125
Daarnaast werd nog overleg gevoerd met het bureau
Aerotopo, een landmeetkundig bureau uit Costa Rica, dat
door KLM Aerocarto voor de nodige ondersteuning was
ingehuurd. Tevens is een aantal punten bezocht om een
indruk te krijgen van de moeilijkheden waarmee wij zou
den kunnen worden geconfronteerd. Bij één der punten
bleek meten al zonder meer niet mogelijk, doordat grote
antennes de helft van de horizon afschermden. Boven
dien werd ons duidelijk, dat de punten minder makkelijk
toegankelijk waren dan uit eerder verkregen informatie
viel op te maken. Men had er beter aan gedaan voor het
nieuwe net uit te gaan van nieuwe punten, die makkelijk
toegankelijk waren en waar in de toekomst voor de ver
dere verdichting op eenvoudige wijze weer had kunnen
worden opgesteld. Men gaf echter de voorkeur aan het
opnieuw meten van enige punten van het oorspronke
lijke, primaire net, om op deze wijze in staat te zijn het
oude systeem (door de Amerikanen gerealiseerd, net na
de tweede wereldoorlog) te kunnen transformeren naar
het nieuwe stelsel. Het gevolg hiervan was wel, dat een
groot aantal punten was gelegen op toppen van bergen,
waarvan een drietal hoger dan 3000 m.
De geplande testmetingen hebben we helaas niet kunnen
uitvoeren, omdat de apparatuur niet door de douane
kwam. Costa Rica was kennelijk al te veel in de ban van
het naderende kerstfeest.
Terug in Nederland werden de voorbereidingen voort
gezet, maar twee omgebouwde SX-ontvangers bleken
helaas weer defect en moesten worden teruggestuurd.
De beide twee-frequentie ontvangers bleken nog steeds
niet terug te zijn en nadat zij eindelijk waren omgebouwd,
constateerden we uit de verwerking van de testmetingen,
dat de programmatuur niet meer werkte. Nieuwe pro
grammatuur moest uit Engeland komen en arriveerde op
het nippertje. De apparatuur moest worden opgestuurd,
gezien de eerder ondervonden problemen met de
douane! Wij moesten begin februari starten!
De beide om te bouwen SX-ontvangers werkten nog
steeds niet. Op dat moment hadden wij de beschikking
over slechts vijf werkende ontvangers, waarvan er twee in
Costa Rica waren achtergebleven, terwijl wij er zes nodig
hadden, ook al omdat het aantal punten in de buurt van
San José was uitgebreid. Besloten werd het begin van de
metingen met één week uit te stellen. Toen bleek dat de
beide defecte ontvangers niet op tijd konden worden
gerepareerd, werd door Radio Holland een vervangend
apparaat ter beschikking gesteld, 's Morgens werd de
ontvanger in IJmuiden opgehaald, naar Apeldoorn ge
transporteerd, daar uitgetest en in orde bevonden, reis-
klaar gemaakt en 's middags afgeleverd op Schiphol voor
transport naar San José. Wij hadden op dat moment zes
werkende ontvangers, maar geen reserve meer.
Een paar dagen later bleek, dat men er in Costa Rica niet
in was geslaagd geschikte tenten en slaapzakken te
kopen, zodat in Nederland op het laatste moment nog het
nodige moest worden aangeschaft.
De aanloop in Costa Rica
Op zondag 4 februari 1990 vertrokken wij met z'n zessen
naar San José. Naast de normale reisbagage moesten
ook nog tien tenten mee, zodat het overgewicht niet
onaanzienlijk was. Dit probleempje kon echter soepel
worden opgelost. Via Caracas en Willemstad arriveerden
we na een reis van bijna zestien uur in San José, waar de
stationmanager van KLM, ondanks gemaakte afspraken
niet aanwezig was en er met de douane niets geregeld
bleek te zijn.
Via de assistent-stationmanager kon dit probleem uit
eindelijk na een uur worden opgelost. Na veel vijven en
zessen arriveerden we vervolgens bij ons verblijfadres,
het appartementencomplex Los Yosos.
Ondanks alle inspanningen van de zijde van KLM Aero
carto bleek het nog een week te moeten duren voordat al
onze ontvangers door de douane waren.
De tijd kon echter nuttig worden gebruikt. Er moesten nog
verschillende dingen worden aangeschaft, terwijl voor het
nodige overleg veel tijd moest worden uitgetrokken. Men
wilde opnieuw worden voorgelicht over de wijze van aan
pak van het project, terwijl ook wijzigingen bleken te zijn
aangebracht in de op te meten punten.
De opstelling op het gebouw van het Catastro Nacional
(een betonnen pijler) bleek te zijn gerealiseerd, de 220V
aansluiting alsmede de toegang tot het dak echter nog
niet. Nadat we één van de in december reeds verstuurde
ontvangers het gebouw binnendroegen, bleken de aan
sluiting en de sleutels binnen twaalf uur te kunnen wor
den geregeld. De radio stond op de verkeerde plek in het
gebouw en bleek nog niet te werken. Zelfs de toestem
ming over het 's nachts toegang verkrijgen tot het ge
bouw van het Catastro Nacional bleek uiteindelijk te
kunnen worden geregeld.
Voor het transport zou gebruik worden gemaakt van drie
Toyota Landcruisers van de firma Aerotopo en twee door
een verhuurbedrijf te leveren ISUZU pickups, alle met
vierwielaandrijving.
Rijden in Costa Rica is in principe erg simpel, je hebt
altijd voorrang, tenzij anders is aangegeven. Stopborden
blijken soms verdwenen te zijn, maar je leert de palen
herkennen. Het is ook even wennen aan de verkeers
lichten en aan het feit dat ook rechts inhalen kennelijk
gewoon is. Waar je niet aan kunt wennen, is het feit dat
je zelfs op een autoweg 's nachts geheel onverlichte
fietsers tegenkomt. Deze autowegen blijken trouwens
ook door sportievelingen te worden gebruikt, die 's mor
gens vroeg op een dergelijke weg hun kilometers hard
lopen.
Een bezoek aan de universiteit van Heredia leerde mij dat
de Duitse ontvangers, die gelijktijdig met de onze vanuit
Amsterdam per vliegtuig waren verstuurd, allang door de
douane waren: er werd al mee gemeten! De kans om op
hetzelfde moment bij de meetpunten aan te komen, werd
er in ieder geval wel kleiner door.
We besloten met de twee aanwezige SX-ontvangers een
testmeting uit te voeren, die bijna mislukte doordat de
auto vast kwam te zitten in een politiecontrole. Een van
onze mensen riep echter met de nodige overtuigings-
Om het omverwaaien te voorkomen, wordt het statief met touw
vastgezet.
NGT GEODESIA 91 - 3
