Van start!
Posters worden nog uit de verpakking
gehaald, lampen opgehangen en som
mige stands liggen vol met piep
schuim. Het is tien uur, op de eerste
ochtend van het Geodesia-congres
1999, en er hangt een gezonde span
ning in de Utrechtse Jaarbeurs.
Het twintigste Geodesia-congres
draagt de titel 'Geodesie zonder gren
zen', iets dat - gezien het aantal deel
nemers veel mensen aansprak. Of is
het contact met vakgenoten de belang
rijkste reden om het tweejaarlijkse eve
nement te bezoeken? Voor deelneem
ster Ilse de Roij, medewerker vastgoed
bij de gemeente Moerdijk, in ieder ge
val wél. "Ik ben er vooral om mensen
te zien, die je lange tijd niet gezien
hebt", vertelt ze onomwonden. "Daar
voor komt toch iedereen?". Ook Hei
di Deijkers, consultant bij Isis Bene
lux, is in de eerste plaats gekomen om
collega's te ontmoeten. Leon Vankan
van V&S Survey Landmeet- en
Adviesbureau daarentegen is naar
Utrecht gekomen voor de vakbeurs,
én voor de lezingen.
Dan treft hij het, want het driedaagse
programma biedt een uitgebreide vak
beurs en zit boordevol gevarieerde le
zingen. Zodra het merendeel van de
aanwezigen een kop koffie heeft ge
dronken, loodst een accordeonspeler
ze de grote zaal in. Vervolgens opent
de voorzitter van de Stichting Geode-
sia, Paul van der Molen, het congres
met een vrolijke noot "de exposanten
hebben weer hun best gedaan", direct
gevolgd door het minder positieve be
richt dat hij ditmaal voor het laatst in
de functie van voorzitter op het con
gres aanwezig zal zijn. Per 1 januari
2000 draagt hij de functie over aan
Theo Houterman. Zijn reactie: "Ik
voel me zeer vereerd dat ik het voor
zitterschap mag overnemen. Toen ik
gevraagd werd, had ik er precies tien
minuten voor nodig om na te denken.
Ik zal er vanaf volgend jaar met vol en
thousiasme aan beginnen".
Van der Molen merkt op dat de kleu
rige, met landkaarten bedekte vrou
wenbeelden, gemaakt door de Belgi
sche kunstenaar Muikers, de volgende
dag na de receptie geveild zullen worden. In zijn onver
valste eigen stijl voegtjhij daaraan toe: "We hadden bedacht
dat we dat het best ng de receptie konden doen. Dit om te
zorgen dat u wat makkelijker biedt". De opbrengst van
deze veiling komt tem goede aan Artsen zonder Grenzen,
dit uiteraard in verband met de titel van het congres. En die
titel was juist iets waar prof. dr. ir. B. D. Maatman, inge
huurd acteur van een groot entertainmentbureau, zich later
nogal over opwindt. In een quasi-wetenschappelijke mono
loog stelt hij deze grenzeloosheid scherpzinnig aan de orde.
"Er doet zich hier een zorgwekkend verschijnsel voor: uw
vorige congres heette 'De geodeet meet horizonbreed'.
Mijn vraag aan u is: hebt u de afgelopen jaren inderdaad
horizonbreed gemeten en zo ja hoe breed was hij, en is hij
dichterbij gekomen?! Dit congres heet 'Geodesie zonder
grenzen'. Wilt u nou; echt beweren dat het vakgebied in de
toekomst geen grenzlen meer zal hebben? Is dat niet een
beetje hoogmoedig?". Hij vervolgt zijn psychoanalytische
blik op de geodeet door de tragiek van het vakgebied te be
lichten. "U voelt de j diepe innerlijke drang tot meten. Ik
voel nu de prangende vraag in de zaal oprijzen: waarom?
Waarom voelen wij pie onoverkomelijke zucht tot meten?
Ik heb daar mijn gedachten over laten gaan en kwam tot
een conclusie die bij menigeen hard zal aankomen. Want
meten heeft helemaal geen zin!"
Na deze ontluisterende introductie volgt direct een ver
klaring. "Meten heefjt geen zin, maar vormt slechts een ma
nier om de chaos in de wereld te beheersen. In feite is het
een manier om de njioederschoot te beminnen en terug te
keren naar haar die je het leven gaf. We hebben het natuur
lijk niet voor niets oyer Moeder Aarde. En het is toch niet
toevallig dat het meetpunt van Nederland ligt bij de Onze
Lieve Vrouwekerk te Amersfoort?" Hard gelach stijgt op
vanuit de zaal, totdat de spreker de dringende suggestie
doet vooral niet naaij de lezingen te gaan. Zo raadt hij voor
al de eerste lezing 'Is vliegtuig-laseraltimetrie wel zo een
voudig als het lijkt?! ten stelligste af, want "vliegtuiglaser-
altimetrie lijkt helenjtaal niet eenvoudig". Het is maar goed
dat geen van de aanjvezige geodeten zijn raad om het part
nerprogramma te yolgen serieus neemt. Ze hadden een
heleboel interessante lezingen moeten missen.
De grenzen tussen werkprocessen
vervagen
Na de opening door Van der Molen en Maatman kon de
dagvoorzitter, Martjien Molenaar van het ITC, het lezin
genprogramma starien.
Na een korte introductie mocht Raymond Feron de reste
rende luisteraars alsnog uitleggen dat vliegtuig-laseralti
metrie dus niet zo ^envoudig is als het lijkt. De ervaringen
van de Meetkundige Dienst van de Rijkswaterstaat met de
opbouw van hetj Actueel Hoogtebestand Nederland
(AHN) middels vliegtuig-laseraltimetrie hebben tot de
conclusie geleid dat vliegtuig-laseraltimetrie te vroeg pro-
ductierijp is verklaqrd. Door allerhande 'groeistuipen' is de
kwaliteit van het AHN nu niet homogeen. Het concept
5
GEODESIA
2000-1
Vrouwenbeelden
Woensdag 27 oktober
