Kan uw werkelijkheid een stootje fantasie verdragen?
Daar waar hoog in de lucht de aanvliegroutes van
Schiphol elkaar kruisen en ingeklemd tussen kaars
rechte, drukke polderwegen, vindt u in de zuidwest
hoek van de Haarlemmermeer een echte oaseLandgoed
Olmenhorst. Zodra u de statige oprijlaan bent opgedraaid,
waant u zich direct in een andere wereld. De haast en het
lawaai van de Randstad zijn hier nog niet doorgedrongen.
Omzoomd door kleurige bloemenborders leidt het pad
langs diverse monumentale huizen en gebouwen, letterlijk
tussen de fruitbomen door, naar het
doel van mijn bezoek, het atelier van
Martijn Kessler. In zijn jeugd heeft hij
zelf op de boomgaard gewerkt en na
vele omzwervingen is hij als geofictie-
kunstenaar teruggekeerd op deze bij
zondere plek.
Martijns kunst is fantasie in de vol
tooid toekomende tijd; hij wenst een
wereld te scheppen waarin harmoni
sche architectuur en volmaakte na
tuurschoon recht doen aan de inner
lijke beleving van de mens. Geofictie
houdt zich bezig met het creëren van
land dat niet bestaat. Met veel enthou
siasme legt Martijn dit als volgt uit:
"Een denkbeeldig land of een fictieve
wereld vormt een spiegel voor onze
eigen wereld en bevat altijd zekere ele
menten die er uitzien als de camoufle
rende werkelijkheid. De kaarten die ik
maak, zijn een spiegel van de werke
lijkheid. Door familierelaties, een afde
ling of jezelf in kaart te brengen zien
mensen zichzelf in de kaart. Je komt
jezelf letterlijk tegen". Om dit gevoel
over te brengen werkt hij voorname
lijk op grote schaal, alles wil hij heel
gedetailleerd weergeven en laten zien.
Hij doet hierdoor een beroep op de fan
tasie of beter, hij verrast met zijn werk
de fantasievolle kijker door op eigen
wijze de werkelijkheid net dat vleugje
esthetiek mee te geven waardoor ze
dragelijk wordt.
Van jongst af aan is Martijn al weg ge
weest van kaarten. Waarom kaarten?
Ja, waarom. Ik zie hem stil voor zich
uitkijken, zoekend naar de juiste woor
den voor een goed antwoord. De woor
den komen niet, de starende blik in
zijn ogen herkent iedereen die hetzelfi
de gevoel heeft met kaarten. Woorden
zijn soms niet nodig. Toch brengt hij
een aantal van zijn gedachten onder
woorden. "Ik verdwaal in kaarten. Ik
heb de drang om dingen te zien die er
niet zijn, futurisme. Ik verplaats me
graag in de wereld van de kaart. Niet
weg van deze wereld, maar op zoek
naar iets meer". Op dit moment schoot
de vraag door mijn hoofd of wij als geo
deten dan onnodig zo ons best doen
om alles juist en nauwkeurig in kaart
te brengen. Nee! Martijn gebruikt de
kaart op een heel andere manier. Hij
Geofictie in de
Haarlemmermeer
Katinka Roebert,
redacteur
H uitloot
GEODESIA 2002-6
