s
ACHTUNG!
JETZT
jonge stoere ridder, Krak genaamd, een draak heeft ge
dood en de stad boven de grot van de draak op een
heuvel heeft gevestigd. Naast deze „klassieke" fabel
staat vast, dat duizend jaar geleden aan de voet van de
kalkstenen heuvel, Wawel genaamd, de eerste neder
zettingen van de stad waren gesitueerd op de kruising
van 's lands meest belangrijke commerciële routes. De
hertogelijke residentie, de kathedraal en later het ko
ninklijk paleis zijn daar gebouwd. Halverwege de 11e
eeuw werd Kraków de hoofdstad van Polen. Tweehon
derd jaar later werd de stad vernietigd door de invasie
van de Tataren. De opbouw geschiedde in de vorm die
tot vandaag niet meer is veranderd. Er wonen nu meer
dan 650 000 mensen. De stad wordt jaarlijks bezocht
door vijf keer zoveel buitenlandse toeristen.
Toeristen waren wij ook, op ons gemak door de straten
en steegjes wandelend, de atmosfeer van deze Italiaans
aandoende stad proevend, de camera op de buik. De
avond brachtten we door in een jazz-café, waar we nog
een onzekere Hollandse jongeman het leven zuur maak
ten. Cola was er wel te krijgen, maar alleen in combina
tie met wodka in de verhouding één op één.
Terug naar Berlijn
Na een verblijf van enkele dagen te Kraków vertrokken
we richting Pools-Oostduitse grens. Daar werd ons
door een Poolse douanière gevraagd of we wat aan te
geven hadden. We antwoorden „Nein". Ze herhaalde
de vraag en somde een lijstje contrabande op: „Gold
Nein, Antik Nein, Pelze Nein. Haben Sie denn nichts ge-
kauft?" O ja, Regenjacke, Kalender, Gitare und Trom-
pete. 't Werd allemaal goed bevonden. De laadklep
werd nog opengemaakt. Reliëfkaarten en wasgoed van
drie weken stortten op het plaveisel.
Bij Checkpoint Bravo (grenspost DDR - West-Berlijn)
stonden we in de verkeerde rij; we werden terugge
stuurd naar een ander wachthuisje. Ruud ging even kij
ken of er wel iemand inzat. Zijn vriendelijk bedoelde in
spectie werd niet echt gewaardeerd. Daarop volgde de
gebruikelijke controle en weer vielen de kaarten eruit.
We werden naar een ander wachthuisje gestuurd. Het
hek was echter dicht en er stonden pignons op het
wegdek.
Ter bevordering van de snelle afhandeling zette Daan
alvast de pionnen weg en direct kwam er weer zo'n
uniform uit een huisje. Toch kwamen we snel over de
grens, nadat Ruud de situatie had verduidelijkt door te
zeggen: „Dein Kollege hat gesagt, das wir hiér stehen
müssen!" Ruud had weer eens gezien, dat deze hoger
in rang was. We waren weer in het vrije westen en ook
nu was de benzine op. Royal Dutch Shell lenigde onze
nood. We reden direct naar hotel „Econtel", verfristen
ons en zetten de nodige bagage op de kamers. De rest
bleef in de wagen.
Oost-Berlijn
's Middags wilden we Oost-Berlijn bezoeken. Om kwart
over drie waren we bij Checkpoint Charlie. Na de eerste
pascontrole volgde een tweede. We kwamen voor een
geel hek te staan, kregen controle en moesten betalen
voor het dagvisum. Een Saksische boeren vopo vroeg
wat we in de auto hadden. Zijn oog viel op de ghetto-
blaster, de platen, de cassettebandjes en het Poolse
tapijt. Het mocht er niet in: „Zurück ins Hotel damit,
wollen Sie das verschenken!" Tijdens het terugrijden
kregen we nog een pascontrole. De man in het wacht
huisje zei ons, dat we onze smokkelwaar konden afge-
390
ven bij de Amerikanen 50 meter verderop, en zo ge
schiedde. Vijf minuten later kwamen wij weer terug bij
dezelfde grens. De Saksische boer knapte af, weer
twee controles en het kostte nogmaals een half uur. En
zo had de gehele operatie Checkpoint Charlie tweeën
half uur geduurd.
Na een eerste sightseeing gingen we eten onder de
„Fernsehturm" om ons verplichte budget op te maken.
Vanaf deze toren (203 meter) hadden we een schitte
rend uitzicht over de stad. Tijdens een wandeling over
de Alexanderplatz begonnen Nyckele en Arent wat te
dollen. Een man stond op van een bankje. Rik
schreeuwde: „Stop, die man is een vopo". De man die
dat had verstaan, zei: „Ja!" en ging weer zitten. Beland
op een terras, werden ons direct zes pullen voorgezet.
Men had ons reeds zien aankomen.
Toen we terugkwamen bij de auto, zagen we een par
keerbon van 20 Dmark. We stonden net voor het P-
bord. Arent betaalde, de oude zuipschuit; hij durfde
echter niet meer te rijden, want dat kon hem zijn rijbe
wijs kosten. Daan, die ook had gedronken, nam het
Lenkrad over. Na 50 meter werd hij tot stoppen ge
dwongen. Alcoholcontrole? Daan zakte de moed in de
schoenen en stapte uit. De agent waarschuwde ons
voor onze kapotte voorlamp en sommeerde haar te re
pareren. Gelukkig hadden we in Kraków een reserve
lamp gekocht. Een Delftsch Diplomingenieur is niet
voor één gat te vangen!
Na nog een korte sightseeing langs het standbeeld van
Lenin, Unter den Linden en de Brandenburger Tor reden
we terug naar ons Checkpoint, waar alle gaatjes in de
auto werden gecontroleerd, o.a. in de motor. De onder
kant van de automobiel werd geïnspecteerd met behulp
van spiegels. Om kwart voor elf waren we weer in de
westelijke zone; bij een grijnzende yank namen we onze
merchandise in ontvangst, na eerst bij de Fransen en de
Engelsen een inval te hebben gedaan. Heeft u weieens
deze drie naties binnen één minuut afgewerkt? Nu reali
seerden we ons pas hoe koud Oost-Berlijn op ons over
kwam. Echt één grote gevangenis, waar de bevolking
met een geforceerd, voor het oostblok relatief hoog
welvaartspeil, wordt zoet gehouden. Ook de overdre
ven ruime opzet van de Allees werkt benauwend.
Nyckele vond die ruimte erg prettig, 's Avonds aten we
nog wat junkfood bij McDonalds en vatten we nog een
lekkere pint Weisenbier of Pilsner. Hierbij werd nog wat
glaswerk gebrast (oude Snelliusbuitenlandexcursie-
sport).
SIE VERLASSEN
WEST BERLIN
,,Die Mauer
NGT GEODESIA 88
