Ieen deel van)
redactieleden
p de trap van
Veel plezier tijdens
het eten.
opmerkelijke functie in de tijd dat tel-
kenjare een nieuwe omslagkleur voor
het tijdschrift moest worden gekozen,
waarbij dan de kleur van Ineke's blou
se of truitje bepalend was voor de
kleurstelling. Uit de jaarreeksen kan
worden afgeleid dat zij op kleurgebied
een brede smaak had... Dat verschil
met techneuten kwam ook naar boven
in de trammelant toen de computer
rond 1990 zijn intrede deed. Eerst het
omgaan met de tekstverwerker, later
met de figuren, tenslotte de virussen,
en elke keer weer updates en allerlei
storingen. En net toen ze WP onder de
knie had, moest er worden omgescha
keld naar Word, en zo was er altijd wel
wat. Wanhopig werd ze er soms van.
"Ik ben maar een A-mens", riep ze dan,
"willen jullie daar wel eens wat meer
rekening mee houden"?
Er zijn heel wat auteurs door Ineke's
handen gegaan. Minstens één ervan
heeft diepe indruk gemaakt. Toen ze
net met het redactiewerk was begon
nen, kreeg ze een foto van een profes
sorale auteur nageleverd. Niet zomaar
een pasfoto, maar een grote foto - en
in tegenstelling tot het oude grijze
beeld dat ze van een professor had
bleek dit een érg knappe jonge vent te
zijn. De foto heeft drie dagen op haar
nachtkastje gestaan, totdat echtge
noot Ab het niet meer uithield en een
dreigende echtelijke twist alleen nog
kon worden voorkomen door de pro
fessor dan maar in het redactie-archief
op te bergen. Veel knappe schrijvers is
ze, naar eigen zeggen, in haar carrière
overigens niet tegengekomen - daar
moeten we het als beroepsgroep maar
mee doen. (Of ze dat ook vond van alle
redacteuren hebben we nimmer van
haar mogen vernemen.)
Pas in 1993 kwam ze "in de openbaarheid": in het colofon
van het januarinummer van Geodesia verschijnt haar naam
en adres voor abonnementen en adreswijzigingen. Het
adres Venkelstraat 119 Apeldoorn was binnen de Geodesia-
kringen al veel langer een bekend (en vast) punt waar je ko
pij naar toe kon sturen, of brengen, waar de brenger vervol
gens nog wel eens bleef hangen, soms tot in de kleine uur
tjes. Een enkele keer werd er ook wel eens een bestuurs- of
redactielid te slapen gelegd, wat in de buurt dan weer on
rust veroorzaakte als de badkamer wat al te luidruchtig
werd gebruikt. Overigens hebben heel veel 'gewone' Geode-
sia-leden Ineke in levende lijve ontmoet op de vele congres
sen waar zij achter de balie stond om de bezoekers te ont
vangen.
De hoofdredacteuren, waarmee ze uit de aard van haar
werk het meeste te maken heeft gehad, bewaren prettige
herinneringen aan de samenwerking met huize Scherpen-
zeel. Een van hen weet zich nog te herinneren dat Ineke bij
haar sollicitatie moest wedijveren met 60 anderen. En ook
dat zij werd geselecteerd door een commissie van zes wijze
heren. Dat zal wel bibberen geweest zijn.
Ineke,
Als iedereen z'n mond heeft gehouden, ben je waarschijn
lijk zeer verrast door dit stuk, en je zit het vast ongemakke
lijk te lezen. Dat was ook de bedoeling. Na al de jaren in de
coulissen ga je nu voor het voetlicht. Het succes van Geode
sia is voor een belangrijk deel mede aan jou te danken: je
voortdurende betrokkenheid, je consciëntieuze werkwijze
en - zeker niet de minste eigenschap - je positieve uitstra
ling en je (vaak schaterende) humor over de merkwaardig
heden in de landmeetkundige wereld en in de wereld in het
algemeen maakte het tot een genoegen om met je samen te
werken. Je hebt de eretitel 'moeder van Geodesia' dan ook
ronduit verdiend - met op de achtergrond Ab als vader of,
passender nog, de leuke oom... Bedankt Ineke, bedankt Ab,
het ga jullie goed!
Ineke en
(een
'haar'
op de
De Inktpot
in Utrecht.
GEODESIA 2003-12
