Landmeters en risico's
I999-"
GEODESIA
eerste werkstations (met die hele grote beeldschermen)
hadden hun intrede gedaan, maar er moest toch nog erg
veel handmatig worden gedaan en het ging vooral nog erg
langzaam en omslachtig.
De tijd was ook niet zo florissant toen Fakkert samen met
zestien collega's de Heidemij verliet en op eigen benen ging
staan. Het werk bestond uit uitzetwerk in ruilverkavelingen
in Duitsland waar ook het eerste bedrijf, dat ze Geotechniek
doopten, werd gevestigd. We doen daar nog steeds Flur-
bereinigungs (ruilverkavelings)werk en ook is er leidingen
registratie bijgekomen. Dat ging niet helemaal vanzelf,
want er braken slechte tijden aan. Het was de tijd van de
grote bestedingsbeperkingen en er was weinig te verdienen
voor geodeten. In 1983 kwam de doorbraak: een opdracht
van de aannemerscombinatie KWS-Heijmans om mee te
werken aan de aanleg van het Zuidlimburgse vliegveld, nu
Maastricht Airport. Met twaalf meetploegen (zes ploegen
op, zes ploegen af) werd enkele weken in vol- continudienst
gewerkt om alle uitzetwerk voor dit kolossale karwei op tijd
rond te krijgen. Dat was een opsteker. Het was een project
waarmee naam is gemaakt en dat later als visitekaartje voor
Geomij fungeerde. Sindsdien ging het (net als onze route)
bergopwaarts en over die periode kan Theo enthousiast
vertellen. De werkzaamheden namen niet alleen toe, er
Het (bijna) vol
tallige personeel
bijeeti ter
van de directeurs
wisseling.
Op de kruising
van de drie
werkgebieden
draagt Fakkert
het estafettestokje
over aan Jansen.
kwam ook andersoortig werk: de
GBKN, leidingenregistratie, maatvoe
ring bij bouwkundige werken, wegen
bouw en nog veel meer. Geomij groei
de mee met de conjunctuur en inmid
dels kunnen de vijfenzeventig mede
werkers beschikken over zeventien
zelfregistrerende tachymeters, auto
matische waterpasinstrumenten, GPS-
ontvangers, pencomputers en aller
hande apparatuur ter beschikking van
de meetploegen om het werk te ver
aangenamen, maar vooral te versnel
len. Ook binnen is er het nodige ver
anderd en zijn de oude IGOS-stations
vervangen door snelle computers met
uitgekiende, gevarieerde programma
tuur. Maar Theo moest ook nog kaart
lezen en onder het rijden constateerde
hij dat ook het landschap is veranderd,
en dat kaart en terrein niet meer met
elkaar overeenstemmen, hetgeen tot
gevolg had dat we nogal eens moesten
omrijden of keren op erg smalle weg
getjes. Tenslotte bereikten we Vaals
waar we zowel het echte als het onech
te Drielandenpunt aan een nauwge
zette inspectie onderwierpen. Op die
plek overhandigde Theo Fakkert nog
maals officieus de estafettestok aan
John Jansen. Slechts een enkele toerist
vroeg zich af of de meting soms was
ingegeven door twijfel over de juiste
markering van het hoogste punt van
Nederland. Een beschouwing over de
drie aangrenzende werkgebieden leer
de mij veel over de daarbijbehorende
culturen: de zuiderburen waar de alge
mene richtlijnen altijd voorrang heb
ben op de echte geodetische eisen en
waar de betalingsverplichtingen zeer
moeizaam tot een goed einde worden
gebracht, de oosterburen met hun
Gründlichkeit wat betreft het eisen
pakket (alles moet foutloos) en ons ei
gen vaderland waar terdege rekening
moet worden gehouden met de han
delsgeest van de opdrachtgevers. Veel
leerde ik hier ook over het opmaken
van offertes, de strijd om het verkrij
gen van opdrachten en het verwerven
van een marktpositie.
De verdere rondgang langs lopende
projecten wordt een zoektocht (je
houdt de kaart op zijn kop, Theo)
naar de meetploegen. De eerste werd
opgespoord in het niet bij iedereen be-
