Professor Baarda tijdens zijn exclusief college voor de interviewers
over schranking van tijdsystemen en gravitatieconstanten.
w-toets niets rijker geworden; de KLM en alle andere
bureaus wel
Als jullie dan toch een hoogtepunt willen horen, dan
toch maar niet de S-transformatie of de w-toets, wat de
meeste mensen zullen denken, maar de theorie waar
over ik net heb verteld, dat ik dat nog heb gevonden
veel van mijn vragen zijn ermee opgelost.
Nu de andere kant: wat vindt u uw wetenschappelijke
dieptepunt, of anders gezegd, wat vindt u het meest
spijtig niét tot stand te hebben gebracht?
Hier heb ik even over nagedacht; in volgorde van tijd ge
zien zijn dat eigenlijk vier zaken.
Als eerste wil ik noemen de stochastische processen. Al
heel vroeg, voordat de theorie van de stochastische pro
cessen ook maar ergens in de geodesie werd toegepast,
heb ik daar al eens door een van mijn medewerkers naar
laten kijken, bijvoorbeeld met het oog op toepassing bij
waterpassing. Hij kwam terug met de boodschap dat er
niets mee te doen was. Toen is het blijven liggen; heel
jammer!
Vervolgens was het die verrekte democratie. Het ging
me om de relatie van de landmeetkunde/vereffenings
theorie met het recht. Uiteindelijk is dat pas in een heel
laat stadium gelukt, met het afstudeerwerk van Anne-
veld, waarbij professor De Haan en ikzelf afstudeerhoog-
leraar waren. Veel eerder wilde ik al het vak sociologisch
recht van professor Kruijt invoeren voor de geodesie-
studenten. Studenten moeten begrijpen dat, waar men
sen werken, er fouten worden gemaakt, en ze moeten
een sociologisch begrip hebben van de mensen waar
mee ze werken. Datzelfde begrip hebben ze bijvoorbeeld
ook nodig bij het Kadaster; zonder dat doen ze niets met
NGT GEODESIA 87
Ondervrager Van der Hoek in bewondering voor professor Baarda's
tuin.
eigenaren en perceelgrenzen... Ja, deze gedachte is
jammer genoeg in de democratie getorpedeerd.
Als derde wil ik noemen het feit dat de algebra met de
quaternionen is mislukt: het is eeuwig zonde dat de
achtergrond van de driedimensionale criteriummatrix
niet boven water is gekomen. Ik was wel een heel eind,
maar Van Daalen heeft gewoon vertikt het af te maken.
Het laatste is het torpederen van mijn nieuwe HTW
theorie voor het opstellen van een criterium- en ver-
vangingsmatrix voor heterogene netten. Ach, ja.
Uw colleges en notatie in publikaties gingen door voor
moeilijk; daardoor zou het langer hebben geduurd voor
dat uw theorieën in de praktijk doordrongen. Wat vindt
u van die kritiek
Ja, eenvoud in de theorie voor studenten, of beter
schijnbare eenvoud voor de studenten, is alleen te geven
als je zelf alles echt hebt begrepen. Daarom heb ik ook
altijd te licht examen afgenomen; de studenten mochten
toch niet het slachtoffer worden van mijn bezig zijn met
de gedachtengang! Ja, Van der Hoek, jij was vaak mijn
geweten; dan zei je dat het hoog tijd werd de formules
de formules te laten en weer eens te gaan „kletsen".
Nee, de notatie is niet het grootste probleem. De ge
schiedenis leert, dat de mens het meest kan bereiken in
zijn eigen notatie. Daaraan heb ik het te danken dat ik de
XR grootheden heb gevonden. Later kan zo'n notatie
altijd weer door anderen worden omgezet.
Om terug te komen op de colleges, nu moet ik denken
aan de colleges van Lorentz; die waren zo mooi, dat de
student geen aantekeningen maakte en het meteen be
greep. En later thuis wist hij niets meer.
315
