Landelijk netwerk
Eén van onze mensen kreeg een aanval van heimwee,
zodat het niet verantwoord leek hem langer in Costa Rica
te laten, waarna voor hem eveneens de terugreis werd
geboekt. Wij hadden in Nederland echter niemand meer
op de reservebank, zodat besloten werd Costaricanen op
te leiden. Eén zou er moeten functioneren als GPS-
operator van een mobiel tèam, terwijl de ander de be
diening op zich zou moeten nemen van de ontvanger op
het centrale punt, het gebouw van het Catastro Nacional.
Voor het mobiele team werd de zoon van de chef van de
firma Aerotopo gevraagd, die goed Engels sprak. Voor de
bemanning van het centrale punt deed ik een beroep op
het Catastro Nacional, waar werd gevraagd om een
Engels sprekende medewerker. Gelukkig bleek iemand
bereid de ontvanger te bedienen, maar zijn kennis van de
Engelse taal liet te wensen over. Met behulp van handen
en voeten en de adjunct-directeur van het Kadaster zou
den we echter een heel eind moeten kunnen komen.
Ondertussen was onze invaller vanuit Nederland gearri
veerd als diplomatiek ambtenaar met de nodige spullen,
waaronder een SL-ontvanger. De SL-ontvanger bleek
goed te werken, maar het uitlezen lukte alleen met de
Toshiba. Zolang in de omgeving van San José werd ge
meten, hoefde dit geen probleem te zijn, maar bij het
grote net moest dit de nodige problemen geven, omdat
de ontvangers maar voor ongeveer drie dagen gegevens
in het interne geheugen konden opslaan.
Door de enorme vochtigheid, vooral tegen het aanbreken
van de dag, ontstonden storingen met de schijfeenheden
van de Gridcase. Het werken met de SX-ontvangers werd
er ernstig door bemoeilijkt. Goed afsluitbare plastic doos
jes werden gekocht om de diskettes in te bewaren, terwijl
de Gridcase-computers zoveel mogelijk de droogruimte
bij Aerotopo ingingen, waar nu ook onze voorraad dis
kettes werd opgeslagen. Verder werd getracht aan silli-
cagel te komen om in te sluiten bij de in plastic in te
pakken Gridcases en diskettes. In heel Costa Rica was
natuurlijk geen sillicagel verkrijgbaar.
Via KLM Aerocarto werd het in Nederland gekocht en
meegegeven met de piloot van de eerstvolgende KLM-
vlucht op San José. Men kan zich wellicht voorstellen, dat
het invoeren van een paar kilo wit spul de nodige pro
blemen oplevert, maar het kwam uiteindelijk het land bin
nen, waarna de vochtproblemen konden worden opge
lost.
Het meetprogramma voor het verdichtingsnetwerk van
San José had het nodige van de mensen en de uitrusting
In afwachting van de geplande meting op het punt Bares.
NGT GEODESIA 91 - 3
Op het punt Puntarenas Base Sur werd de GPS-antenne op een 6
m hoge signaalmast geplaatst.
gevergd, zodat na voltooiing van dit net een rustdag werd
ingelast, waarop de uitrustingen konden worden nage
keken en opnieuw op orde gebracht.
De eerste berekeningsresultaten toonden aan, dat de
storingen in de ionosfeer ernstiger bleken dan we ver
moedden. Toch werd besloten aan het grote net te be
ginnen en aan het eind van het project in het verdich-
tingsnet San José het nodige over te meten.
In de nacht van 23 op 24 februari kon dan eindelijk wor
den begonnen aan het grote net. Van ongeveer 22.30 tot
4.50 uur lokale tijd kon worden gemeten. Deze hele meet-
periode van ruim zes uur werd opgesplitst in twee sessies
van ongeveer drie uur.
Nadat de eerste sessie was opgestart, kon de waarnemer
gaan slapen om weer te worden gewekt op het moment
dat de tweede sessie moest worden gestart. Op deze
wijze konden per nacht tien waarnemingsbestanden wor
den verkregen, waaruit acht onafhankelijke vectoren
waren te berekenen.
De metingen verliepen deze eerste nacht vlekkeloos. Wel
bleek het bereik van één van de barometers onvoldoende
als gevolg van de grote hoogte. Ook de daaropvolgende
nacht verliep alles zonder problemen. Zelfs de bereke
ning van de gemeten vectoren toonde aan, dat het goed
ging. In de nacht van 25 op 26 februari weigerde de ont
vanger op het punt La Paz. Het transport naar het punt
was met behulp van een ossekar voorspoedig verlopen,
maar de communicatie tussen computer en GPS-ont-
vanger wilde niet tot stand komen, wat er ook werd gepro
beerd. Na druk overleg over de radio werd besloten met
de overige ontvangers de geplande metingen voor die
nacht uit te voeren en te proberen de volgende dag een
andere ontvanger bij La Paz naar boven te brengen. Het
meetprogramma liep echter opnieuw vertraging op, waar
door men langer op de bezette punten moest blijven. Dit
was op het punt Bares niet zo'n genoegen, omdat daar
elke nacht een storm opstak, zodat de tent met appara
tuur van de berg dreigde te worden geblazen. Afgezien
van een paar verbogen tentstokken liep dit verder goed
af.
De slecht functionerende SX-ontvanger werd in San José
uitgebreid getest en na een hele ochtend proberen lukte
het de ontvanger en computer weer op de juiste wijze aan
de praat te krijgen. De oplossing was de GPS-ontvanger
127
