afbeelden. Mercator ontwierp daarvoor
een projectiesysteem (de cilinder), maar
dat was weer niet bruikbaar aan de polen
tot groot ongenoegen van de ontdek
kingsreizigers. Bovendien wist men toen
weer niet waar hemel en hel uithingen.
Nu met al dat gedoe in de ruimte met al
die zwarte gaten is dat trouwens hele
maal onduidelijk.
Wereld voor de geleken
In de eetkamer is net onder het pla
fond een staaldraad gespannen waaraan
de aarde met wat satellieten hangen. Er
gens op de aarde knippert voortdurend
een klein rood lichtje. Zie je dat?, vraagt
Urbain, dat is Schillen. De maan aan een
andere draad knipoogt terug. Wat wil hij
hiermee zeggen? Dat de wereld ook een
beetje aan de gekken hoort. Want de se
rieusheid waar iedereen altijd mee bezig
is, leidt tot de misère die we kennen. Kar-
tografen en geodeten kunnen hun tech
nieken en kennis daarvoor aanwenden,
en af en toe ook eens knipogen. Aan een
andere wand van zijn huis hangt een
foto van een dubbel kartografisch werk:
de bekende kaart van België in de vorm
van een leeuw - de Leo Belgicus - in geel
naast zijn Nederlandse groene dubbel
ganger, daartussen de Noordzee die ze
samen leegslurpen. Op de koppen de Eu-
fraat en de Tigris die vanuit de neusgaten
naar de mond lopen. Weer is de werke
lijkheid geweld aangedaan. Helaas zijn
de echte leeuwen gesneuveld tijdens een
transport.
Harmonie
Harmonie en tona-
tie spelen een belang
rijke rol in het leven
van Urbain Muikers.
Niet alleen stralen de
wanden van zijn huis
dat uit, maar hij heeft
dat ook doorgetrok
ken tot zijn grote tuin
waarin de velden met
groenten net als zijn
kaarten zijn opge
bouwd naar kleur en
grootte. Van licht
groen naar donker
groen, en naar paars
en weer terug, veldje
naast veldje - behalve
in de grote hostaver-
zameling waarin Mui
kers eigenlijk ook
weer kaarten herkent
vanwege de bijzonde
re nerven; de duizend
verschillende hosta's
zijn niet op kleur ge
sorteerd.
Het kan haast niet
anders of mevrouw
Muikers moet met die
harmonie zijn besmet.
Dat is terug te vinden in de creatief en
smaakvol samengestelde lunch waar ook
alle kleuren uit de tuin (en van de kaar
ten) keurig op tonatie zijn geschikt. Zelfs
de bijpassende achtergrondmuziek is
met zorg gekozen en bevestigt de harmo
nie. En wat is in België aangenamer dan
dan juist aan tafel keuvelen over karto-
grafische uitspattingen? Als extra attrac
tie keken naast mij twee min of meer blo
te (maar wel kartografisch verantwoor
de) dames toe. Een dubbelzinnig werk,
zegt Urbain. Ze zijn wel bloot, maar het
zijn klassieke Griekse beelden en dat ver
goelijkt veel. Bovendien zijn ze beplakt
met kaarten en die doen wat kaarten al
tijd doen: ze verhullen de werkelijkheid.
We besluiten ons bezoek in de gezel
lige huiskamer waar aan de ene wand
een dertigtal wereldbollen de sfeer bepa
len en de andere wand wordt bedekt
door de enige niet-harmonieuze wereld
kaart. Het is de wereld na de 'big bang',
zegt Urbain, de chaos die daarna over
blijft. Daartussendoor zwemt een merk
waardige (met landkaarten bedekte)
school intelligente vissen, die blijkbaar
eensgezind hun weg weten te vinden
door die chaos, op zoek naar de over
gebleven goede dingen uit de vorige
eeuwen.
Voor die kaart nemen we afscheid.
Het is een genoegen in die Belgische am
biance eens een geheel andere kijk op de
kartograaf en de geodeet te mogen wer
pen. Het zou een mooi ding zijn, vond Ur
bain, als zijn kunstproducten binnen
kort de Schulense woning eens zouden
kunnen verlaten om te worden opgesteld
ergens in Nederland om daarmee de Ne
derlandse collegae te behagen en op weg
te helpen naar de volgende eeuw, waarin
zij mogelijk ook kunnen meewerken aan
een herordening van een wereld die har
monieuzer mag zijn dan al die vorige. En
zulks geschiedde
Twee klassieke dames in de huiskamer.
GEODESIA 1999-12
Hoe lang kan de wereld het gewicht van de bevolking nog dragen?
