Een gelukkige prijswinnares naast Maarten Moolenaar, toen nog
eindredacteur van NGT Geodesia.
Onder luid applaus feliciteerde Jan Schoemakers de prijswinnares
en overhandigde bloemen en een flinke cadeaubon. Hij sprak daar
bij de hoop uit, dat deze prijs een stimulans voor anderen zou zijn
om te schrijven voor NGT Geodesia en dat zij middels nieuwe
publikaties haar prijs zou verdedigen I
In eerste reactie zei mevrouw Van den Bogaard dat het een grote
verrassing voor haar was deze NGL prijs te mogen ontvangen en
dat het overweldigend was. Gevraagd naar een reden waarom
juist haar artikel was uitgekozen, zei ze dat het onderwerp GBKN
waarschijnlijk in brede kring aanspreekt, terwijl de door haar voor
gestelde werkwijze iets innoverends heeft.
Uw redactie hoorde op het NGL congres verder alleen maar posi
tieve reacties op het instellen van de NGL prijs; wij op onze beurt
hopen nu dat de prijs het beoogde stimulerende effect heeft; dus
dames en heren lezers: artikelen schrijven s.v.p. I I I Eén congres
deelnemer kan hier misschien vast het voortouw nemen: hij ver
telde de redactie namelijk het helemaal eens te zijn dat het artikel
goed was voor een prijs, maar dat hij het inhoudelijk helemaal niet
met de auteur eens is! Misschien ontvangen wij binnenkort dus
een tegen-artikel over het ,,Fotogrammetrisch bijhouden van de
GBKN"!
Frits J. J. Brouwer
ALTERNATIEF PROGRAMMA
Terwijl in de congreszaal de lezingen begonnen, vertrokken 90
deelneemsters naar Waalwijk voor een bezoek aan het Nederlands
Leder- en Schoenmuseum. Het kwam goed uit dat er nog een eind
gereden moest worden, want de dames hadden elkaar heel wat te
vertellen. In de koffieshop van het museum moesten hun kelen
dan ook eerst worden gesmeerd met koffie en koek.
In het museum is een unieke collectie schoenen te zien uit allerlei
landen en tijden, en dus ook uit onze eigen jeugd! Verder is er een
leerlooierij uit 1870 ondergebracht en een schoenfabriekje met
machines uit het heden en verleden. Vroeger gebeurde het nogal
eens dat een schoenmaker een of meerdere vingers kwijtraakte,
en door het vele lawaai doof werd (hoewel de huidige machines
ook niet bepaald geruisloos zijn!).
Een beetje te laat, maar het was ook zo interessant, vertrokken we
naar Heusden. Na een goed verzorgde lunch in „De Pannekoek
bakker" werden we door VVV-gidsen rondgeleid door het oude
vestingstadje.
In de 60er jaren is men met de restauratie begonnen. Door het af-
bikken van de gepleisterde muren is bij sommige huizen goed te
zien, dat enkele ramen waren dichtgemetseld; men deed dit omdat
op een gegeven moment belasting werd geheven over het aantal
ramen. Tijdens de rondwandeling wees de gids ons op het „Gevel
kijkertje", een beeldje dat ook als soevenir te koop is.
Een paar nieuw gemetselde gedeelten, zoals een muur die de
plaats van een uitgebrand kasteeltje aangeeft, en een appartemen
tengebouw, zijn eigenlijk storend in het prachtig gerestaureerde
stadje.
En we weten nu ook dat Koos Dobbelsteen (John Leddy) in Heus
den woont!
De tweede dag gingen weer ongeveer 90 deelnemers op stap, en
voor de gezelligheid gingen er ook een paar heren mee. In Amster
dam werd eerst het Historisch Museum bezocht. Vroeger was dit
gebouw een klooster, met daarbij een jongens- en meisjeswees
huis. Op het binnenplein zijn nog de kastjes te zien waarin de jon
gens hun spullen konden bewaren (de meisjes moesten ze zeker
mee naar binnen nemen!). Boven de ingang van het meisjeswees
huis zijn ionische versieringen aangebracht. De weeskinderen
droegen rood-zwarte kleding, wat te zien is op de schilderijen.
