Kennisinfrastructuur Cultuurhistorie, informatie over archeologie,
Cultuurhistorie wordt in het algemeen geassocieerd met oude
dingen. Met mooie landschappen, molens en boerderijen of
misschien een verlaten terp als relict van vervlogen tijden. Maar
cultuurhistorie ook kan leiden tot innovatie op het gebied van
informatisering. De website van de Kennisinfrastructuur
Cultuurhistorie (www.kich.nl) is hier een voorbeeld van. Minder
zichtbaar maar minstens even belangrijk is het informatiemodel
Drs. R. Wiemer, Rijksdienst voor het
Oudheidkundig Bodemonderzoek
Ir. P.A1M Janssen,
Informatie-analist RAVI
terra), de bouwhistorie (Rijksdienst
voor de Monumentenzorg) en de ar
cheologie (Rijksdienst voor het Oud
Cultuurhistorie (ImKiCH). Met dit model kan zowel gestruc- heidkundigBodemonderzoek).
Ook in de beleidsnota Belvedère (1999)
tureerde geo-informatie als informatie over ongestructureerde werd de toegang tot informatie ais een
belangrijk knelpunt gezien in het stre-
documentaire bronnen gestandaardiseerd worden uitgewisseld. ven naar 'behoud door ontwikkeling'.
De achterliggende gedachte hierbij
was dat nieuwe ontwikkelingen in de
Centrale ontsluiting van verschillende
informatiebronnen
De kennisinfrastructuur Cultuurhistorie kent eigenlijk
twee aanleidingen. Ergens in 2000 op een symposium over
de toepassing van GIS in de historische geografie, bespra
ken vier collega's van vier instellingen de mogelijkheden ei
kaars informatiebronnen meer geïntegreerd te ontsluiten.
Niet alleen zou de toegang tot de bronnen hiermee sterk
kunnen verbeteren maar door informatie in een andere
context te plaatsen, kan ook de informatiewaarde toene
men. Het ging hier om informatiebronnen uit de histori
sche geografie (Directie Kennis, Ministerie van LNV en Al-
1) Samen verwij st
naar de samen
werkende KICH-
organisaties.
ruimtelijke ordening geen bedreiging
voor cultuurhistorie hoeven te zijn
maar dat cultuurhistorie gebruikt kan
worden om enerzijds de kwaliteit van
die nieuwe ontwikkelingen te vergro
ten en anderzijds de cultuurhistorie
meer zichtbaar te maken.
Eind 2000 zat het viertal aan tafel bij
het projectbureau Belvedère. Vanaf dat
moment is de ambtelijke molen gaan
draaien. Vanuit het Ministerie van
OCW is een aanvraag ingediend in wat
toen nog het ICES-KIS programma
heette. Doel van deze aanvraag was de
totstandkoming van de kennisinfra
structuur. Door tegenvallende
aardgasbaten kon deze aanvraag niet
gehonoreerd worden maar het project
bureau Belvedère stelde vervolgens
wel een subsidie beschikbaar voor het
maken van een strategische nota (vier
over geel) en een plan. In dit plan wer
den achttien projecten gepresenteerd
die tot doel hadden om tot een kennis
infrastructuur voor de cultuurhistorie
te komen en dat met de nadruk op
kennis. Het resultaat zou meer moeten
zijn dan een verzameling tools voor de
overdracht van informatie. Belangrij
ke onderdelen van het programma wa
ren gericht op het stromen van kennis
van zender naar ontvanger, soms met
behulp van ICT, maar vooral ook door
GEO-INFO 2006-10
Cultuurhistorische informatie
430
samen in een nieuw jasje
