- en het betaalt - zal het Kadaster de
kadastrale kaart op hetzelfde metrische
niveau brengen als het veldwerk.
De presentatie van Zacharias Klaasse
ontlokte Dick van de Velde de uit
spraak "dat iemand zoiets dufs toch zo
leuk weet te brengen". Maar het ver
haal was niet alleen zeer begrijpelijk en
met de nodige humor gebracht, het
stelde ook een groot maatschappelijk
vraagstuk aan de orde. Want hoe kan
het bestaan dat de overheid besluiten
oplegt, die het vrij gebruik van onroe
rend goed sterk beperken, zonder dat
deze besluiten in de praktijk voor haar
onderdanen te ontdekken zijn? En hoe
kan het dat spannende informatie die
bij diezelfde overheid bekend is, zoals
de plaats van bommen en granaten en
van vieze olietanks, niet ontsloten
wordt? Ik vraag mij af, als dit een an
dere beroepsgroep overkomt, of zij dit
niet in de Telegraaf publiceren (schan
daal, schandaal) in plaats van in Geo-
desia. Van de miljoenen beperkingen
is slechts een fractie vastgelegd in de
Openbare Registers. Voor de rest
moet je maar langs bij gemeente, pro
vincie, waterschap en een handvol de
partementen. Klaasse vroeg zich af of
de overheid zich misschien schaamde
voor al deze beperkingen, en ze daar
om maar niet registreerde. Hij sloot
zijn betoog af met een aangepaste ver
sie van een bekend gezegde: 'wat niet
weet, maar wel deert'.
In de introductie van de volgende
sprekers, Marc van de Ven en Berry
van Houten van de Provincie Gelder
land, zegt Dick van de Velde: "er is
maar één ding dat telt, en dat is het
gelijk van de klant". In hun show voor
twee heren, pc en video laten Mare en
Berry deze klant (Rob geheten) uitge
breid aan het woord. Elke informatie-
wens die Rob heeft, met wapperende
haren en flapperende kaart, staande op
de dijk, kan met de Gelderse Ruimte
lijke Informatie Infrastructuur beant
woord worden. Een hoopvol perspec
tief voor de klant! Om dit te bereiken
zijn data en techniek geen beperkende
factoren meer. Het is wel nodig om
de juiste kennis en mentaliteit te heb
ben: durf aan jezelf te twijfelen, durf
'niet te weten', experimenteer en han
del snel. Want: de klant heeft altijd ge
lijk.
Hiddo Velsink sluit de rij. Vol liefde en vanuit het hart
spreekt hij over zijn geliefde vak, zijn goede Hogeschool en
zijn fantastische studenten. Vanuit het hart van de geode
sie, geometrie registratie innovatie, neemt hij ons mee
op wat uitstapjes naar de buitenwijken landinrichting, ci
viele techniek en waardebepaling. Zoals stadshart en bui
tenwijk elkaar nodig Jiebben, zo kunnen ook de geodesie en
de aanpalende vakgebieden niet zonder elkaar. En hoewel
deze relatie soms moeilijk is, versaag niet en doe er wat mee!
Landmeten kan toch iedereen?!
Vrijdag 29 oktober
De derde dag van het congres behandelde het thema
'Landmeten kan toch iedereen'. Of, om met de woorden
van de dagvoorzitter Jitske de Jong te spreken: "Zijn geo
deten nog wel nodig? Kan het omgaan met data niet wor
den overgelaten aan informatici?"
Ad Graafland gaat ip zijn lezing hierop in. Na projecten als
SOAG, integrale concepten en GFO, die prima boeken-
kastproducten blijken te hebben opgeleverd, lijkt het met
de ontwikkeling vap de integrale geo-informatievoorzie-
ning nu eindelijk ménens te worden. Maar waar blijft nu de
geodeet? Zonder eeji 'trekleer' blijft integratie van geo-in-
forma ticvoorziening een utopie. Graafland pleit voor een
ander afstudeerprofjel, meer geo-informatievoorziening en
meer coördinator/rpanager, voor de geodeet. Op een plei
dooi uit de zaal voor een gezamenlijk optrekken van 'Delft'
en 'Utrecht', kartografen en geodeten, antwoordt de inlei
der dat dit hem uit |iet hart gegrepen is. Hij doet een appèl
om de discussie op 'gang te brengen. We hebben niet veel
tijd, want over vijf jaar wil de burger gewoon via internet
zijn bouwvergunning aanvragen. De geodeet heeft kansen
de trekker van de geo-informatievoorziening te zijn, maar
dan moeten we nu yel de discussie starten. Vervolgens ont
staat een discussie over de tijd - drie, vijf of negen jaar
die we nog hebben om het een en ander te realiseren. Van
de Ruit besluit deze discussie met de stelling dat het veran
deringsproces gerelateerd is aan de leeftijd van de gemeen
teambtenaren. Na yertrek van de 'babyboomers' kan het
wellicht sneller. Een interessante stelling, maar of de baby
boomer het daar ook mee eens is
De tweede lezing !op deze vrijdag wordt verzorgd door
Bianca Janssen, de enige vrouwelijke inleider op dit con
gres. Dit is voor de! dagvoorzitter aanleiding vrouwen op te
roepen zich te melden voor de studie geodesie. Mevrouw
Janssen gaat nader in op de thema's 'grenzen tussen werk
processen vervageh' en 'Landmeten kan toch iedereen'.
Aan de hand van voor velen aansprekende en herkenbare
voorbeelden als files en aantal wegstroken is de conclusie
dat vervagende grenzen tussen werkprocessen weer nieuwe
grenzen doen ontstaan. De afdeling Topografische Geo-in-
formatie van de Meetkundige Dienst heeft gekozen voor
een organische verandering. Nee, dit is geen typefout, zoals
ik eerst dacht, maar dit betekent een natuurlijke verande
ring in plaats van éen grote reorganisatie. Uiteindelijk leidt
een organische vejrandering toch ook tot een organisato
rische verandering? De conclusie van mevrouw Janssen is
11
GEODESIA
2000-1
