1999-9 GEODESIA
geplaatst. De sortering op kleur kwam
hierop het meest tot zijn recht, omdat
de ene dame een oranje/gele uitstra
ling had, terwijl de andere geheel
groen was beplakt. Een juiste schaal -
weergave zal ondergeschikt zijn ge
maakt aan de sfeer en kleursortering.
Hoewel de modellen zich er goed toe
leenden, was niet gebruikgemaakt van
3D-effecten, integendeel, bergland
schappen kwamen voor op de platte
buik van de één terwijl een vlakke
woestijn de borsten en billen van de
ander tooide.
Op bijzonder originele wijze (dat kun je van een kunste
naar verwachten) gaf hij gewone voorwerpen een bijzonde
re betekenis: een labyrinth op een tafeltje met 'kartografi-
sche pootjes', een ijzeren kaartensorteerwagentje, blokken
dozen, ventilatieroosters, kijkdozen en collages, waarin
steeds weer de kaart het hoofdmotief vormt. Op drie grote
schilderijlijsten na, daarin lijkt geen kaart verwerkt te zijn.
Hierin is een telefoonboek verknipt en geplakt tot een grijs
achtig landschap waar bij nauwkeurige bestudering hoogte
verschillen zijn te ontdekken, waaruit blijkt dat Muikers
ook de 3D-kartografie niet schuwt. Wel zijn de lijsten daar
van weer met kaarten omwikkeld.
De meest letterlijke belichaming van de kartografie was ge
realiseerd op twee klassieke blote vrouwenbeelden die op
een opvallende plaats middenin de expositieruimte waren
allemaal netjes in het gelid te lopen. Enkele paarden staan
zelfs geheel op hun kop (of hoofd) wat je toch normaal niet
vaak tegenkomt. De titel "Muikers zet de wereld op zijn
kop" zou dus toepasselijker zijn.
Bekijk je de kunstwerken nauwkeuriger dan is echter een
systeem te onderkennen. De kaarten op de verschillende
voorwerpen zijn er niet zomaar opgeplakt, maar zorgvuldig
gesorteerd op kleur. Daardoor liggen hier en daar delen van
Zuid-Afrika tegen stukken van Zuid-Amerika en op andere
plaatsen raken Noorwegen en België elkaar. Geografische
grenzen zijn daardoor volkomen verdwenen. Kartografie
zonder grenzen zou het daarom ook kunnen heten en als
zodanig hoge ogen gooien op ons Geodesia-congres.
Kartografie
met een stevige
ondergrond.
Tafel met
kartografische
pootjes.
Ordening of herordening, het maakt
niet zoveel uit hoe je het noemt. De
wijze waarop Muikers grenzen laat
vervallen en nieuwe situaties laat ont
staan, stempelt hem tot een herinrich
ter of mondiale ruilverkavelaar. Hoe
komt een kunstenaar zo verknocht aan
de kartografie? Het is geen toevals
treffer of eenmalige uitspatting van
Muikers. Al bijna twintig jaar heeft hij
zich met kartografie beziggehouden,
een wetenschap die hem van begin af
aan intrigeerde. De kunstvereniging
Diepenheim onderhoudt al langere
tijd contacten met Muikers en heeft er
goed aan gedaan zijn werk in de fraaie
expositieruimte tentoon te stellen.
Diepenheim werd even kartografisch
centrum van Nederland en toonbeeld
van de mogelijkheid een wetenschap
of vakgebied tot kunst te verheffen. En
dat alleen al is Kunst.
