K
Sungai Kalamantan
1997-6
GEODESIA
bomen moesten worden gespaard en het hele plan is ver
volgens om de bomen heen ontworpen, wat op verschillen
de plaatsen goed is te zien. Achterin moet nog een kavel
worden opgesplitst in vier kleintjes. De oorspronkelijk
geplande flat kon geen waardering vinden bij de andere
bewoners en die kavel wordt nu ook voor woonhuizen be
stemd. Zo'n eenvoudige meting kan nog net met de meet
band gebeuren, hoewel er al gauw naar de tachymeter
wordt gegrepen, volgens Roel. De meetband is eigenlijk uit
de tijd. De meting was gauw gepiept en de aannemer die
met de kraan al gereed stond, kon weer vooruit.
Sungai Kalamantan is de naam van een woest kolkende
rivier in Indonesië. Daar heeft de Landmeetdienst niet
gemeten, maar wel meegewerkt aan het bouwen van een
imitatie (nou ja) daarvan in het avonturenpark Hellen-
doorn. Op een oppervlakte van 100 x 100 m is men erin
geslaagd een namaakrivier in een even namaak Indonesisch
landschap te realiseren, compleet met stroomversnellingen
en watervalletjes, ter lengte van een halve kilometer. Niet
alleen slingert dat ding in x en y-richting als een kronke
lende darm in een nauw lichaam, maar zijn er ook hoogte
verschillen van enkele meters in het bouwsel aangebracht
om het water de nodige versnelling te geven. Op dit mo
ment tollen daar, afhankelijk van de watertemperatuur, de
nodige bemande rubberen bootjes doorheen, waarmee het
attractiegehalte van het park weer wat is toegenomen.
Je moet weieens
omlopen.
Niemand zal zich bij zo'n tochtje realiseren dat hier een
poosje geleden nog een heel vredig landschap bestond met
wat verspreide bomen waarin de eekhoorntjes vrij spel had
den. Toen kwam een ontwerper op het idee van de wild
waterbaan en een paar maanden geleden is met man en
macht begonnen dat wilde wateridee in het terrein te reali
seren. Een globale schets werd een wat nauwkeuriger teke
ning en uiteindelijk een matenplan in x, y en z. Een aan
nemer werd uitgezocht om het plan in het terrein te gaan
bouwen en die aannemer (Ballast Nedam) nam de Land
meetdienst in de arm om die prent met al die cijfertjes in
Wildwaterbaan
in aanleg: tussen
ijzer en beton.
het terrein zichtbaar te maken, zodat
hij zijn machinepark erop los kon la
ten.
Wij liepen mee met de landmeters van
de Landmeetdienst toen een deel was
uitgezet en het storten van de beton
nen rivierwanden en bodems in volle
gang was. Landmeters tussen graafma
chines, af en aan rijdende grondkarren
en draaiende betonmolens, een leven
dig voorbeeld dat in het leven van een
geodeet alleen landmeten ook al erg
boeiend kan zijn. De landmeters René
Lentfert en Eric Veldschoten rijden
hun meetauto met gemak tussen al die
obstakels door en vinden nog een
plekje om deze te parkeren. De hele
maatvoering hebben ze hier uitgezet
vanaf het prille begin. Toen het tracé
de eerste keer was uitgezet, moest bij
een aantal piketten meer dan drie me
ter grond worden uitgegraven. Weg
piket. Verklikken op enkele meters er
naast was niet mogelijk, want daar
stonden de piketten van een andere
slinger van de rivier. Tijdens het gra
ven moesten de piketten dus regelma
tig opnieuw worden uitgezet en vaak
groef de machine dan alweer het stuk
grond weg waarop de tachymeter zijn
uitzetwerk verrichte. Landmeetkundig
gezien was het een uniek stuk werk.
Geen meter van de baan was gelijk aan
de andere; elke bocht had een andere
helling en verloop, en wat je niet zou
verwachten: er moest op millimeters
nauwkeurig worden uitgezet. Eerst de
aspiketten, om de meter, later ook de
zijkanten. In dwarsrichting drie piket
ten op elke meter en elke piket voor
zien van een spijker voor de hoogte
maat. De aannemer die het ontwerp
heeft gemaakt, was Duits, dus de
maatvoering moest eerst naar het Ne-
278
