A
kende Doenrade waar de begrenzing
van een beektracé moest worden opge
meten. Het waterschap wil hier een
waterbufferzone realiseren, wat wil
zeggen dat de eigendomsstrook moet
worden verbreed. De oude begrenzing
moet eerst worden opgespoord en
daarna de gewenste nieuwe situatie
uitgezet, waarna kan worden berekend
wat moet worden aangekocht. De
strook grond is bepaald niet in een plat
vlak gelegen. Links wordt het gebied
begrensd door enkele dure huizen,
rechts loopt het land vrij steil omhoog.
De landmeters Jan Vergoossen en
Mark Poet hebben de oude grens al
een heel eind opgespoord en wonder
wel worden ze nog niet belaagd door
nieuwsgierige bewoners die willen we
ten hoeveel grond ze dreigen kwijt te
raken. Slechts enkele herkauwende
koeien kijken toe.
Het volgend stuk autorijden brengt
ons naar een meetploeg die een heel
ander werk omhanden heeft: de bege
leiding van de bouw van een groot
waterleiding- en -zuiveringsstation in
Beegden. Het is een vaste ploeg die
hier al enkele maanden dagelijks na
meet of de fundering goed wordt ge
legd, waar de sleuven moeten worden
gegraven voor de leidingen en waar
precies (op de millimeter nauwkeurig)
een volgende betonmuur moet wor
den gestort. We vinden het bouwwerk
vrij gemakkelijk en uit een grote stof
wolk, opgeworpen door een langsrij
dende kraanwagen, zien we net de
landmeetploeg (Ko van Kempen en
Meting in
mooi Limburg
(Jan Vergoossen).
Bepaald geen
vlak terrein
(Mark Poet).
René Hecker) met tachymeter op de rug en meetband in de
hand onze kant uitkomen. Wat verbaasd over het gewichti
ge bezoek (twee directeuren tegelijk op de stoep) keren ze
gedwee om en leiden ons het bouwwerk op om daar nog
een paar maten uit tje zetten. Erg moeilijk werk, legt Ko uit.
Je moet op de millirheter nauwkeurig de maten uitzetten en
hij wijst op een stuk ruw beton waaraan dat moet worden
gerelateerd. Het is 1 ook verantwoordelijk werk benadrukt
hij, want als je onderaan een paar millimeter fout zit, staat
de bouw bovenin een paar decimeter
verkeerd en dat kost de baas geld. We
doen ons best, voegt hij er nog aan toe,
maar ja, fouten maakt iedereen wel-
eens. Even verdacht ik hem ervan dat
hij daarvoor beter betaald zou willen
I worden, maar de vrolijke uitstraling
i op zijn gezicht bracht me aan het twij
felen.
Ko jaagt ons een aantal trappen op
tot boven in de aanbouw waar hij net
nog een paar maten heeft verankerd.
Rondom ons wordt druk getimmerd,
gezaagd en lawaai gemaakt, want op
die uitgezette maten moet straks weer
een nieuwe wand worden gestort. Als
die er staat, kun je de doorgaande as
niet meer controleren. Je moet dus op
tijd de aslijnen verklikken. We dalen
485
GEODESIA
1999-11
