AmoJd Bregt
Tijdens één van de practicummidda
gen hoorde ilc een student tegen zijn
medestudent zeggen "wat een saaie,
droge kost". De studenten waren de
hele middag bezig geweest met het le
zen, beoordelen en opstellen van meta-
informatiebeschrijvingen. Als u be
denkt dat de stijl van een gemiddelde
meta-informatiebeschrijving ongeveer
overeenkomt met de stijl van een tele
foonboek dan kunt u zich deze uit
spraak goed voor stellen. Vooral het
imago van "saai en droog" is een van
oorzaken dat het opstellen en onder
houden van meta-informatiebeschrij-
vingen een moeizame aangelegenheid
blijft. Over het belang van goede meta-
informatiebeschrijvingen zijn we het
in het geo-werkveld roerend eens,
maar het daadwerkelijk bijhouden
hebben we nog niet goed in de vingers.
Daarnaast communiceren onze meta-
informatiebeschrijvingen ook slecht
naar personen buiten ons werkveld.
Aan dit laatste probleem kunnen we
mogelijk wat doen door aan onze
fraaie geo-informatiebestanden een
persoonlijke identiteit te geven. Ilc doe
een poging.
Ik lean me mijn geboorte nog goed her
inneren. Het was op een warme, zo
merse dag in 1952. Nou ja geboorte,
echt geboren ben ik natuurlijk niet. Er
werd besloten dat ik zou gaan bestaan,
zo gaat dat met geo-datasets. De
"draagtijd" van mijn moeder, de Topo
grafische Dienst, was een paar jaar.
Het was voor haar geen gemakkelijke
periode, ilc was voor haar de eerste
niet-militaire nakomeling. Mijn mili
taire broeders bekeken mij eerst met
de nodige argwaan. Wat moesten ze
met een civiel in hun familie? Ik wist
echter hun harten snel te winnen door
me 'een beetje militair' te gedragen. Ilc
nam bijvoorbeeld het zelfde wereld
beeld over. Voor alle topografische in
formatie die ik in me opsloeg, gebruik
te ilc hun indeling (legenda). In sommi
ge gevallen leidde dat tot wat overbo
dige informatie voor mijn civiele ge
bruikers, zoals veel indelingen voor
wegen, dijken en struikgewas. Nuttig
voor tanks en soldaten, maar ballast
voor burgers. Ilc zat hier niet zo mee
want een goede relatie met mijn
broers was me wat waard.
In het begin groeide ilc niet zo snel.
Mijn 'vervellingscyclus' was 10 jaar. Ie
dere 10 jaar werd de beschrijving van
de topografie geheel in mijn geheugen
ververst. Dat gebeurde door de topo-
grafen; die fietsten heel Nederland af
en controleerden de op luchtfoto's in
getekende grenzen. Een mooie baan,
veel buiten en vrijheid. Zelf bleef ilc
meestal op kantoor liggen, netjes op
geborgen in grote kasten. Zo af en toe
werd ilc uit de least gehaald en werd er
een filmcalque van me gemaakt. Deze
klonen van mij werden in grote aantal
len aan de civiele gebruikers geleverd.
Ilc diende meestal als achtergrond, een
zeer nuttige maar niet echt spannende
rol. Naast de calques werd ilc natuur
lijk ook fraai gedrukt. Ilc genoot altijd
als er weer een verse stapel kopieën
van me klaar was. Vooral de opdrogen
de inlet vermengd met de geur van het
zweet van drukkers had iets sensueels.
De grootste verandering in mijn leven
maakte ilc door tijdens de digitale revo
lutie. Eindjaren tachtig en beginjaren
negentig moest alles digitaal. Ilc kon
niet achterblijven. Mijn lijnen werden
voor het merendeel in Hongarije gedi
gitaliseerd. Die omzetting heeft wel de
nodige voeten in aarde gehad. In het
begin was ilc niet veel meer dan een
kaart in digitale vorm, later zijn de no
dige veranderingen in mijn interne
structuur aangebracht. Dat maakte me
gelukkig wat meer bruikbaar voor GIS.
Halverwege de jaren negentig begon ilc
echt carrière te maken. Ja, ilc groeide
snel. Ilc werd overal gevraagd. LNV,
VenW, Provincies en vele andere orga
nisaties wilden me intensief gaan ge
bruiken. Ilc laat me daar overigens
goed voor betalen.
Het hoogtepunt in mijn loopbaan be
reikte ilc, toen ilc werd uitgeroepen tot
Nationaal Geografisch Kernbestand.
Dat was een mooi moment! Ze vonden
mij de belangrijkste van alle geo-infor
matiebestanden in Nederland. Ilc lean
er nog van genieten. Ilc had overigens
verwacht dat ilc zou worden overladen
met geschenken, maar dat viel tegen.
De laatste jaren wordt er steeds meer
naar mijn kwaliteit gevraagd. Alsof ilc
geen kwaliteit zou hebben! Gezeur,
vind ilc. Meestal doe ilc net of ilc de
vraag niet gehoord heb. Maar als ze
blijven aandringen, dan verklaar ilc
plechtig dat mijn standaardafwijking
2,5 meter bedraagt. De gebruiker knikt
dan nadenkend en stelt verder geen
lastige vragen meer.
Op dit moment ben ilc mijn wilde ha
ren wel kwijt. Begin zelfs hier en daar
wat slijtage te vertonen. De ruim hon
derd personen die dagelijks met me in
de weer zijn hebben besloten me een
flinke facelift te geven. Ilc heb gehoord
dat ze van plan zijn om mijn wereld
beeld objectgericht te maken. Ilc weet
niet precies wat dit betekent, maar het
klinkt wel modern. Ze denken er zelfs
over om geen klonen van mij meer aan
klanten te verstrekken. De klanten ha
len in de toekomst steeds een stukje
van mij op via het netwerk. Ilc weet
niet of dat wel zo'n goed idee is. Zelfs
als oude, wijze man kijk ilc graag bui
ten de deur.
Mijn moeder is overigens dit jaar her
trouwd met het Kadaster. Geheel tegen
de emancipatiegolf in heeft ze ook de
naam van haar man aangenomen. Ze
noemt zich nu Topografische Dienst
Kadaster. Het heeft ook wel wat, zo'n
dubbele naam.
Oh ja, ben nog vergeten me formeel
voor te stellen. Mijn naam is:
ToplOvector!
Arnold Bregt
Wageningen Universiteit
Centrum Geo-informatie
GEO-INFO 2004-6
I
Geo-lnfo in Onderzoek en Onderwijs
Een mooi
geo-informatie-leven!
257
