1796: situatie voor het graven van
de dokken, zoals weergegeven op de
kaart van Goethals;
1829: situatie een jaar na het uitgra
ven van de dokken, zoals weergege
ven op de kaart van Roothaese;
1878: hoogtepunt van activiteiten
op de site, zoals weergegeven op de
kaart van Gevaert en Van Impe;
1960: verdere ontwikkeling en uit
breiding van de site, kaart van het
Ministerie van Openbare Werken.
Georefereren vergemakkelijkt
vergelijkingen
Voordat er over gegaan lean worden tot
digitaliseren van deze historische kaar
ten en plannen moeten deze geogerefe-
reerd worden. Georefereren is het
ruimtelijk positioneren van objecten
in een welbepaald coördinatenstelsel.
Typisch aan oude kaarten is dat ze niet
georiënteerd zijn naar het noorden
maar eerder willekeurig georiënteerd
zijn: in functie van een optimalisatie
van het papierformaat. Meestal zijn de
grootschalige plannen ook in een lo
kaal coördinatensysteem uitgewerkt.
Deze euvels, samen met intrinsieke
(meet)fouten, de verschillende schalen
van het originele document en de fou
ten die gegenereerd worden tijdens het
scanningproces, bemoeilijken de verge
lijking tussen de historische kaartdo-
cumenten. In dit project werden alle
kaarten geogerefereerd met het beeld-
verwerkend programma PCI Geomati-
ca en werd het Belgische Lambert 72-
coördinatensysteem als referentiestel
sel gekozen. Op deze manier wordt ver
gelijking tussen de verschillende re
constructiemodellen vereenvoudigd.
2D-mozaïek van bodembezettingen
Vier nauwkeurig geselecteerde en ge-
ogerefereerde historische kaarten zijn
Fig. 2.
Uitsnede van de
originele en
gedigitaliseerde
historische kaart
van 1878.
Fig. 3. Voorbeeld
van een oude
postkaart en het
3D-resultaat na
verwerking in
AutoCAD.
op deze manier aangemaakt om over te kunnen gaan tot de
uiteindelijke reconstructie. Het historische document dient
letterlijk als grondplan. Een eerste logische stap in het recon
structiemodel is de verschillende bodemgebruilcen van deze
basis te digitaliseren (=2D) zodat gebouwen, wegen, moeras
sen, weiden, velden, enz. onderscheiden kunnen worden.
Fig. 2 toont een uitsnede van de originele en gedigitaliseerde
historische kaart van 1878. Dit digitaliseren werd in dit pro
ject in AutoCad Map uitgevoerd aangezien de driedimensio
nale reconstructie, die vanuit dit 2D-model verwezenlijkt
wordt, eveneens in een AutoCadMap-omgeving zal gebeuren.
J A m
ft
jT 1
LhJu
ir
Pl
ut
3D-reconstructie
Beeldmateriaal
Het finale doel van het project is de visuele reconstructie van
het gebied in drie dimensies voor de vier gekozen tijdsmo
menten. De historische kaarten vormen letterlijk en figuur
lijk een basis maar geven geen informatie over de derde di
mensie. Bijkomende informatie dient elders gezocht te wor
den. Vele gebouwen aan de dokken bestaan intussen niet
meer. Foto's, prentkaarten, architecturale plannen zijn op
dat moment het enige middel om toch een indruk te krijgen
hoe bepaalde gebouwen, waarvan bijvoorbeeld wel de con
touren op de historische kaart weergegeven worden, er in
werkelijkheid uitzagen (fig. 3). Fotomateriaal is interessant
bij de reconstructie maar heeft als nadeel dat het moeilijk is
om juiste afmetingen van het gebouw te bepalen. Oude ar
chitectuurplannen en bouwaanvragen kunnen deze leemte
opvullen maar zijn niet altijd voorhanden. Alleen van be-
iiiiiïiiitfiïi
GEO-INFO 2005-11
-MtlSP
r r
*.WL
S*
ft
I
B li
-1
-
