Signalisering van paspunten op de
Nederlandse Antillen
door R. L. Boek hold, landmeter bij WING Surveys NV te Sint Maarten, Nederlandse
Antillen.
SUMMARY
Placing ground control points in the Netherlands Antilles
In this article some aspects and experiences of placing ground control points are described related to field
circumstances on Sint Maarten, Saba and Sint Eustatius. Also the weather conditions are mentioned.
Keywords: photogrammetry, surveying, application.
Trefwoorden: fotogrammetrie, landmeetkunde, praktijk.
Vliegplan en paspuntenplan
Op het vliegplan geeft men de vlieglijnen (of runs) aan
waarover de luchtfoto's dienen te worden genomen. De
ligging van de runs is afhankelijk van de terreinhoogte en
lotoschaal. Uit dit vliegplan wordt de beste kaartligging
afgeleid van de paspunten. Deze punten zullen op de
luchtfoto duidelijk zichtbaar moeten zijn. Dit zichtbaar
maken in het terrein wordt signalisering genoemd. De ge
plande ligging van deze punten wordt aangegeven op het
signaliserings- of paspuntenplan.
Voor dit project werden drie typen paspunten gesigna-
liseerd
X,Y,(Z)-paspunten: nieuwe, drievoudig te leggen
punten die later in X, Y- en/of Z-coördinaten dienen te
worden bepaald;
driehoekspunten (DP's). Dit zijn reeds bestaande per
eiland in X,Y,Z bekende hoofdgrondslagpunten, in het
terrein zichtbaar als grote witte pilaren, van ongeveer
één meter hoog;
gemeenschappelijke punten ten behoeve van de
puntsoverdracht tussen de verschillende fotoschalen.
Zij worden in principe in het terrein enkelvoudig ver
zekerd.
De X,Y,Z-paspunten liggen aan de rand van de gebieden
(fig. 1); de Z-paspunten ook in het midden ervan. Deze
punten dienen ter dubbele verzekering drievoudig te wor
den gelegd: drie in één lijn met een duidelijk verschil in
onderlinge afstanden of in een (liefst) gelijkzijdige drie
hoek, afhankelijk van hoe dit in het terrein te realiseren is.
Inleiding
Het praktisch uitvoeren van signaliseren van paspunten
is bij de doorsnee landmeter niet zo bekend. Zeker niet
als het gaat om ,,on-Hollands" terrein met bergen, klif
kusten, valleien en vulkanen. In dit artikel wordt een
indruk gegeven van signalisering op het Bovenwindse
gedeelte van de Nederlandse Antillen. De signalisering
vond plaats in maart 1991. Eerst worden paspunten en
signalisering behandeld. Daarna komt de praktijk aan
bod. Tevens wordt ingegaan op de bewaking van de
paspunten, de fotovlucht en het vliegweer.
Fig. 1. X,Y,Z-paspunten op de rotskust van Cupecoy te Sint
Maarten.
De vraag naar nieuwe, digitale topografische kaarten ont
stond uit de behoefte naar het opzetten van een nieuw
kadaster voor Sint Maarten, Saba en Sint Eustatius. De
Antilliaanse overheid gaf daartoe aan KLM Aerocarto
deze opdracht, die onder directie van het Nederlandse
Kadaster wordt uitgevoerd. In het project werkt KLM
Aerocarto samen met het landmeetkundig bureau WING
Surveys.
De lokale overheden gaven aan welke karteernauwkeu-
righeid zij wensten. Dat kwam neer op 1 500 voor dicht
bebouwd, stedelijk gebied, 1 1000 voor bebouwd gebied
en 1 2000 voor onbebouwd of landelijk gebied. Hiermee
lag het gebied per fotoschaal vast, waarna het vliegplan
voor de piloot en de navigator, en het paspuntenplan voor
de landmeter in het terrein konden worden bepaald.
NGT GEODESIA 94 - 1
Fig. 2. Gesignaliseerde DP op een berg bij Philipsburg, Sint
Maarten.
25
