s> -
<6
Af
Wisse Dekker spreekt de heren Roosen en Rozema toe.
ren, in het vertrouwen dat alle relaties erbij zouden willen zijn. Een
consequent doorgetrokken lijn van de bedrijfsfilosofie: „Vertrouwen
in relaties".
Ze kwamen ook. De schouwburgparkeerplaats bleek al gauw te
klein, die van de nabijgelegen kerk eveneens. Maar in die schouw
burg was ruimte genoeg. Het mag worden gezegd: het was een
prachtige ambiance voor een jubileumviering van een, onder de be
zielende leiding van Rozema en Roosen, ontwikkeld automatise
ringsbedrijf.
Voor het centrale onderdeel van de feestelijkheden zouden de
Rocomp-managers de leiding even uit handen geven aan een
bekende Nederlander. Edwin Rutten was daarvoor aangezocht. Het
werd dan ook even erg stil toen Paula van Overveld aan het begin
van de zitting aandacht vroeg voor. Aad van den Heuvel. Een
verspreking?
Maar nee, vanachter de coulissen verscheen inderdaad het grijze
hoofd van Aad. Hij bleek ingehuurd, omdat Rutten plotseling niet
kon. „Ook dat nog", moet Aad hebben gedacht, maar hij bleek een
prima vervanger.
Zijn taak was om het duo Jacques Roosen en Ko Rozema voor het
front van de volle zaal aan een „kruisverhoor" te onderwerpen,
waarbij hij pikante details over de bedrijfsvoering voor het voetlicht
wist te produceren.
„Is het waar dat jullie al eens samen in één bed zijn gesignaleerd?",
was zijn openingsvraag. Dat bleek inderdaad juist. Het was een
gebeuren uit de vroege beginjaren van Rocomp, toen de heren op
zakenreis naar Duitsland moesten. Ze vonden een onderkomen in
een klein pensionnetje waar maar één bed in de kamer stond. Voor
dure hotels was toen nog geen geld.
Van den Heuvel was niet zo erg onder de indruk van het feit dat het
bedrijf al tien jaar bestond. „Jullie komen toch eigenlijk nog maar net
kijken?" Maar volgens Ko Rozema bleek daaruit zijn onkunde met
de automatiseringswereld. Tien jaar is daarin heel wat, sprak Ko,
velen zijn ooit in die wereld begonnen, maar even snel weer afge
haakt. Vaak ging men te wild van start en wilde te snel rijk worden.
Van den Heuvel wilde wel weten wat de succesformule dan wel is
geweest die Rocomp tot hiertoe op de been hield.
Vertrouwen opbouwen en relaties onderhouden, vond Jacques. Het
is niet moeilijk bij een klant een stapel dozen af te leveren, maar het
is wel moeilijk aandacht te hebben voor diens problemen en hem
verder te helpen. Dat is onze bedrijfsfilosofie: vertrouwen in relaties.
Daarmee behoud je klanten.
Ko kon volstaan met mee te delen dat hij het met Jacques eens was.
Maar dat is niet altijd zo, kreeg Van den Heuvel eruit. De heren zijn
het zeker niet altijd met elkaar eens en dat moet ook niet, vonden ze
beiden. Ze vullen elkaar aan, heet dat dan. Want ze lijken eigenlijk
helemaal niet op elkaar: Jacques is de optimist, Ko de pessimist en
dat houdt de zaak in evenwicht. Samen streven ze naar een be
heerste groei van het bedrijf. Niet te snel, want volgend jaar moet je
ook nog kunnen doorgroeien.
Europa zonder grenzen
Hebben jullie bij die groeimogelijkheden ook weieens aan het buiten
land gedacht, was een volgende vraag.
Afgezien van dat bed in Duitsland bleek er een buitenlandhuiver te
bestaan. Rocomp doet weieens zaken met België, maar dat geeft
nog af en toe problemen. De taal is wel hetzelfde, maar ze praten
daar over een klavier in plaats van een toetsenbord en de stekkers
om apparaten aan elkaar te koppelen, passen nooit. En dan heb je
ook nog het mentaliteitsverschil, volgens Ko. De Duitse mentaliteit
bijvoorbeeld is niet direct de mijne. En daarvoor had Aad begrip, te
meer omdat hij had vernomen dat men zelfs in het binnenland soms
al met taalproblemen heeft te kampen. Na een langdurig onder-
handelingsgesprek met een Limburgse klant, sprak Jacques op een
goed moment: Zo, die order hebben we binnen, waarop Ko verwon
derd vroegIs dat zo? Hij had er namelijk geen woord van verstaan.
