A
Terschelling in kaart
De landmeetweek op Terschelling
Dag 4
2000-7/8
vast. Na een gespannen stilte ontstaat wat geroezemoes en
vragen om hulp links en rechts. Gelukkig is er op zo'n mo
ment een leraar voorhanden, die kan uitleggen dat je nu
eerst met de sinusregel aan de slag moet en pas daarna de
cosinusregel kunt toepassen.
Het was de laatste les voor het grote kamp. Maandag ver
trekt de eerste groep naar Terschelling. Daar zullen ze nog
wat 'zandbakoefeningen' doen met de instrumenten en
Voorbereiding
Voordat we naar Terschelling vertrokken, leerden we hoe alles
in zijn werk gaat bij het opmeten van een stuk land. Er werd
ons verteld welke verschillende manieren van meten er zijn en
welk apparaat bij welke meting hoort. Het klonk allemaal vrij
simpel en we stapten in de bus met de gedachte: "Ach, dat
doen we even". Maar dat bleek af en toe flink tegen te vallen!
Dag 1
De stemming in de bus op weg naar Terschelling was opper
best; iedereen had een echt vakantiegevoel. Na de busreis nog
twee uur in de boot en na vier a vijf uur reizen kwamen we op
de plaats van bestemming: kampeerboerderij Jort van Gossen.
Toen iedereen zijn eigen bed had gevonden en zijn spullen had
neergegooid, riep onze wiskundeleraar, Jep van Hartingsveldt,
ons bij elkaar om iets te vertellen over het gebied dat we in
kaart moesten brengen. We liepen de route en iedereen moest
tekenen hoe de weg liep. Per groep werd de beste tekening uit
gekozen en die zou als schets worden gebruikt om alle metin
gen op te noteren.
Dag 2
Keurig om acht uur zat iedereen uitgeslapen aan het ont
bijt en bekeek het schema dat aangaf wat we gingen doen. Wij
hadden gelijk de rotste meting (hoogtemeting) en daar kwam
nog bij dat het goot van de regen. Vooral het waterpas stellen
was een probleem. Het zorgde voor veel irritaties, vooral toen
we dat ding op een bergje waterpas moesten krijgen. Ondanks
de hulp van de klassenmentrix en het feit dat we allemaal erg
ons best deden, duurde het toch veel te lang en dat had tot ge
volg dat het concentratievermogen van menigeen wat inzakte.
Hoewel het uiteindelijke hoogteverschil niet helemaal klopte
(de metingen waren niet altijd even precies) kregen we het toch
af. Terug in de boerderij moesten we de hoogteverschillen be
rekenen.
Dag 3
Die dag was voor ons, qua meting en weer, de leukste. We
moesten prisma-meten en lengte-meten, en dat beviel ons
goed, want het was simpel, we werden goed geholpen en het
weer was zalig. Half één waren we klaar en daarna werd druk
gevoetbald. Bijna iedereen was die dag vrolijk, hoewel de eerste
heimweesteekjes opdoken, 's Avond gingen we naar het be
roemde café Hessel (een uurtje stevig doorstappen door het
bos).
GEODESIA
Weer of geen weer,
het meten gaat
door.
Deze dag hadden we één van de leukste begeleiders: Kees. Hij
is zelf nog scholier en begreep dus wat we 'doormaakten'. Met
Kees gingen we hoekmeten, wat eigenlijk heel leuk en simpel
is, en vrij snel ging. Het was ontzettend lekker weer en ook zij
die eerst heimwee hadden, kregen er weer zin in. Ondanks dat
er toch wat irritaties de kop opstaken en enkele traantjes waren
gelaten, bleef de stemming er goed in, zeker toen we 's avonds
op gehuurde fietsen naar een bowlingcentrum gingen.
Dag 5
Voor iedereen waarschijnlijk de meest gestresste dag van de
week. We begonnen al vroeg met het maken van de tekening
(want die moest af vandaag). Na wat uitleg waren we zo dom te
denken dat het zo gepiept was, nou, het tegenovergestelde was
waar. Het moest namelijk zo precies, dat velen na twee uur kei
hard werken nog niets op papier hadden wat klopte. De leraar
die de tekening moest nakijken, zat in een huisje naast de boer
derij. Af en toe mocht je naar hem toe om te vragen of alles nog
klopte. Eigenlijk kon je dat het best gaan vragen nadat je de
eerste lijn op papier had gezet, want dat had velen een hoop
gum- en stresswerk bespaard. Vaak zag je ook mensen met een
blij gezicht naar de leraar gaan en met een onweergezicht terug
keren. Maar de eindresultaten waren allemaal heel mooi en
daardoor was dag vijf ook een geslaagde dag. Dit keer werd het
eten niet in de boerderij opgediend, maar in café 'De Rustende
Jager'. Dat was erg gezellig, net als de rest van de avond. Alhoe
wel, een paar mensen zullen zich vast niet meer kunnen herin
neren dat het zo gezellig was.
Achteraf
Alles bij elkaar was het een geslaagde week. Tijdens het kamp is
daar vaak anders over gedacht, maar dat schijnt elke klas te
hebben. We zouden het best nog een keer willen meemaken,
want de sfeer in een kamp is toch heel anders dan in de klas.
En wat het meten betreft: zelfs dat was leuk en leerzaam. Het
gaf je een goed gevoel als je aan de hand van andermans bere
keningen kon zien dat je het goed gedaan had, en was het fout,
nou ja, dan schreef je het stiekem eventjes (heel af en toe
natuurlijk) over van iemand waarvan je zeker wist dat die het
goed had
Anna en Marieke,
klas 1 OA
352
