Esther Kokmeijer is grafisch ont
werper en reisfotograaf, en
maakt samen met Gijs Beken-
lcamp een wereldreis naar het zwaarte
punt van elk continent. De zwaarte
punten zijn berekend door Jean Geor
ge Affholder van het Institut Geogra-
phique National (IGN) in Parijs. Meer
over deze reis is te lezen en te bekijken
op haar website: www.daarzijn.nl.
In Geo-Info doet Esther verslag van
deze reis in de vorm van mental maps,
belevingslcaarten. In dit nummer doet
zij verslag van de aankomst bij het
zwaartepunt van Afrika.
Esther Kokmeijer.
Hemelsbreed is het nog maar 46 kilo
meter van Delcoa, een klein dorpje in
de Centraal Afrikaanse Republiek
(CAR), naar het zwaartepunt van Afri
ka. Met de bromfietsen kunnen we een
heel eind afleggen, maar ergens zullen
we het woud in moeten voor de laatste
kilometers. Gisteren vertelde de chef
van de gendarmerie van Delcoa dat er
twee gewapende militairen met ons
mee zouden gaan. 'Het is gevaarlijk' zei
hij. Vandaag is het blijkbaar minder
gevaarlijk, onze gids, Demina, is een
klein mannetje met als enig wapen
zijn hakmes. Achterop zijn bromfiets
bindt hij tezamen met de fietspomp
onze bagage. Ilc ga met Gijs op de ande
re bromfiets. Op de koplamp maak ik
mijn Global Positioning System (GPS)
vast. De chef en zijn halve politiekorps
staan al klaar om ons uit te zwaaien.
Het is een heerlijk gevoel het zwaarte
punt steeds dichter te naderen. Ilc voel
de wind door mijn haren. Bijna ver
geet ilc de ijzeren stangen onder mijn
billen die bij elke hobbel pijnlijker
aanwezig zijn. De bromfiets is niet
sterk, elke heuvel leg ilc te voet af. Af
en toe rijden we langs een bosbrand,
wat zorgt voor een vlaag van ondraag
lijke warmte, het geluid van de kreu
nende bomen en brandend riet is in
drukwekkend en doet me huiveren.
Na achttien kilometer komen we bij Daya, een klein dorpje
waar iedereen dronken is van de palmwijn. Als we stoppen
worden we overweldigd door tientallen mannen die door
elkaar heen praten, vaak niet eens in het Frans, maar in
Sango en voor ons onverstaanbaar. Gelukkig lean Demina
ons helpen met vertalen, al is zijn eigen Frans, net als dat
van ons ook niet al te best. Het wordt een chaos van mis
communicatie. De 'dokter' van het dorp, die zelf nog het
meest dronken is, houd een heel pleidooi over hoe belang
rijk hij is. Ilc heb hier helemaal geen zin in en probeer weg
te sluipen. Hij heeft het door en snauwt. "Zitten, ilc ben aan
het woord". Zijn medicijn voor alle kwalen is palmwijn, ilc
denlc dat het hele dorp zielc is. We komen los van zijn woor
den en vervolgen onze weg. Dit gedeelte van de CAR wordt
aangeduid als savanne, toch is de bebossing redelijk dicht.
Alle planten uit de Intratuin rijden we in mega formaat
voorbij. Hoe verder we op de weg door kunnen rijden hoe
minder we straks hoeven af te leggen door het woud. Ge
spannen lcijlc ilc op de GPS, wachtend op het moment dat de
afstand tot het zwaartepunt niet kleiner, maar groter be
gint te worden. Dit moment valt exact samen met de komst
in het dorpje, Girkombo.
Tot onze veras
sing hoeven we
nog maar 4080
meter af te leggen
door het woud.
Girkombo is een
klein dorpje met
53 bewoners, vier
jaar geleden van
uit Bouca hier
heen
getrokken
zoek
naar
op
vruchtbare grond.
Als ilc vraag of ze
hier blijven zegt
de dorpshoofd;
"Tot onze dood". Tot nu toe heeft niemand dat waarge
maakt. Een dorpje zonder kerkhof, een dorpje zonder verle
den. Deze romantische nederzetting is precies zo als ilc me
in mijn kindertijd voorstelde en bouwde van stro, takken
en blokken uit mijn blokkendoos. Alle huisjes, kippenhok
ken, de duiventil en omheiningen zijn gemaakt van materi
aal uit het woud. Zonder geld worden mensen creatief. De
houten bankjes in het zand vormen samen met de gong,
een metalen velg van een vrachtwagen, de lcerlc. Voor een
bijbel is geen geld. Water wordt gehaald uit de bron op een
GEO-INFO 2004-6
Wereldreis naar het
zwaartepunt van elk continent
