Een landmeter van Rijkswaterstaat
Résumé
Toegegeven, het opspuiten van de Walcherse stran
den veroorzaakt hinder voor de badgasten. Ze hebben
buizen voor hun neus gehad en door het opspuiten
van het zand liep menig Duitser verloren te zoeken
naar zijn kuil van vorig jaar.
Maar bij sommige mensen liepen de emoties wel heel
hoog op. Een eigenaar van een strandhuisje was zo
kwaad, dat hij bij een landmeter van Rijkswaterstaat,
die toch ook alleen maar zijn werk doet, verhaal ging
halen.
Het tafereel speelde zich af nabij Vlissingen, een stad
bruisend als de branding en inderdaad stapte de man
schuimbekkend door het zand.
„Rijkswaterstaat hoeft niet te denken dat ik mijn
strandhuisje af zal breken, om voor jullie plaats te
maken", sprak hij vastberaden. Het antwoord: „Dat
hoeft ook helemaal niet. Als u dat nou per se wil, dan
laat u het huisje toch gewoon staan. Maar ik raad u wel
aan de deuren goed dicht te doen. Want als we klaar
zijn krijgt u ze nóóit meer open".
(Uit: PZC, augustus 1992)
Gemeenten, let op uw kaert
Kaartlezen is een kunst. De oorzaak van veel huiselijke ruzies.
U ziet ze weieens staan, van die auto's in de berm van de weg
met daarin twee mensen met roodaangelopen hoofden. Tus
sen hen in de flarden van wat eens een mooie wegenkaart was.
Kaarten maken is nog een veel grotere kunst. En kost boven
dien veel geld. Zo kost de Grootschalige Basiskaart van Neder
land 350 miljoen gulden. Zonder wat er al in is geïnvesteerd
en zonder de kosten van bijhouding. Bij zulke hoge kosten en
zulke grote belangen bij nutsbedrijven, Kadaster en gemeen
ten ligt het voor de hand samen te werken. Gedeelde smart is
immers halve smart.
Vandaar dat de VNG al anderhalf jaar probeert te komen tot
samenwerkingsafspraken. Met daarin een duidelijke rol voor
gemeenten. Die zitten immers het dichtst bij de bron wat betreft
de gegevens die nodig zijn om zo'n kaart te maken. Een be
hoorlijk aantal maakt al tijden in eigen beheer een kaart. Zij
beheersen de kunst zogezegd. Wat is nou logischer dan die
situatie verder uit te bouwen? Leg bij gemeenten de verant
woordelijkheid voor het informatiebeheer neer, en spreek af
wie waar recht op heeft tegen welke betaling. Aldus een voor
stel van de VNG uit mei 1991. Geen kunst, zou je zeggen.
Een onderzoeksbureau adviseerde aan het Ministerie van
VROM in januari 1992 echter anders: richt maar regionale
organen op. Weg van het lokale niveau. Geen kunst, maar
kitsch
In april 1992 heeft de VNG een nieuw voorstel gedaan: een
combinatie van haar oorspronkelijke voorstel en dat van het
onderzoeksbureau. Dit is nog niet geaccepteerd. Gemeenten
dreigen nu buitenspel te worden gezet. Het vertrouwen in de
gemeentelijke rol is kennelijk erg klein. Nutsbedrijven en
Kadaster regelen het liever onderling. Gemeenten hebben hun
zaakjes immers niet op orde. En mogen dus alleen betalen,
zoals in Noord-Holland wordt voorgesteld.
Niet helemaal onbegrijpelijk. Maar principieel onjuist en dus
geen reden de zaak nu maar dicht te timmeren, vinden wij.
Vastgoedinformatie is daarvoor te wezenlijk. Al realiseert nog
niet iedere gemeente zich dat even goed.
Kort en goedde kunst van het kaartenmaken is een zaak van
samenwerken op voet van gelijkwaardigheid op basis van
heldere principes. Anders krijgen we rode hoofden en halve
kaarten. Gemeenten, let op uw kaert.
Mr. ing. C. van Tilborg, directeur van de VNG,
in het weekblad Ng - Gemeentelijk Magazine
van 26 juni 1992
De basisregistratie draait op een Bull DPX2 (UNIX) en
wordt gemeentebreed verspreid middels een datacom
municatie-netwerk (glasvezel). Dit betekent dat iedere
aangesloten gebruiker de basisregistratie ,,uit de muur"
op zijn bureau krijgt. Concreet betekent dit dat de ge
bruiker door middel van de module GP+ van KV Van
Alphen de topografische kaart gecombineerd met de
kadastrale kaart via een simpele raadpleegtechniek kan
opvragen.
De AKR en de gebouwencartotheek zijn op dit moment
ook als een basisregistratie beschikbaar via het netwerk
in combinatie met de topografische en kadastrale digitale
kaart. Dit alles wordt gerealiseerd middels een gemeente
lijke adressentabel, waarin een link is gelegd met de
xy-coördinaat uit het PAP-bestand. Deze xy-coördinaat
wordt na het maken van administratieve selecties met
behulp van een symbool gepresenteerd in het digitale
grafische bestand. De weg andersom is ook mogelijk
(grafisch selecteren en administratieve output).
Met deze simpele koppelingstechniek wordt niet gekozen
voor objectvorming in het digitale topografische bestand
voor de presentatie van objecten uit onder andere de
gebouwencartotheek en de AKR.
Wil men de tekening oppoetsen middels vlakvulling, dan
kan dit worden gerealiseerd bij Landmeten.
De verdere gedachtengang is dat de gebruiker zijn pro
cesgegevens, met als achtergrond de digitale kaart, zelf
beheert en bijhoudt. De aanwezige basisgegevens levert
hij periodiek aan het coördinatiepunt, dat voor de opslag
en distributie zorg draagt.
Op dit moment zijn de afdelingen Milieu en Plantsoenen
bezig hun procesgegevens in eigen werkruimte te ver
vaardigen. Daarna worden de delen voor de basisregis
tratie overgeheveld naar het coördinatiepunt.
In Vlaardingen is inmiddels het gehele stedelijke gebied
zowel kadastraal als topografisch digitaal beschikbaar.
Het buitengebied was in juli 1992 voltooid en lopende
1992 komt de verlangde extra topografie gereed.
Bij de eerste bestudering van een basisregistratie vast
goed blijkt direct dat het een geweldig complex geheel is.
Het snel even realiseren ervan, zoals vaak wordt ge
suggereerd, gaat in de praktijk niet op. De problemen zijn
van uiteenlopende aard, zowel organisatorisch (cultuur
verandering), technisch als financieel. Het systeem moet
voldoende flexibel zijn om te kunnen inspelen op de sterk
wisselende wensen van het bestuur.
In de gemeente Vlaardingen is door het beschikbaar stel
len via het netwerk van de digitale topografische en
kadastrale kaart een start gemaakt met een basisregis
tratie vastgoed.
400 NGT GEODESIA 92 - 10
