kracht „Catastro Nacional Professionals" en dat bleek
te helpen; de auto werd uit de rij gehaald en kon zijn weg
vervolgen. Dat daarna nog iemand van een talud zou
vallen en het schakelkastje voor de stroomvoorziening
zou sneuvelen, bleek slechts een voorbode te zijn van
wat ons nog te wachten stond.
Tussen de bedrijven door werd er nog overlegd met de
firma die de radio's had geleverd en die zou moeten
zorgen voor de tijdige verplaatsing van de steunzenders
(repeaters), en werd overleg gevoerd over te vervaardi
gen meetmasten, omdat op een drietal punten de hemel
door de aanwezigheid van bebouwing onvoldoende vrij
was. Op andere punten had men door het rigoureus
kappen van bomen het uitzicht op de hemel vrij gemaakt.
Start van de werkzaamheden
Uiteindelijk op de ochtend van maandag 12 februari
kwam het bericht door dat de uitrusting door de douane
was gekomen en werd getransporteerd naar de firma
Aerotopo. Nu kon eindelijk alles in orde worden gemaakt,
en met Aerotopo werd overlegd over de uitvoering van het
meetschema en de daarbij noodzakelijke ondersteuning.
We zouden gaan werken met vijf mobiele teams en één
vaste opstelling op het gebouw van het Catastro Nacio
nal.
Per dag zou steeds met vijf ontvangers gelijktijdig worden
gemeten, leder team zou bestaan uit twee man, een door
Aerotopo te leveren chauffeur en onze man, die als GPS-
operator zou fungeren, terwijl dit team afhankelijk van de
omstandigheden ter plaatse zou worden bijgestaan door
lokale hulpkrachten, die de uitrusting op het punt
moesten brengen. Bovendien werd uitgebreid gesproken
over de mogelijke risico's en de te nemen voorzorgsmaat
regelen. We realiseerden ons toen, dat het project heel
wat zwaarder zou zijn dan we aanvankelijk dachten, maar
kregen ook door dat we bij de firma Aerotopo mensen
aantroffen, die wisten waar men over sprak.
Kalibratie van de ontvangers
Nadat dinsdags de uitrusting in orde was, kon op woens
dagmorgen worden begonnen met het kalibreren van de
ontvangers. Door de lancering van een nieuwe satelliet
was er 's ochtends een meetvenster ontstaan van bijna
vier uur. De kalibratie werd uitgevoerd door de meting
van een korte basislijn van ongeveer tien meter lengte,
met behulp van drie willekeurig gekozen paren GPS-
ontvangers.
De eerste twee ontvangers begonnen probleemloos met
meten, het zonnetje scheen, de dag leek goed te be
ginnen. De volgende twee ontvangers gaven ook geen
problemen. De laatste twee werden vervolgens in gereed
heid gebracht, maar de door Radio Holland uitgeleende
ontvanger deed het niet! Wat wij ook probeerden, niets
hielp. Snel werd een reeds geteste ontvanger opnieuw in
geschakeld, om in ieder geval over vijf gekalibreerde ont
vangers te beschikken. We hadden nu ook tijd om de in
Nederland gekochte tenten te controleren. Bij slechts één
van de tenten bleken de haringen aanwezig te zijn!
De defecte ontvanger werd 's middags volledig uit elkaar
gehaald, helemaal schoon gemaakt en met de nodige
contactspray behandeld. Daarna werkte de ontvanger als
nooit tevoren.
We probeerden ergens tentharingen op de kop te tikken
en de meteo-apparatuur werd geijkt. Een van de hygro/
thermometers bleek defect te zijn! De berekening van de
die ochtend gemeten vectoren toonde aan, dat één der
ontvangers te kort gemeten had, zodat we de volgende
dag opnieuw een kalibratie moesten uitvoeren.
Het meetprogramma moest een dag worden opgescho
ven. Het moest trouwens toch worden aangepast als ge
volg van aangebrachte wijzigingen in het puntenveld van
San José.
De volgende dag kwam één van onze mensen mij vragen
hem in het project te vervangen. Door allerlei omstandig
heden wilde hij liever naar Nederland terugkeren. Na
overleg met KLM Aerocarto werd besloten de „reserve
bemanning" uit Nederland over te laten komen. Kort
daarop hoorde ik dat de ontvanger van Radio Holland het
opnieuw niet deed. We besloten voor een andere ontvan
ger te zorgen, die onze reserveman zou kunnen meene
men, samen met een nieuwe thermometer/hygrometer.
Vervolgens moest een schema worden gemaakt voor de
metingen rondom San José, gebaseerd op de inzet van
vijf ontvangers.
Korte tijd later bleek dat één van de twee SLD-ontvangers
niet kon worden uitgelezen. De ontvanger registreerde
wel, maar we kregen, wat we ook probeerden, de ge
gevens er niet uit. Vervolgens hoorde ik dat de Comisión
Asesore nog opmerkingen had over de opzet van de uit
te voeren metingen en op een aantal punten nog een
nadere toelichting wenste. Diezelfde middag kon ik het
opnieuw ontworpen meetschema toelichten en de com
missie informeren over de gerezen problemen.
Er werd contact opgenomen met prof. Niemeier om te be
zien of eventueel een Duitse twee-frequentie ontvanger
na beëindiging van de Duitse metingen kon worden inge
zet voor ons project. Vanuit Amerika kon wel een nieuwe
ontvanger naar Costa Rica worden opgestuurd, maar
gezien de ondervonden problemen met de douane had
dit geen zin. Het bleek echter, dat de douanepapieren
voor het terugzenden van de Duitse ontvangers reeds in
orde waren gemaakt. Besloten werd daarom het serie
nummer van een Duitse ontvanger te verwisselen met die
van de defecte Nederlandse ontvanger en de defecte
ontvanger als een Duitse het land uit te laten gaan.
Tenslotte werd de directeur van het Catastro Nacional
ingelicht over de door ons te nemen maatregelen en toe
stemming gevraagd te mogen beginnen met een meet
programma gebaseerd op de inzet van vier ontvangers.
Verdichtingsnetwerk San José
Om verloren gegane tijd in te halen en om de beperkte
beschikbaarheid van ontvangers te compenseren, werd
besloten zowel het laatste stuk van de nacht als de och
tend te gebruiken voor de metingen. Door de lancering
van satelliet 18 was er namelijk op de ochtend een bruik
bare meetperiode bijgekomen.
De metingen verliepen niet vlekkeloos; een statief met
antenne waaide om, een punt werd niet op tijd bereikt,
een gegevensdiskette werd abusievelijk gewist en tot
overmaat van ramp bleek ook de tweede SLD-ontvanger
op een bepaald moment niet te kunnen worden uitge
lezen! Ten einde raad werd de Toshiba T5200 computer
die we hadden meegenomen voor het uitvoeren van de
berekeningen aan de SLD-ontvanger gekoppeld. Uitein
delijk had ik niet voor niets nog vlak voor ons vertrek uit
Nederland een kabeltje laten maken om die aansluiting
mogelijk te maken. Tot ieders verbazing bleek het uit
lezen nu wel te lukken en ook de andere ontvanger, die
al als defect was opgegeven, kon worden uitgelezen. We
hadden nu weer vijf werkende ontvangers en de zesde
was naar Costa Rica onderweg; we kregen weer moed.
126
NGT GEODESIA 91 - 3
