Uil k feaae paid
Wakker worden
*1
Swidiea. "Steden
Een column schrijven voor Geo-
desia? Ik? Een halfjaar geleden
had ik je van harte uitgelachen.
Onder het motto: "Wat ik van de geo
desie vergeten ben, daar kun je een
boek mee vullen!".
Toch treft u hier een stukje van mijn
hand aan. En dat zit zo. Een aantal
maanden geleden benaderde de redac
tie van Geodesia me. Herman Qtiee aan
de lijn. Met de vraag of ik een bijdrage
zou willen leveren aan ons vakblad.
Aan een column hadden ze gedacht,
de heren. Een column, een stukje, be
vattende wat lichtvoetig getoonzette
tekst. Geodetisch gehalte op prijs ge
steld. Qua stijl een afwisseling vor
mend met de zo doorwrochte en diep
gravende artikelen in de rest van het
blad.
Kent u die anecdote over (toen nog)
Koningin Juliana in gesprek met (toen
nog) columnist Carmiggelt? Zij vraagt:
"Meneer Carmiggelt, wat doet u nu
zoal?". Hij antwoordt: "Mevrouw, ik
schrijf elke dag een humoristisch stuk
je in de krant". Waarop zij spontaan
uitroept: "Maar meneer Carmiggelt,
wat vreselijk voor u!". Dat kleine voor
val had ik beter in gedachten moeten
houden.
En toch. Herman weer aan het woord.
"Je bent niet de enige, Everdien, we
vragen nog een paar mensen. Zo eens
in de drie maanden een stukje schrij
ven, dat moet toch wel kunnen?". Wat
ik had moeten zeggen, was natuurlijk
"Op je bolle ogen Herman, aan mijn
lijf geen polonaise". Beter nog, beleef
de versie: "Druk bezette topambte
naar, helaas helaas, andere prioritei
ten, moet eerst nog even het Kadaster
verder helpen verbouwen". Maar ik,
als altijd beleefd en bovendien onge
neeslijk nieuwsgierig, vroeg door en
werd gestrikt. En bleek me in goed ge
zelschap te bevinden. Namelijk dat
van een drietal mede-columnisten. Die
gelukkig een hoog geodetisch gehalte
vertonen. Zodat het gemiddeld geno
men wel goed zal komen met deze
column, geachte redactie.
Dus hier zit ik dan. Voor een leeg vel
om een column te schrijven. En nog
met een geodetische invalshoek ook!
De vraag "waarom hier aan begon
nen?" jongde snel aan tot de vraag
"waarom ooit aan geodesie begon
nen?". Een actueel onderwerp, gezien
het zeer beperkte aantal studenten dat
zich heden ten dage nog aanmeldt.
Begin bij het begin. Bij de dag - en het
is niet beleefd om te vragen hoeveel
jaar geleden - dat ik me aan de poort
heb gemeld. Van de (toen nog) faculteit
der Geodesie, deel van de (toen nog)
Technische Hogeschool, om (toen nog)
een ingenieursdiploma te behalen. Het
moet iets te maken hebben gehad met
een voorliefde voor wiskunde. Samen
met het vaste voornemen om de be
denkers van de slogan "Thea studeert
techniek - en ze vindt het nog leuk
ook" een poepie te laten ruiken. De
kleinschaligheid - bijna knusheid -
die de faculteit uitstraalde, heeft ook
wel invloed op mijn keuze gehad.
Mij hadden ze dus. Samen met nog een
veertigtal eerstejaars. Indrukwekkend
aantal, wat u zegt! In elk geval, wij
veertig aankomende geodeten werden
in veilige afzondering ingewijd in de
geheimen van het kringnet en de veel
hoeksmeting. Maakten kennis met de
Baarda-notatie en ontdekten de fijne
kneepjes van de ruimtelijke ordening.
Leerden het Snelliuslied en spoorden
sluitfouten op. Een mooie tijd? Een
mooie tijd!
Een aantal jaren geleden - en alweer
niet beleefd om te vragen hoeveel -
fietste ik dus trouw op en neer langs
de Mekelweg. Heen en weer naar ons
paleisje in de polder. Onderwezen wor
den in een sfeer van rust die je ook best
'splendid isolation' zou mogen noe
men. Slechts onderbroken door een
jaartje besturen van een studentenver
eniging.
Na het afstuderen kom je dan weer te
rug in de echte wereld. Geode - watte?
Buiten de kleine kring van geodeten
een veel gestelde vraag. Kleinschalig
heid en knusheid door werkgevers niet
veel gevraagd. Ook zaten die niet te
wachten op de halve techneut en halve
jurist die de faculteit in mij op de
wereld losliet. En daar hadden mijn
studiebegeleider en ik nou niet direct
over nagedacht. Herkenbaar, deze
wereldvreemdheid? Van de student,
maar ook de faculteit? Als ik het inter
view met prof. Wakker goed gelezen
heb (Geodesia 2002 no. 10), ziet hij de
zelfde trend. Het lijkt wel of de tijd
heeft stilgestaan.
En zo kom ik listig van mijn kleine the
ma naar het grotere: de toekomst van
de geodesie aan de TU Delft. In '97 op
geslokt door de moloch Civiele Tech
niek, zo beschrijft prof. Wakker de ont
wikkeling van de laatste jaren. Prof.
Wakker, de eerste niet-geodeet die de
Delftse geodeten gaat aanvoeren. Sym
bolisch? De geodeten zijn het voor
touw kwijtgeraakt, geeft hij zelf in het
interview aan. En wat gaat er de ko
mendejaren gebeuren?
Want ze gaan in Delft die halve tech
neut en de halve jurist uit elkaar ha
len. De bèta's mogen blijven, de geo-in-
formatie en grondbeleid gaan naar het
OTB. Wellicht. Misschien. De afdeling
heeft haar keuze al gemaakt. Om haar
moverende redenen. Van mijn kant
nog een aanvulling: geen lastige solli
citatiegesprekken meer. Waarin ge
vraagd wordt wat jouw kennis van
satellietnavigatie in vredesnaam toe
voegt aan een loopbaan als gemeente-
GEODESIA 2002-12
