Waarheid rond een verleden
door R. B. M. ten Kroode, adjunct-chef tekenkamer en kadaster
der Algemene Secretarie van de gemeente Amsterdam.
Een bekend Nederlands schrijver heeft eens
gezegd, dat het niet mogelijk is terstond de
waarheid te ontdekken, zo gelijk zij is. Bij elke
ontdekking wordt de waarde van het ontdekte
overdreven, ten gevolge waarvan zich direct
een groep tegenstanders vormt, die op haar
beurt in tegenovergestelde richting overdrijft.
Pas in een later stadium zal, door het heilzaam
toedoen ener „Veritas in medio", de waarheid
de juiste gestalte krijgen.
Vanuit bovenstaande gedachtengang gerede
neerd is elke ontdekking ook die van Arling
ton H. Mallery, gedaan in 1956 de moeite van
een aandachtige kennismaking waard. Mallery,
in dienst van de Amerikaanse Hydrografische
Diensten het Weston Observatorium te Boston,
heeft een oude kaart onderzocht, die in de
Staatsarchieven was opgeborgen. Deze kaart
de zogeheten Piri Re'iskaart of Re-kaart is
gevonden tussen oude voorwerpen in het voor
malig paleis van de sultan van Constantinopel.
De Re-kaart, welke een kopie moet zijn van het
oorspronkelijke exemplaar, zou in de jaren rond
1929 zijn overgebracht naar de bibliotheek van
het Amerikaanse Congres. Zij heeft daar jaren
gelegen omdat men er, in historische zin, geen
raad mee wist.
Het is mogelijk en ik houd het zelf voor waar
schijnlijk, dat deze kaart opzettelijk is achterge
houden. Dit is verklaarbaar, omdat zaken, ten
aanzien waarvan de wetenschap geen antwoord
kan geven vooral wanneer dat antwoord niet
in algemeen geaccepteerde opvattingen kan
worden ingepast nu eenmaal niet gauw in de
publiciteit komen.
De Piri Re'iskaart de naam Piri Re'is is later
ontstaan, en heeft niets met de vervaardigers
uitstaande toont de oude wereld in een pro
jectiesysteem, dat ons volkomen vreemd is en
waarvan de sleutel verloren is gegaan zodat, al
vorens een vergelijking met onze huidige kaar
ten te maken, eerst een transformatiesysteem
moet worden gevonden. Mallery mocht, na
langdurig experimenteren, de voldoening
smaken zijn inspanningen beloond te zien door
het vinden van dat transformatiesysteem.
Vergelijking van zijn getransformeerde kaart
met onze moderne kaarten is opzienbarend.
Antarctica bijvoorbeeld, werd in 1773 door
James Cook ontdekt, doch de Re-kaart geeft
een uiterst nauwkeurig beeld van dit continent.
Even verwonderlijk is het dat op de Re-kaart in het
Antarctisch gebied bergketens zijn ingetekend,
die pas in 1952 zijn ontdekt.
Nog opmerkelijker is het, dat gletsjers en onher
bergzame gebieden zijn gekaarteerd waarvan
men thans weet, dat zij ongeveer 10.000 jaar ge
leden, in de ijstijd, hebben bestaan. Afgezien
van het feit, dat deze oude kaart bijzondere in
formaties geeft, ademt zij een hoogstaand vak
manschap uit.
Hoe is het te verklaren, dat 10.000 jaar geleden
een cultuur zo ontzagwekkend precies gegevens
over het aardoppervlak heeft kunnen opteke
nen?
Streng geredeneerd naar de huidige opvattin
gen moet dit, zo er toen reeds mensen beston
den, uitgesloten worden geacht. De algemene
opvatting is immers, dat een supercultuur welke
onze cultuur is voorgegaan, niet heeft bestaan.
Toch geeft de historie één vingerwijzing in de
richting van een supercultuur. In twee dialogen
Timaeus en Critius geeft Plato (427-347 v.
Chr.) een beschrijving van het continent Atlan
tis en zijn ondergang 9000 jaar daarvoor.
Daar de Re-kaart geacht wordt 10.000 jaar oud
te zijn werd direct de conclusie getrokken, dat
de vervaardiging van deze kaart aan de bewo
ners van dit continent moet worden toegeschre
ven.
Het is echter een misvatting dit aan te nemen,
99
