:
X
q.a2
y(X}. ,Xm) 0
u.e -y
e X - x
(gbo2
(yp X\X."1)) (0)
(iif).(e1) (~yp)
(X'-x')
OPLOSSING:
nulgrootheden:
(door invulling in
niet-gelineariseerde
voorwaardevergelijkingen)
normaalvergelijkingen:
oplossing norm. verg.:
t 1 m%
y=y (x x
G u.q.u*
G.t —y
t G~x.—y
e q.u*.t
X x e
yp) (yp(x\...,xm
GE WICHTSCOEFFICIENTEN:
van correcties
Öee qu*G \u.q
öxx 1 öee
VERSCHUIVINGSGROOTHEID:
(som (gee))
e (-yT)* (gTp)-(-yp)
TOETSING EN GRENSWAARDEN: (onder conventionele alternatieve hypothesen)
het gehele probleem: a2 <-
9 - 9 pl -a;b,~ (aanvaarden/verwerpen)
o b.o
per waarneming: lw'l=—\/Fl-a ;1 - (aanvaarden/verwerpen)
O
e'
grenswaarden: IV xx\ o. \J met: A': diag (u*G 1-u)
Fig. 1 Kleinste kwadraten: formulesysteem eerste standaardvraagstuk (matrices).
e
