Luchtfoto's zijn dus zeer bruikbaar in kwalitatieve zin,
maar wanneer er kwantitatieve informatie aan moet wor
den ontleend, stuit men op veel problemen. Door ver
scheidende onderzoekers wordt hieraan momenteel aan
dacht besteed.
Met multispectrale scanning (MSS) bestaat wèl de
mogelijkheid om spectraal gescheiden informatie van
objecten te verzamelen in het zichtbare en het ther
mische deel van het spectrum. Hierbij wordt een bepaald
gebied niet in een keer opgenomen, maar afgetast. MSS
levert een duidelijk lager ruimtelijk scheidend vermogen
dan fotografie. De pixelgrootte varieert met de waar
nemingshoogte; van 1 meter bij vliegtuigen tot 70-800
meter bij satellieten.
Bij MSS verkrijgt men geen informatie over de structuur
van de vegetatie, doordat slechts gereflecteerde zonne
straling wordt gemeten. Na een bepaalde voorverwer
king komt digitale informatie beschikbaar, die is onder
verdeeld in scanlijnen, pixels en kanalen. Doordat de in
formatie digitaal is opgeslagen, heeft men de mogelijk
heid om ermee te rekenen.
Door nu diverse bewerkingen met de gegevens uit te
voeren, heeft men de mogelijkheid om enerzijds een
goed interpreteerbaar beeld te maken van een of meer
kanalen en anderzijds om reflectiegegevens van aparte
objecten te verzamelen, die zijn te relateren met elders
verkregen informatie.
Zwart-wit panchromatische opname van een gedeelte van het Verdronken Land van Saeftinge 119791.
116 NGT GEODESIA 83
