De langste tunnel en
het veer boottraantje
tl
sumpties meerekent, ook nog eens
tweehonderd liter soep, zestienhon
derd kroketten, sloten koffie, en onge
veer duizend liter bier. Geen wonder
dat de aandelen van de Geogroep een
hoogtepunt bereikten, toen Hare Ma
jesteit op 14 maart 2003 de tunnel offi
cieel als geopend verklaarde.
En voor die tunnel waren de gasten
vandaag eigenlijk ook gekomen. Peter
van den Dries, vestigingsdirecteur
Grontmij Zeeland, en Jan Witte, hoofd
afdeling Geodesie, gaven beurtelings
uitgebreide uitleg over de dienstverle
ning van de Geogroep bij dat kolossale
werk. Zes jaar is eraan gebouwd, maar
reeds lang daarvoor werden ontwerpen
gemaakt, metingen verricht, grond
aankopen gedaan, toevoerwegen ont
worpen, onderhandeld met instanties
om de nodige vergunningen te verkrij
gen, en tenslotte de meetkundige
grondslag gelegd om te zorgen dat Sara
en Neeltje Suzanna (de twee kolossale
boren) precies in het vooraf gemaakte
gat aan de overkant terechtkwamen.
Maar op de boot was het vandaag geen
feest. Op de rijdekken waar normaliter
de motorvoertuigen dicht op elkaar
werden geschoven, deden nu muziek-
en zanggroepen, shanty-koren en aller
hande nostalgische streekverenigin-
gen hun best het afscheid van het ver
leden te onderstrepen. In de salons
De (laatste) boot. was het dringen om de laatste kroket-
Als je hebt mogen meewerken aan het meest impone
rende tunnelproject van deze eeuw, zoals de Wester-
scheldetunnel wordt genoemd, mag je daar best wat
mee pronken. GrontmijGeogroep liet die kans dan ook niet
onbenut en nodigde haar relaties uit de historische dag van
de opening van die tunnel mee te maken. Een tochtje met de
(laatste) boot naar de overkant en met de bus door de tunnel
weer terug. Dat het accent meer op het afscheid van de laat
ste boot werd gelegd, kon Geogroep zelf niet helpen, dat
kwam door de duizenden anderen die de boten (en de be
manning) kwamen uitzwaaien en nog één keer de overtocht
wilden beleven. Het was een sfeer van
afscheid, van weemoed zelfs. Het reali
seren dat een tijdperk werd afgesloten,
meer dan dat een nieuw was aangebro
ken. Een vaaiwel van de oude tijden
van wachten in de mist, het missen van
de boot, het uitkijken naar bekenden
in de rokerige salons. Van de koffie, de
erwtensoep en de kroketten. De tijd
van gedwongen rust en 'onthaasting',
hoewel dat woord in die tijd nog niet
bestond.
Jan Witte van de Geogroep wist dat ver
lies voor zijn gasten echter handig om
te bouwen tot veel winstpunten voor
zijn baas. Met acht meetploegen per
dag die de overtocht maakten, bete
kent dat zestienmaal een halfuur tijd
winst per dag, dus zeker achthonderd
uur per jaar. En als je de genoten con-
15 maart 2003
i Grontmij Geoyoep fiecine die pa»
Theo Scheele,
redacteur.
GBODESIA 2003*5
