makkelijk binnen het raster slui
pen. Zo kan het ontbreken van een
pixel de bepaling van de kortste af
stand volledig (foutief) veranderen.
Binnen een vector-GIS is dit gemak
kelijk te voorkomen door gebruik te
maken van de topologische relatie-
connectiviteit: punt x is verbonden
met punt y.
Afleidingsschema
risicokaart.
Connectiviteit
verbroken.
Deze redenen zorgen ervoor dat men
in de meeste gevallen lcortste-pad-bere-
keningen in een vector-GIS zal oplos
sen. Dit is echter geen conditio sine
qua non. Soms lean het nuttig zijn een
dergelijke berekening toch in een
raster-GIS uit te voeren. Vooral als de
berekeningen betrekking hebben op
het volledige te onderzoeken opper
vlak. Een voorbeeld van een dergelijke
toepassing kan men vinden in Up-
church et al. [7]. Een dergelijke toepas
sing zou in een vector-GIS een te grote
opslagruimte innemen en een te grote
rekentijd vragen.
Toepassing:
Een applicatie voor over-
stromings- en risico-GIS
Aangezien overstromingen nooit volle
dig uitgesloten kunnen worden, is in
Vlaanderen besloten om in de toe
komst steeds meer te beveiligen tegen
schade in plaats van tegen een bepaal
de waterstand. De schade die optreedt,
zal bijvoorbeeld groter zijn in dicht be
bouwde gebieden en industrieterrei
nen dan in natuurgebieden. De struc
tuur van dit project wordt uitgelegd in
onderstaande figuur.
Kortste pad
in raster
(oppervlakken).
Samengestelde
bodemgebruikkaart.
In een eerste fase wordt een bodemgebruikkaart opge
maakt, waarbij de klassenindeling in functie van economi
sche schade staat. Dit wil zeggen dat er voldoende klasse
verdelingen moeten zijn daar waar de te verwachten scha
de per oppervlakte groot is. Zo zijn er verschillende klassen
die een onderscheid maken in functie van de dichtheid van
bebouwing en worden alle (semi-)natuurlijlce gebieden
samengenomen in één klasse [8].
De bodemgebruiklcaarten die hiervoor aan de basis liggen
zijn CORINE Land Cover en het Kleinschalig Bodemgebruik-
bestand van Vlaanderen en Brussel. Beide zijn afgeleid van
satellietbeelden en de beelden bestaan in oorsprong uit een
matrix van cellen (raster). Uit de samengestelde bodemge
bruikkaart wordt een kaart gegenereerd die de maximale
schade per oppervlakte voor ieder bodemgebruik weer
geeft.
Bei
Aan de andere kant worden er overstromingslcaarten ge
maakt die, gecombineerd met een digitaal hoogtemodel
(DHM), de waterdiepte boven het maaiveld weergeven. Er
worden verbanden afgeleid tussen de reële waterdiepte en
de maximale schade (alphafactor) om tot schadekaarten te
komen. De combinatie van al deze schadekaarten leidt tot
risicokaarten.
Weerstand
10
GEO-INFO 2004-4
Ei ri« fibrin iih
ftdw
hduilf HI
bilindiucfcju I
lrilli£iiückiu I
UeNMvïïi
LujHI iirtii II
F&KiKrif-
AbhH-fciirM
fttilüfld
"tWsir"
iHrïfej
IrfuJitisia
HflVMP.VTlj I
Btb.LT.Vlt,} I
CWfc-iM.Ttj lil
-.Mi >l(Wt< li
■v^
k
