I
rechtstoestand, grootte, ligging,
aktuele en betrouwbare informatie
waarde, cultuur,
over een beperkt aantal aspekten
hoedanigheid, bestemming
tie heden ten dage zijn terug te vinden in het Kadaster.
Daarvoor moeten we eerst vaststellen welke elemen
ten in vastgoedinformatie zijn aan te duiden.
Vastgoedinformatie omvat onder andere gegevens
over de rechtstoestand, de grootte, de ligging, de
waarde, de cultuur, de hoedanigheid en de bestem
ming van het vastgoed. Willen we kunnen vaststellen
welke gegevens van de hiervoor aangegeven verza
meling in het kadastrale vastgoedinformatiesysteem
voorkomen, dan dienen we echter in die gegevens
hier en daar nog iets te verfijnen.
Centraal in het kadastrale vastgoedinformatiesysteem
staat het perceel. Het perceel als object en als kleinste
geografische eenheid, die zelfstandig in de kadastrale
administratie voorkomt.
Informatie omtrent de rechtstoestand van het perceel
is onder te verdelen in drie categorieën van relaties
tussen het perceel en het subject, namelijk:
1 subject
zakenrecht
1 object
verbintenis""^^ feitelijk gebruik
|«ub)«a| subject
In de kadastrale administratie, en daarmee in het
kadastrale vastgoedinformatiesysteem, wordt van de
rechtstoestand slechts het zakenrechtelijke deel van
de relatiemogelijkheden tussen subject en object op
genomen en bijgehouden.
Het bijhoudingsaspect is voor het kadastrale vast
goedinformatiesysteem van bijzonder belang. Vanuit
de rechtsbeschermingsdoelstelling dient het kadastra
le vastgoedinformatiesysteem actueel te zijn en dient
de bijhoudingsprocedure de nodige waarborgen te
bevatten, die zijn gericht op die actualiteit. In het al
gemeen kan men stellen dat aan deze waarborgeis het
zakenrechtelijke element in het kadastrale vastgoed
informatiesysteem voldoet.
De grootte is reeds vanuit de oorspronkelijke kadas
trale doelstelling, namelijk belastingheffing, ook in het
vastgoedinformatiesysteem van de Dienst aanwezig.
De ligging van het kadastrale perceel is vanuit het
kadastrale vastgoedinformatiesysteem in het terrein
eenduidig aan te geven.
Ten aanzien van de waarde valt op te merken, dat in
het kadastrale vastgoedinformatiesysteem dit element
slechts ad hoe en wel op het moment van de vorming
of overdracht van het perceel bekend is en dan nog
wel als subjectief element. Bijhouding vindt niet
plaats.
Voor wat betreft de cultuur van het kadastrale perceel
kan worden vermeld, dat het kadastrale vastgoed
informatiesysteem daarvoor een zeer onbetrouwbare
bron van informatie vormt. Soms is als cultuur zelfs
nog steeds vermeld wat indertijd bij de opzet en aan
leg van het kadastrale systeem, dus zo'n 150 jaar
geleden, ter plaatse van het perceel als cultuur gold.
De hoedanigheden van percelen zijn zeer onvolledig
bekend; oude rechten, erfdienstbaarheden e.d. zijn
bovendien niet altijd volledig beschreven en vaak
moeilijk geografisch, met behulp van gegevens uit het
informatiesysteem, aan te duiden. Datzelfde geldt
ook voor de bestemming.
Concluderend kan worden vastgesteld, dat de ka
dastrale administratie, ten aanzien van een beperkt
aantal aspecten van vastgoedinformatie, actuele en
betrouwbare informatie bevat en dus ook kan leveren.
Een oppervlakkig getrokken conclusie zou dan kun
nen zijn, dat het kadastrale vastgoedinformatiesy
steem maar beperkt aan de maatschappelijke vraag
rondom vastgoed kan voldoen. Die conclusie is echter
oppervlakkig en dus ook pertinent flink bezijden de
realiteit.
Nadere analyse zal ons integendeel leren, dat het
kadastrale vastgoedsysteem de basis kan en naar mijn
mening moet vormen, voor de toenemende maat
schappelijke vraag op het gebied van vastgoedinfor
matie.
Wij stelden reeds eerder vast, dat binnen de Dienst
van het Kadaster en de Openbare Registers een uit
meer dan één zelfstandig subsysteem opgebouwd
vastgoedinformatiesysteem aanwezig is.
Bij het werken met dat vastgoedinformatiesysteem
kan men drie soorten activiteiten onderscheiden,
namelijk:
verzamelen van gegevens;
„managen" van gegevens;
presenteren van gegevens.
Verreweg de eenvoudigste hoewel soms op zich
zelf al moeilijke activiteit van die drie is het verza
melen van gegevens.
Door eenmalig te verzamelen ontstaat een statisch
gegevensbestand. Zo is een kaart bijvoorbeeld een
grafische weergave van de topografische situatie op
het moment x. Hoe meer topografische details, hoe
sneller na moment x de kaart als gegevensverzame
ling of „databank" zal zijn verouderd. Een oplossing
voor dit probleem is het bijhouden van het eenmaal
verzamelde bestand.
We komen dan terecht bij een aspect dat ik „mana
gen" wil noemen. Bijhouden van gegevensbestanden
is een groot probleem en tegelijkertijd de grote uit
daging bij het beheren van vastgoedinformatiesyste-
418
NGT GEODESIA 81