Toch zou Rocomp de komende tien jaar eens moeten nadenken over
dat buitenland, vond president-directeur van Philips, Wisse Dekker
(uitgenodigd als vertegenwoordiger van een bevriend Eindhovens
bedrijf). Als je een passerpunt in Eindhoven zet en een cirkel trekt
met een straal van 200 km, dan ligt een groot deel van die cirkel toch
in het buitenland, vond Dekker. Daar ligt wel een markt met poten
tiële klanten en als je daar niet inspringt, doet een ander het wel. En
als je eenmaal weet dat een toetsenbord klavier heet, dan is dat toch
geen probleem meer?
Wisse Dekker liet zich even uit de tent lokken over de gisteren gepre
senteerde miljoenennota. „Zou u dingen anders doen?" vroeg Aad.
„Ja, alles", was het spontane antwoord. Alles wat nu wordt voor
gesteld, is te weinig en vier jaar te laat.
Een bijna angstige stilte volgde op de vraag of er bij Rocomp wei-
eens kopers op de stoep hebben gestaan met een dikke buidel geld
om het bedrijf over te nemen. Dat bleek wel zo te zijn, meerdere
malen zelfs en erg verleidelijk volgens Ko. Maar die bleven buiten
staan, want het loopt allemaal erg lekker en waarom zou je dat dan
doen? Bovendien wil Ko niet hele dagen bezig zijn met zijn (enige)
hobby: marathons lopen, want dat is knap vermoeiend. Jacques zou
dat langer volhouden, want die studeert theologie in zijn vrije tijd en
dat heeft met de eeuwigheid te maken.
Van den Heuvel had nog een beangstigende vraag achter de hand
Jullie maken de automatisering steeds mooier en gemakkelijker voor
de klant. Zou er een tijd komen dat alles zo gebruiksvriendelijk is, dat
jezelf overbodig bent? Maar daar waren Ko en Jacques het roerend
over eens: „Nee, reken daar maar niet op, het blijft lekker inge
wikkeld".
Daar werd toen het glas op geheven, want zaken blijven zaken, niet
waar. En alle relaties dronken mee, ondersteund door muziek en
zang en veel gezelligheid, in blijvend vertrouwen in een goede toe
komst voor Rocomp en henzelf.
Theo Scheele
VOORJAARSEXCURSIE VVL - VERENIGING NATUUR
MONUMENTEN
Donderdag 10 juni 1993, op een met zon overgoten dag, was de VVL
te gast bij de Vereniging Natuurmonumenten, gevestigd op het
idyllische landgoed „Schaep en Burgh" in 's-Gravenland.
Nadat men, onder het genot van een kopje koffie, op het terras de
gelegenheid had om elkaar te begroeten, kon om 10.00 uur worden
begonnen met het programma.
De hitte buiten en de ruim zestig aanwezigen binnen zorgden ervoor
dat de temperatuur in het gebouw tropische waarden bereikte.
F. de Groot schetste de geschiedenis van Natuurmonumenten, in
1905 opgericht door Jac. P. Thijsse.
Natuurmonumenten kocht in 1906 het Naardermeer aan, om het te
beschermen tegen de plannen van de gemeente Amsterdam die het
wilde gebruiken als stortplaats voor huisvuil.
Anno 1993 is het ledenaantal uitgegroeid tot 700 000 en er zijn 400
personeelsleden in vaste dienst, die het mogelijk maken om 66 000
hectare natuurgebied daadwerkelijk te beheren, en daarnaast in
brede zin de belangen van natuur en landschap te behartigen.
Na deze inleiding ging ir. J. Gorter in op natuurbehoud binnen de
landinrichting. Aandacht voor natuurbehoud bij het landinrichtings
plan tracht Natuurmonumenten onder andere te bereiken door het
574
NGT GEODESIA 93-11
