rijden. De attribuutgegevens zoals de
naam, het wegtype en de rijrichting
worden door de bijrijder meteen in een
mobiele GIS-applicatie ingevoerd om
later te worden verwerkt.
De leveranciers zouden hun netwerk-
gegevens kunnen verbeteren door niet
alleen gebruik te maken van de gege
vens van hun eigen veldwerkers maar
door samenwerking, zogenaamde col
laborative mapping [Mac Gillavry,
2004a]. Leveranciers van netwerlcgege-
vens nemen dan ook de gegevens van
de gebruikers op in het productie
proces. Met andere woorden: de GPS-
plaatsbepalingen van voertuigen met
een navigatiesysteem worden terugge
stuurd aan de leveranciers. Op basis
van deze routes kunnen nieuwe wegen
worden toegevoegd. De nauwkeurig
heid van de geometrie hangt dan niet
meer af van een GPS-plaatsbepaling
van één veldwerker maar wordt bere
kend doordat meerdere GPS-plaatsbe-
palingen van gebruikers worden ge
middeld [Edellcamp Schrödl, 2003].
Ook kan hiermee de rijrichting en de
rijsnelheid van dat wegvale worden af
geleid. Wanneer een update wordt ge
leverd, kunnen deze gegevens als optie
worden meegeleverd in updates van
het product aan zogenaamde beta-
testers. Zo levert het Britse bedrijf Map-
Mechanics (www.mapmechanics.com)
al enige tijd een NavTEQ wegenkaart
die verrijkt is met snelheidsinformatie
verzameld op basis van GPS-plaats-
bepalingen en historische verkeersin
formatie.
Deze manier van gegevensverzame- Fig. 4.
ling voor routenetwerken wordt in
middels toegepast in enkele grass-
roots-initiatieven in Groot-Brittannië.
LondonFreeMap
samen een kaart
maken van de
Een van de eerste voorbeelden is Britse hoofdstad.
(endon troerruD
Geowiki (www.geowilci.com). Richard Fairhurst ontwikkelt
hiermee een lcartografïsche variant van de interactieve en
cyclopedie-website Wikipedia. GPS-routes zijn omgezet
naar postscript-bestanden die in Adobe Illustrator zijn ver
werkt tot de GIF-bestanden die je op de website kunt zien.
Naast een routenetwerk voor enkele grote Britse steden be
vat de website ook informatie over horecagelegenheden en
winkels met een persoonlijke omschrijving. Een belangrij
ke drijfveer is het maken van een kaart van Groot-Brittan
nië zonder de beperkingen die gelden voor het kaartmate
riaal van Ordnance Survey die vallen onder het Crown
Copyright.
Naast dit bewerkelijke productieproces zijn er twee initia
tieven die gebruik maken van Open Source GIS en OGC-pro-
tocollen om geografische gegevens ter beschikking te stel
len van het Londense routenetwerk: London Free Map
(//uo.space.frot.org/freemap/) en OpenStreetMap (www.open
streetmap.org). Het London Free Map initiatief, getrokken
door Jo Walsh, vindt wandelaars, fietsers en skaters in Lon
den die bereid zijn om GPS-locaties te verzamelen (fig. 4).
Deze gegevens zijn natuurlijk moeilijk te integreren met
gegevens voor navigatiesystemen, omdat de routes niet re
presentatief zijn voor het rijgedrag van automobilisten.
Aan de andere kant kunnen deze GPS-locaties huidige rou
tenetwerken aanvullen. Nu persoonlijke navigatie steeds
belangrijker wordt, is het handig om navigatiesystemen te
hebben die ook wandelroutes over wandelpaden kunnen
berekenen. Hiertoe moeten de wandelpaden wel zijn opge
nomen in de database.
De Open Street Map maakt Steve Coast grotendeels zelf
(Dodson, 2005). Op de fiets doorkruist hij Londen met een
GPS-apparaat, meestal tussen 19.00 en 21.00 uur wanneer
het bereik van de GPS-satellieten het best is. Zelfs met de
goedkoopste GPS-apparaten is de nauwkeurigheid zo'n tien
meter, ongeveer de breedte van de gemiddelde straat in
Londen. Als hij thuiskomt downloadt hij de GPS-gegevens
naar zijn laptop om deze vervolgens via zijn website met
anderen te delen. Zo ontstaat langzaam een Open Source
kaart van London.
Ook in Nederland zijn er vergelijkbare projecten. Het
MILK-project van Esther Polak bouwt voort op het
REALTime Amsterdam project (www.waag.org/realtime).
In het kader van een tentoonstelling in het Amsterdams
gemeentearchief konden bezoekers zich eind 2002 met
een GPS-apparaat en zakcomputer door de stad bewegen
terwijl hun locatie direct als projectie werd getoond in
een van de tentoonstellingsruimten [Mac Gillavry, 2005].
Deze routes van individuele bezoekers zijn later verwerkt
tot een kaart van Amsterdam opgebouwd uit GPS-posities
(fig. 5). Deze kaart is een bron van inspiratie geweest voor
de Britse projecten.
Deze projecten richten zich met name op de geometrie van
de wegen. In een Europese context, waar deze netwerlcge-
gevens niet gratis beschikbaar zijn, is dit natuurlijk een
goede eerste aanzet. Een Amsterdamse groep skaters
(www.slceeler.org) maken niet alleen routekaarten voor ska
ters op basis van GPS-plaatsbepalingen maar de website
geeft ook een oordeel over de begaanbaarheid van de wegen
GEO-INFO 2005-7/8
A
9
i- A
349
