De 'genus world'
Urbain Muikers:
van kartografisch kunstenaar
gestolde onrust
Verslag
Hij had er weer een mooie plaats
voor uitgezocht: de riante re
ceptiehal van galerie Mercator
van de algemene verzekeringsmaat
schappij Mercator en Noordstar in Ant
werpen. Hij had ook nogal wat ruimte
nodig, want het hoofdonderwerp 'col
lage landkaarten van hout op steen'
bestond uit 208 kartografisch ingepak
te bloempotten waaruit als bloeiende
objecten evenveel 'plantaardige' ge
wassen ontsproten. Geen twee daarvan
waren identiek. Soms leek het een den
achtige struik, dan weer een cactus
achtig smal ding of een grillig woe-
stijnachtig monster. De aandachtige
kijker probeert natuurlijk aan de kaar
ten te ontleden welk gebied is afge
beeld, maar om het niet al te gemakke
lijk te maken had Urbain de meeste
kaarten ondersteboven opgeplakt.
Zo bijna op je kop staand kon je dan
een pot uit Nepal ontdekken waaruit
een plant ontsproot met de afbeelding
van Goeree-Overflakkee, en de pot er
naast (die uit Salt Lake City kwam)
droeg een plant met de kaart van een
Theo Scheele,
redacteur.
stukje Duitsland aan de ene kant, en een stuk Veluwe aan
de andere kant. Het geheel vulde het centrale deel van de
imposante hal. Daarachter was een hoge bamboewand op
getrokken, die de titel droeg: WOCKXS ARMADA, nog steeds
een inspiratiebron voor Mullcers. Door de keuze van land
kaartensoort ademde dit achterscherm een verraderlijke
rust uit, geheel overeenkomstig de WOCKXS-gedachte dat
grenzen verdwijnen waardoor harmonie wordt uitge
straald - die in werkelijkheid niet meer is dan gestolde on
rust. Bij het bekijken van de achterkant van de bamboe
wand betrapte ik Urbain op een Nederlandse zuinigheidde
bamboestokken waren in de lengte doormidden gezaagd.
Maar er moet worden bij verteld dat ook al die achterkan
ten even netjes waren beplakt als de voorzijden, en dus de
zelfde harmonische uitstraling hadden. Leuk was het daar
twee oude bekenden tegen te komen: de twee kartografi-
sche dames, waarvan we dachten dat de ene mevrouw op
het laatste Geodesiacongres naar de VNBG was overgelopen.
Kennelijk had ze nog een zusje.
Muikers heeft sindsdien niet stilgezeten. Een drietal stren
ge heren, respectievelijk met bril, baard en vlinderdas, hiel
den constant de bloempottengalerij in de gaten en net om
de hoelc werd het beeld bepaald door 'De Hoge Raad van
Cartografen', een collage van vijf stuks op gips en hout. Dat
lcartografen in velerlei schakeringen voorkomen en bij el
kaar gezet dus wat minder eenheid uitstralen, werd hier ge
kenmerkt door een duidelijk kleurverloop van oranjebruin
via geel naar groen. Misschien om de mogelijkheid aan te
geven dat ze liever aan de wandel zouden willen gaan, was
hier een kistje met schoenen neergezet onder de veelzeg
gende naam 'sta en wandel', een collage van landkaarten op
hout en veren. Door de gekozen turkoise kleur was echter
duidelijk afstand genomen van de gipsen heren van de
Hoge Raad.
Er waren nog meer oude bekenden, zoals het labyrint op een
kartografisch tafeltje, een zelfportret en een oude Romein
se straatweg, weergegeven door een rijtje oude Belgische
kasseien, die ditmaal waren omgedoopt tot 'Belgische por
fieren'. Aan de wand ernaast hing de verzameling van hon
derdvijftig tekstbordjes met de titel: 'de Flags van Borges'.
Een heel mooie aanwinst tenslotte was de kartografische
vogel die het hele plafond van de voorhal vulde en even te
rug was komen vliegen van het Brusselse vliegveld Zaven-
tem, zijn vaste standplaats, of misschien liever hangplek.
Om een indruk te geven van de prestaties van onze karto
grafische vriend is van zijn werk hiernaast een impressie
weergegeven in een 'Collage van landkaarten op hout,
steen, gips, aluminium, bamboe en veren'.
GEODESIA 2001-6
