Fig. 1.
De midschalige
topografische kaart
TOPlOvector.
Ondanks deze vorderingen op het terrein van het integre
ren van geo-databases is er nog een probleem blijven liggen,
dat niet door de bovengenoemde strategieën opgelost kan
worden. Dit is de afbakening van homogene elementen bij
wegennetwerken, zodat deze geschikt zijn voor mutatie-
propagatie. In dit artikel komt aan bod de semantiek van
wegennetwerken, met name hoe wegsegmenten (verbin
dingen) en wegkruisingsvlakken (juncties) gedefinieerd
worden. Dan wordt getoond hoe deze wegsegmenten en
wegkruisingsvlakken afgebakend worden met behulp van
een constrained Delaunay triangulatie algoritme. Ook
wordt het verband met hartlijnen nader aangeduid. Vervol
gens wordt een zesstappen mutatiepropagatie-strategie
voor wegelementen toegelicht (wegelementen zijn zowel
wegsegmenten als wegkruisingsvlakken). Tenslotte geven
wij onze conclusies en een blik op toekomstig werk.
Het opdelen In homogene
wegelementen
In een vorig onderzoek is de mutatiepropagatie van gebou
wen (zoals woningen, huizenblokken, garages en schuren)
onderzocht [13]. Gebouwobjecten hebben als eigenschap
dat ze 'van nature' afgebakend zijn. Wegelementen daar
entegen zijn meestal willekeurig afgebakend. In fig. 1 en
2 corresponderen wegelementen in de (midschalige)
TOPlOvector met andere wegelementen in de (grootscha
lige) GBKN. Deze nm-correspondentie is niet geschikt
om een mutatie nader door te voeren. Dus is het noodzake
lijk wegelementen zodanig op te delen dat er 11 (of 1n of
n1correspondenties ontstaan, dat wil zeggen het opdelen
in homogene wegelementen.
De semantische aspecten
van wegennetwerken
In het algemeen beleeft men een we
gennetwerk als een verzameling ver
bindingslijnen met knooppunten. In
kleinschalige geo-databases worden
wegen dan ook als lijnelementen opgeslagen maar in groot-
of midschalige geo-databases, zoals GBKN en TOPlO
vector, worden wegen en kruispunten als vlakelementen af
gebeeld. Hoewel de wegen als vlakelementen afgebeeld
worden, is het toch nuttig, vanwege de complexiteit van het
geheel, het wegennetwerk als een lijnvormig topologisch
netwerk te beschouwen. Bovendien is
hiervoor al aangegeven dat complexe
wegennetwerken niet geschikt zijn
voor mutatiepropagatie. Daarom
moet een opdeling plaatsvinden in
homogene wegelementen.
Alvorens dit te doen is het belangrijk
deze homogene wegelementen op een
eenduidige manier te definiëren. De
definities van wegelementen uit het
Nationaal Wegenbestand (NWB) [4]
worden gebruikt. Deze norm confor
meert zich aan de Europese CEN
GDF-norm. Het NWB schrijft voor
dat wegen in segmenten worden op
gedeeld indien drie of meer wegen
samenkomen. Wegen worden ook op
gedeeld indien de straatnaam veran
dert, of wanneer het onderhoud door
een andere organisatie wordt gedaan,
of op de gemeentegrens.
Fig. 2.
De grootschalige
topografische kaan
GBKN.
Fig. 3.
Deze twee T-
kruisingsvlakken
resulteren in één
wegkruisingsvlak
en vier wegvakken.
Het NWB bevat gedetailleerde criteria
om een wegkruisingsvlak (junctie) te
definiëren. In het geval dat twee T-
kruisingsvlakken dichtbij elkaar ge
legen zijn, dan worden deze twee T-
kruisingsvlakken als één wegkruisings
vlak beschouwd indien van de ene
kruising één van de doorgetrokken
wegkanten tussen de wegkanten van
de andere kruising terecht komt (zie
fig. 3). Anders hebben we met twee
onafhankelijke wegkruisingsvlakken te
maken (zie fig. 4).
Na een segmentering van de wegen
netwerken kan het doorvoeren van
GBKN-mutaties naar de TOPlO
vector nog niet zondermeer gebeuren.
Generalisatie en aggregatie spelen een
belangrijke rol bij de mutatiepropaga
tie tussen GBKN en TOPlOvector. In
de GBKN worden onder andere weg-
drempels, kleine rotondes, trottoirs en
318
1999-7/8
GEODESIA
