Het bureau:
Ineke Scherpenzeel
De vrouw achter de schermen
"Het zal wel komen omdat ik
geen verstand heb van landmeten,
dat ik jullie niet meer snap".
Op gezette tijden werd de redac
tie met deze opmerking weer
even met beide benen op de
grond gezet. We wisten namelijk wel
degelijk dat het niet aan haar kennis
van zaken lag: met 23 jaar Geodesia-er-
varing was ze beter op de hoogte van
het vakwereldje dan menig "echte"
landmeter. Het laatste nummer van
Geodesia zou niet compleet zijn zon
der aandacht voor degene die al die
tijd heeft gezorgd voor de continuïteit
binnen de redactie: mevrouw C. Scher-
penzeel-van der Lei, in onze kringen
beter bekend als Ineke.
De aanstelling van Ineke in 1980 (1983)
was de eerste stap van de toenmalige
stichting NGL tot professionalisering
van de ondersteuning; tot dat moment
Ineke in de beginjaren van Geodesia.
werden alle werkzaamheden door vrij
willigers uitgevoerd. Zij stond aanvan
kelijk de redactie en later (omdat het
zo goed ging) ook het bestuur admi
nistratief bij in hun werk: uitnodigin
gen, verslagen, administratie van
stichting en redactie, archief, kopij
verzameling, drukproefcorrectie, con
gressen, en wat niet al. Het was veel
werk, dat door de jaren al maar toe
nam. Vooral het congreswerk nam
enorme proporties aan: er is heel wat
geknipt, geplakt, gesorteerd, verzon
den, gebeld en geregeld vanuit huize
Scherpenzeel (waarbij echtgenoot Ab
en de beide dochters ook regelmatig
aan het werk werden gezet). Daarom
werd een jaar of drie geleden besloten
om de congresorganisatie en de stich
tingsadministratie aan een ander be
drijf uit te besteden. Ineke kon zich
vanaf dat moment tenminste weer
concentreren op het redactiewerk en
daar een sterkere coördinerende taak
in gaan vervullen: ze werd het redac
tiebureau, kortweg 'het bureau'.
Ineke heeft heel wat redactieleden
zien komen en gaan: allereerst zes
hoofdredacteuren (Van Raamsdonk,
Schijf, Moolenaar, Aalders, Polman,
Quee), en minstens vijfentwintig 'ge
wone' redacteuren, met al hun hebbe
lijkheden en karaktertrekken. "Ik over
leef jullie allemaal", merkte ze wel
eens op, maar dat is nu achterhaald;
'Voorbij Geodesia' is nu ook 'Voorbij
Ineke'. Ze moet met al die wisselingen
natuurlijk wel eens moeite hebben ge
had: elke keer weer anderen, elke keer
weer wennen, en elke keer weer op
nieuw uitleggen wat de regels zijn
voor het afwerken van artikelen. Een
vast contact met alle redacteuren wa
ren de lange belrondes op maandag
morgen, om alle drukproefcorrecties
te verzamelen. Zo werd Ineke onge
wild een maandagochtendmens
Lange tijd was zij de enige vrouw in
het redactieteam en dat had zo zijn
aparte bekoring: iets lekkers bij de kof
fie, een kaartje of bloemetje voor een
zieke, en telefoontje om te informeren
naar de gezondheid - kortom, alle
maal zaken waar A-mensen wel en
techneuten veel minder aan denken.
Wellicht hoort hier ook bij haar wat
Ad van der Meer
en Theo Scheele,
redacteuren
GEODESIA 2003-12
