gen - bijv. die van de Gasunie - lijkt Risicodragende
de gemeente de instantie die daar- transportroute.
voor aanspreekbaar wordt.
Het wetsontwerp geeft overigens geen
handvat voor wat er moet gebeuren als
het bevoegd gezag zijn leveringsplicht
zou verzaken; sancties ontbreken. In
de MvT wordt weliswaar opgemerkt
dat de VROM-inspectie toeziet op uit
voering van de wet, maar omdat hier
over niets is bepaald, is het de vraag
waarop de inspectie dan zou moeten
toezien.
Status van de gegevens
De MvT formuleert die als volgt: het
register is een "bron van informatie
voor burger en overheidsorganen, en
aanvullend beleidsondersteunend in
strument voor de professionele ge
bruiker, nochtans zonder dat het een
authentieke of volledige bron van ge
gevens zal kunnen zijn". De gegevens
zijn gebaseerd op onderliggende, wel
authentieke, gegevens bij het bevoegd
gezag (bijv. het vergunningendossier),
maar bij verschillen prevaleren die
onderliggende gegevens, en niet de
gegevens of de weergave daarvan in
het register. Dit blijft dus strikt infor- Risicodragende
matief. Het RIVM draagt geen enkele inrichting.
verantwoordelijkheid voor de inhoud
van de gegevens; die blijft te allen tij
de bij het bevoegd gezag. De grote na
druk die in de MvT hierop wordt ge
legd, samen met de vermelding wat
het register allemaal niet is en het be
nadrukken dat het niet om exacte ge
gevens gaat, doet vermoeden dat de
regering vooral wil voorkomen dat ge
bruikers allerlei conclusies (en gevol
gen) aan het register kunnen gaan
verbinden.
Wie mag het register inzien?
De openbaarheid is in principe onbegrensd, voorzover dat
"gelet op de mogelijke vertrouwelijkheid geen bezwaar op
levert". Dat betreft dan met name gegevens die concurren
tiegevoelig zijn (zoals productieproces-gegevens) of die voor
sabotage kunnen worden gebruikt (bijv. de exacte ligging
van de gevaarlijke stoffen op een terrein). Overigens geeft
het wetsvoorstel geen inzicht over hoe de gegevens zullen
worden gepresenteerd; dat zal nog nader moeten worden
uitgewerkt (art. 12.16 hanteert vreemd genoeg het woord
'kunnen'). Het gebruik van kaartmateriaal ligt nogal voor
de hand; het lijkt mij de enige manier om de (vele) risicozo
nes rond inrichtingen en langs transportroutes/buisleidin
gen inzichtelijk te maken.
Fouten in en bezwaren tegen
geregistreerde gegevens
Het RIVM zal, om gegevens gestandaardiseerd te kunnen
opslaan, aangeleverde gegevens moeten bewerken. Die be
werkte gegevens moeten eerst worden voorgelegd aan het
bevoegd gezag dat verantwoordelijk is; pas als dat akkoord
is met de bewerkte versie, worden de gegevens definitief in
het centrale register opgeslagen. Het bevoegd gezag ver
strekt deze gegevens ook aan degenen die eigenaar of ge
bruiker zijn van het risicodragende object. Verder is er een
mogelijkheid tot bezwaar maken in het wetsontwerp opge
nomen. Een verzoek tot herstel van een fout in het register
moet aan het bevoegd gezag worden gericht, dat hierover
binnen acht weken een beslissing moet nemen. Zo'n ver
zoek kan door iedereen worden ingediend; het wetsont
werp stelt hieraan geen beperkingen. De beslissing zal van
zelfsprekend aan het register worden gemeld, al bepaalt
het wetsontwerp hier niets over.
Kosten
De MvT is daar duidelijk over: "De kosten voor het bijeen
brengen van gegevens komen in beginsel ten laste van het
bevoegde gezag dat de gegevens aan het register meldt",
omdat dat gezag al "over die gegevens diende te
beschikken". De kosten voor het opzetten en inrichten van
ing. A.j. van der
Meer, beleids
medewerker
afdeling Geo en
Vastgoedinfor
matie, gemeente
Amsterdam.
GEODESIA 2003-4
