Interpretatie van luchtfoto's en Remote
Sensing-beelden*)
50
door ir. H. T. C. van Stokkom, medewerker van de Meetkundige Dienst van de Rijks
waterstaat.
Allereerst lijkt het goed om ons af te vragen wat onder
interpretatie wordt verstaan.
Wanneer we naar een foto kijken, zien we allerlei objec
ten van overeenkomstige en verschillende vorm, kleur
en grootte. Sommige van deze objecten zijn direct her
kenbaar, andere niet; dit is afhankelijk van eigen ervaring
en voorkennis. We kunnen dus objecten herkennen, in
dien we ze kennen (voldoende bekend zijn met de ken
merken van die objecten).
Wanneer we nu datgene, wat we zien op een foto, her
kennen en combineren met andere informatie van niet-
fotografische aard, zijn we bezig met foto-interpretatie.
Foto's bevatten feitelijk slechts fotografische gegevens,
zoals zwarting of kleur, die na omzetting in het mense
lijke brein, eventueel met behulp van een computer, in
formatie opleveren die bruikbaar is voor het gestelde
doel.
Een belangrijk punt bij foto-interpretatie is het formule
ren van de probleemstelling. Hieruit moet blijken om
welke specifieke informatie het gaat. Wanneer dat be
kend is, moet worden onderzocht op welke wijze deze
informatie kan worden verzameld.
Er zijn twee hoofdredenen om gebruik te maken van
Remote Sensing-technieken. De eerste komt voort uit
eerdergenoemde benadering van het probleem, waarbij
een techniek wordt gekozen of ontwikkeld. Een belang
rijker reden is, dat men kennismaakt met Remote Sen
sing en mogelijkheden ziet om die technieken toe te pas
sen om benodigde informatie te verkrijgen. Ook dan is
het zaak om goed uit te zoeken wat de mogelijkheden en
beperkingen van de diverse Remote Sensing-technieken
zijn.
Indien bepaalde informatie nodig is van een gedeelte van
het aardoppervlak, kan men al snel gebruik maken van
luchtfoto's of andere Remote Sensing-technieken. Deze
geven immers informatie over de ruimtelijke verdeling
van gereflecteerde elektromagnetische straling. De re
flectie per golflengtetraject is in de meeste gevallen spe
cifiek voor een zeker object, zij het dat de mate van
reflectie kan variëren, afhankelijk van de toestand waarin
het object zich bevindt (zonnestand enz.).
Deze voor een object specifieke spectrale reflectie wordt
spectrale signatuur genoemd. Objecten met een ver
schillende spectrale signatuur komen daardoor anders
over op een foto of Remote Sensing-beeld en zijn daar
door van elkaar te onderscheiden.
Inleiding gehouden op 24 maart 1981 in Assen, op de door de
rayoncommissie Noord van het NGL georganiseerde studiedag
over Remote Sensing.
114
Afhankelijk van de grootte van de kijkhoek en de ope
ningshoek van de sensor en van de vlieghoogte, leveren
Remote Sensing-technieken spectrale informatie over
gebieden met een bepaalde oppervlakte. De gewenste
informatie en de benodigde kwaliteit zijn van belang bij
het bepalen van de keuze voor één of meer Remote
Sensing-technieken, luchtfoto's inbegrepen. Aan de
hand van een aantal onderwerpen zullen eerderge
noemde aspecten aan de orde komen.
Voor het vervaardigen van vegetatiekaarten, wordt vaak
gebruik gemaakt van luchtfoto's. Hiertoe worden de
metrische eigenschappen van luchtfoto's gebruikt om
een geometrische aanvaardbare kaart te maken. Ver
volgens wordt gebruik gemaakt van de eigenschap dat
ieder vegetatietype een specifieke spectrale signatuur
bezit, veroorzaakt door hoofdzakelijk de soortensamen
stelling van dat vegetatietype.
Door nu dit vegetatietype te fotograferen met een film,
die gevoelig is voor elektromagnetische straling, krijgt
men een zekere kleuring of zwarting op de foto te zien.
Daarnaast levert het hoge scheidende vermogen van de
foto de mogelijkheid om iets te zeggen over de horizon
tale structuur van de vegetatie. Tenslotte geven stereo
scopische beelden ons hoogte-informatie.
90
Gross
80
70
60
Birch
O)
O
O)
Pine
40
c
a>
o
a>
O- 30
20
Fir
400
500
600 70O
Wavelength (m/i)
800
900
Fig. 1. Spectrale reflectiecurven van verschillende planten (naar
Holz 1973).
NGT GEODESIA 83