In de 17e eeuw werden een paar nieuwe vleugels aan het klooster
gebouwd, o.a. door de beroemde architect Jacob van Campen.
Rond 1960 is men begonnen met de restauratie. Onder andere de
regentenkamer is teruggebracht in de oude stijl. Daar geven schil
derijen een idee van de vroegere situatie. Het symbool „Liefde ist
fondament" (naastenliefde) is op verschillende manieren weer
gegeven in de plafondschilderingen. De inkomsten van het wees
huis bestonden uit de winst van de schouwburg en de erfenis van
de wezen.
In een ander gedeelte van het gebouw is de geschiedenis van
Amsterdam te zien, met in de stenen vloer zelfs een plattegrond
van de stad. Opvallend is de verandering in de huizenbouw: na de
brand van 1452 was het verboden nog houten huizen te bouwen.
Verder worden in het museum allerlei modellen van schepen ten
toongesteld, en een groot aantal schilderijen. Er is zelfs een „zin
gend" schilderij, dat uitgerekend tijdens ons bezoek in alle toon
aarden zweeg! Eén schilderij maakte echter de meeste indruk op
ons, maar dat was dan ook geschilderd door de landmeter Cornelis
Antoniusz (1538).
Via een omweg en na de bussen gewoon even een paar maal te
hebben gekeerd middenin Amsterdam, brachten de buschauffeur
en -chauffeuse ons dichtbij de plek waar we net vertrokken waren
(I), namelijk bij het sfeervolle „Brueghelhuis", waar we een lunch-
oude-stijl gingen gebruiken.
's Middags brachten we een bezoek aan diamantslijperij Van Mop-
pes, waar na een diapresentatie de rondleiding begon door de
werkplaats. Met zeer luide stem vertelde de gids ons dat diamant
het hardste materiaal ter wereld is, en alleen kan worden bewerkt
met diamant in vaste of in poedervorm. Een diamant kan op ver
schillende manieren worden geslepen. Een briljant bijvoorbeeld
bestaat uit 57 of 58 facetten en geeft daardoor de meeste schitte
ring. Tijdens de bewerking, die ongeveer zes uur duurt, gaat onge
veer de helft van de oorspronkelijke diamant verloren.
In de showroom kregen we de gelegenheid inkopen te doen, maar
er werd weinig gebruik van gemaakt.
Vrijdags waren er wat minder deelneemsters. Met één touringcar,
bestuurd door de chauffeuse, reden we naar de bloemen- en plan-
tenveiling in Vleuten. Er gingen ook een paar gidsen mee, die ons
onderweg het een en ander vertelden over het bisdom Utrecht.
In de veiling was de grootste bedrijvigheid al achter de rug. Om
een indruk te krijgen hoe een veiling werkt, kregen we eerst een
videopresentatie te zien en daarna mochten we zelf in de banken
plaatsnemen. Door op het goede moment op de knop te drukken,
konden we een Kaaps viooltje „kopen".
Met ons plantje onder de arm gingen we lunchen in stadskasteel
„Oudaen" te Utrecht; vroeger was dit een oude mannen- en vrou
wenhuis.
Het volgende onderdeel op ons programma, een rondvaart door de
grachten, verliep niet zonder problemen. Door de storm van de
vorige nacht waren namelijk nogal wat takken in het water geval
len en hingen sommige nog aan een „zijden draadje". Deze
moesten eerst vakkundig worden verwijderd, voordat we verder
konden varen.
Vanuit zo'n boot krijg je een heel ander beeld van de stad. De
stuurman wees ons op de beeldhouwwerkjes onderaan de lan
taarnpalen. Deze geven gebeurtenissen weer, of wat vroeger op
die plek te zien was (zoals een melkmeisje, weeskinderen e.d.). In
verband met de uitbreiding van Hoog Catharijne zijn enkele grach
ten gedempt. De bevolking heeft zich hier fel tegen verzet. Verde
re demping zal gelukkig uitblijven, zodat we bij een volgend uit
stapje de rondvaartboot nog niet in een museum zullen
tegenkomen.
Zoals gewoonlijk bedankte mevrouw Van der Steenhoven namens
ons allen de dames van de congrescommissie voor de gezellige,
maar ook leerzame dagen.
Ineke Scherpenzeel
10
NGT GEODESIA 88
