Druk op de knop
klus dus en je zou de RD, samen met
het NAP, dan ook de 'Deltawerken van
de geodesie' kunnen noemen. Omdat
bij de voltooiing in 1930 de bij houding
van het RD-stelsel bij wet werd opgedra
gen aan het Kadaster, werd het Ka
daster de hoeder van de geometrische
infrastructuur van Nederland, tenmin
ste wat de horizontale positie betreft.
Nu blijkt dat de genoemde Deltawer
ken de basis vormen voor de Langste
Kaart, wat Teunissen tot de uitspraak
bracht: "Geen Kadaster zonder kaarten
en geen kaarten zonder coördinaten".
En dat de kaart de band visualiseert tus
sen Kadaster en NCG.
Dat metingen vandaag de dag veel snel
ler gaan dan in het geschetste verle
den, bleek even later, want de meting
waai-voor iedereen was gekomen was
klaar eer de toeschouwers het in de ga
ten hadden. De opgestelde tachymeter
was al helemaal voorbereid, zodat een
druk op de knop voldoende was om de Zoeken naar het
definitieve uitkomst te krijgen: 170,43 eigen huis.
m. Wel wat meer dan de voorziene afwijking voor rek en
krimp van het vlaggendoek van 1% dus. Maar voor het Guin-
nesbook wellicht een grotere kans. Eigenlijk waren het twee
drukken op de knop, want het instrument was opgesteld en
kele meters terzijde van het midden van de kaart. Er moest
dus naar beide eindpunten worden gemeten. Sommige aan
wezigen hadden erop gerekend dat het met de meetband
zou gebeuren, want dan zie je tenminste wat er gebeurt. Nu
moetje het maar geloven. Om twijfel in de toekomst te voor
komen werd de uitkomst vastgelegd in een authentiek certi
ficaat en ondertekend door prof. Peter Teunissen namens de
NCG, Henk Rotgans, directeur Gemeentewerken, Louis Smit,
hoofd van de landmeetkundige afdeling, en landmeter Jac
ques Verlcaaik, alledrie van de gemeente Rotterdam.
Dat was het signaal om de champagne het veld op te dragen,
zodat Besemer een toast kon uitbrengen op de blijde gebeur
tenis. Direct daarna zwermden de gasten uit om de kaart van
nabij te bewonderen en te kijken of het eigen huis er ook op
te vinden was. Een moeilijke opgave, omdat de perceelnum
mers niet waren afgedrukt. Enkele gelukkigen bleken in de
afgebeelde strook van één kilometer breed te wonen. Dat het
ouderlijk huis van Jaap erop stond, had hij al verklapt, maar
de meeste bezoekers bleken net naast de strook te wonen of
helemaal niet in de buurt daarvan. Een enkeling ontdekte
dat de kaart was opgebouwd uit twee delen die vrijwel on
zichtbaar aan elkaar waren genaaid en dat het dus eigenlijk
geen echte lange kaart uit één stuk was... Maar verder over
heerste alom bewondering voor het werkstuk.
Na afloop mocht (het moest niet) iedereen nog even op tempe
ratuur komen in de nabije 'Captains Club' en een consumptie
nuttigen op de goede afloop. Deze keer wel op eigen rekening,
want ook in de Parklaan groeien de bomen niet (meer) tot in
de hemel. De kaart zelf bleef nog de hele middag liggen, maar
het werd niet erg druk met toeschouwers. Misschien was 'de
Koopgoot' toch een betere plek geweest om veel kijkers te trek
ken, maar wellicht kan dat een volgende keer, als de kaart
echt in het boek blijkt te komen. Voorlopig blijft een specimen
van de kaart nog tot 23 mei 2004 te zien in het Techniek Mu
seum in Delft op de tentoonstelling 'De aarde in beeld', teza
men met nog veel meer geodetische pronkstukjes.
Besemer leest de gemeten afstand af.
Het tekenen van het certificaat met de uitkomst.
GEODESIA 2003-12
